ROTTWEILER

Charakter rasy rottweiler

Rottweiler to pies pewny siebie, zrównoważony, z temperamentem i pasją do pracy, który nie lubi bezczynności. Nie straszny mu długotrwały wysiłek fizyczny i psychiczny, a jednocześnie potrafi skupić się na zadaniu.

Choć wyróżnia go silny popęd walki i duże poczucie własności, to prawidłowo wychowany i traktowany jak pełnoprawny członek rodziny jest przewidywalny. Kocha właściciela, jest lojalny wobec domowników, zaakceptuje też gości. Bez problemu odda właścicielowi kość czy ulubioną zabawkę, ale z determinacją broni jego rzeczy i swojego terenu przed obcymi. Wysoki próg pobudzenia sprawia, że nie daje się łatwo wyprowadzić z równowagi, ale gdy to nastąpi, reaguje szybko i gwałtownie.

Rottweiler dobrze dogaduje się z dziećmi. W jego naturze leży ochrona słabszych członków stada, dlatego w jego towarzystwie maluchom włos z głowy nie spadnie. Ma to jednak także złe strony, bo bywa nadopiekuńczy i może uznać postronne osoby za zagrożenie. Należy pamiętać, aby kontakty z dziećmi zawsze odbywały się pod nadzorem dorosłych, co oznacza, że nie mogą one też samodzielnie wyprowadzać go na spacery.

Rottweiler podporządkuje się tylko konsekwentnemu, spokojnemu i asertywnemu właścicielowi, który umie narzucić mu swoją wolę bez uciekania się do przemocy. W rasie występuje duży dymorfizm płciowy. Suki różnią się od psów nie tylko fizycznie, ale również psychicznie – na ogół są spokojniejsze i łatwiejsze do wychowania.

Umiejętności

Dawniej rottweiler pomagał w ochronie stad i był także psem stróżującym i pociągowym. Dzisiaj jest towarzyszem i obrońcą rodziny. Policja i wojsko w niektórych krajach używają go jako psa służbowego. Pojedyncze czworonogi tej rasy pracują w ratownictwie, a w Stanach Zjednoczonych wykorzystuje się je w dogoterapii. Rottweiler sprawdzi się w szkoleniu PT (pies towarzyszący) i IPO (pies obronny).

Szkolenie i wychowanie

Rottweiler jest inteligentny i łatwo nawiązać z nim kontakt. Chętnie się uczy, lubi pracę z człowiekiem i nowe wyzwania. Szybko przyswaja komendy, wymaga jednak indywidualnego podejścia i pozytywnej motywacji. Ze względu na swoje rozmiary i silny charakter powinien jak najwcześniej poznać podstawowe zasady posłuszeństwa, najlepiej w psim przedszkolu.

Szczenięta rasy rottweiler od początku potrzebują prostych i zrozumiałych reguł. Trzeba wychowywać je konsekwentnie, ale nie ostro. Ważna jest prawidłowa socjalizacja. Muszą poznawać różne miejsca, nowe sytuacje, ludzi i inne psy.

Do pierwszego roku życia należy unikać schodów i śliskich powierzchni, wymuszonego ruchu (np. biegania przy rowerze), czy intensywnych zabaw z dorosłymi pobratymcami. Warto nauczyć rottweiler odpoczywania po jedzeniu (ryzyko skrętu żołądka), w czym pomoże klatka. Przyda się ona także na wystawach, zawodach czy podczas podróży.

Pod okiem doświadczonego i znającego specyfikę rasy pozoranta można ćwiczyć z psem tej rasy IPO, jeśli właściciel ma pełną kontrolę nad podopiecznym.

Dla kogo ta rasa

Właścicielem rottweilera może zostać tylko osoba odpowiedzialna, świadoma i konsekwentna, która ma doświadczenie w wychowywaniu psów. Musi mieć czas na szkolenie pupila, a także zapewnić mu odpowiednie warunki życia.

Wady i zalety rasy rottweiler

Rottweiler – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• samce mogą przejawiać agresję w stosunku do przedstawicieli tej samej płci
• nieodpowiednio wychowany może sprawiać spore problemy

Zalety

• wierny i oddany rodzinie
• doskonały stróż i obrońca
• wytrzymały i odporny
• inteligentny i zrównoważony
• chętnie się uczy, idealny do szkolenia (PT, IPO)
• łatwy w pielęgnacji

Zdrowie rasy rottweiler

Rottweilerowi nie przeszkadzają mróz, śnieg czy wilgoć, ale nie przepada za upałami. Latem chętnie spędza czas na zabawach w wodzie – świetnie pływa – i szuka chłodniejszych miejsc do odpoczynku. Treningi lepiej odbywać wtedy wcześnie rano lub wieczorem.

Jak większość dużych psów rottweiler ma predyspozycje do dysplazji stawów biodrowych i łokciowych. Do wymogów hodowlanych należy prześwietlenie stawów biodrowych pod kątem występowania tego schorzenia (dopuszczalne wyniki to A – normalne stawy biodrowe, i B – prawie normalne stawy biodrowe). RTG łokci nie jest wymagany, ale coraz więcej hodowców decyduje się także na to badanie.

W okresie dorastania – zwłaszcza u samców – może się przytrafić enostoza, czyli młodzieńcze zapalenie kości. Zdarzają się wady powiek – entropium (podwinięcie) i ektropium (wywinięcie), które często wymagają korekty chirurgicznej. Czasami dochodzi do zapaleń uszu. Niekiedy pojawiają się rozszerzenie i skręt żołądka, problemy skórne, kardiologiczne i nowotwory (najczęściej występuje osteosarcoma, czyli kostniakomięsak).

Szczenięta rottweilerów wykazują większą niż inne rasy wrażliwość na parwowirozę (wirusowe zapalenie jelit), dlatego ważne jest przestrzeganie kalendarza szczepień.

Żywienie

Rottweiler ma zwykle dobry apetyt i często skłonności do tycia, dlatego pożywienie dostosowujemy do jego wieku i trybu życia. Można podawać wysokogatunkową suchą karmę dla dużych ras z dodatkiem chondroityny i glukozaminy lub samodzielnie przygotowywać jedzenie, uzupełniając je odpowiednimi preparatami wapniowo-witaminowymi, mineralnymi i chroniącymi stawy.

Szczenięta muszą być dobrze żywione, ale trzeba dbać o to, by zbyt szybko nie przybierały na wadze, bo może to mieć niekorzystny wpływ na kości i stawy. Menu rosnącego rottweilera powinno być bogate w białko oraz preparaty wspomagające rozwój i ochronę chrząstki stawowej. Z kolei podawanie podrobów czy mięsa wołowego bez kości podnosi poziom fosforu w organizmie, co prowadzi do zaburzenia gospodarki mineralnej. Dlatego warto robić kontrolne badania poziomu wapnia i fosforu we krwi i w razie potrzeby uzupełniać niedobory po konsultacji z lekarzem weterynarii.

Dzienną porcję dla dorosłego rottweilera należy podzielić na co najmniej dwa posiłki, które podaje się o stałych porach. Po jedzeniu pies powinien przynajmniej przez godzinę odpoczywać.

Pielęgnacja

Krótka szata rottweilera jest łatwa w pielęgnacji. Pies ten linieje umiarkowanie dwa razy w roku, choć niewielkie ilości sierści może gubić przez cały czas. Wystarczy go wyczesać raz na tydzień, jedynie w okresie wymiany okrywy włosowej warto to robić codziennie.

Najlepiej zacząć od szczotki z twardego włosia, którą usuwamy kurz i drobne zanieczyszczenia, a następnie posłużyć się dość gęstym metalowym grzebieniem. Po zabiegu można sierść psa przetrzeć wilgotnym ręcznikiem. Rottweilera kąpiemy w miarę potrzeby w dobrej jakości szamponach dla psów krótkowłosych. Można używać kosmetyków hipoalergicznych. Trzeba też systematycznie sprawdzać uszy, przemywać oczy, usuwać kamień nazębny i skracać pazury, jeśli pies sam ich nie ściera.

Nie należy kąpać czworonoga tuż przed pokazem, ponieważ szampon pozbawia włosy naturalnej warstwy tłuszczu i w efekcie mogą się one wydawać zbyt miękkie. Dorosłego rottweilera wystawiamy w łańcuszku i na napiętej smyczy. Na ringu powinien zaprezentować temperament psa pracującego, wydajny kłus i doskonale umięśnione ciało.

Akcesoria

Rottweilera wyprowadzamy na spacery w solidnych szelkach lub w obroży (zwykłej albo półzaciskowej) i na mocnej smyczy. Zainteresuje go każda zabawka, musi być jednak dość duża, by nie mógł jej połknąć.

Reklama

Historia rasy rottweiler

Rottweiler uważany jest za jedną z najstarszych ras, jej historia sięga czasów rzymskich podbojów (2 tys. lat temu). Protoplastami tych psów były rzymskie molosy wywodzące się od potężnych mastifów z Indii i Mezopotamii, które przywędrowały do Europy z wojskami Aleksandra Wielkiego. Krzyżowano je z psami wojennymi Celtów i brytyjskimi brytanami używanymi do walk. Armia rzymska wykorzystywała przodków rottweilera do pędzenia bydła, utrzymywania dyscypliny w stadzie i chronienia zwierząt przed drapieżnikami i złodziejami.

Pierwsze wzmianki o tych psach pochodzą z I w. W 74 r. jedenasty legion rzymski założył obóz nad rzeką Neckar (dziś to teren południowo-zachodnich Niemiec). Osada ta otrzymała status miasta Imperium Rzymskiego. Nazwano je Arae Flaviae na cześć cesarza Wespazjana z rodu Flawiuszów. W 260 r. Rzymianie się stamtąd wycofali, ale zostawili swoje psy, które trafiły do miejscowej ludności.

Miasto przyjęło później nazwę Rottweil i w XV w. stało się ośrodkiem handlu zbożem i bydłem. Zjeżdżali do niego kupcy z Niemiec, Węgier i Francji. Do pomocy w opiece nad stadami handlarze używali rottweilerów nazywanych wtedy „psami rzeźnickimi”. Były one też postrachem złodziejaszków, dlatego sakiewki z dużymi sumami pieniędzy przywiązywano do ich obroży.

Około 1890 r. handel bydłem przestał przynosić profity i tym samym rottweiler stracił swe podstawowe zajęcie. Groziło mu wyginięcie, ale miłośnicy rasy postanowili uchronić ją przed zapomnieniem. Pierwszego rottweilera pokazano na wystawie w Heilbronn w 1882 r.

W 1907 r. w Heidelbergu założono pierwszy Niemiecki Klub Rottweilera (DRK). W tym samym czasie powołano do życia Południowoniemiecki Klub Rottwielera (SDRK), który przekształcił się w Międzynarodowy Klub Rottweilera (IRK). Połączyły się one w 1921 r. i tak powstał istniejący do dziś Powszechny Niemiecki Klub Rottweilera (ADRK), którego pierwszym prezesem był Emil Stiefel. Klub ten co roku organizuje wystawę, na którą zjeżdżają hodowcy i właściciele rottweilerów z całego świata.

Tak o głównych założeniach ADRK napisał w książce „Rottweiler przyjaciel i obrońca” wieloletni hodowca tej rasy i sędzia międzynarodowy Jan Borzymowski: „Rottweiler jest i pozostanie psem pracy – tak sformułowano motto działalności klubu. Znaczyło to, że celem hodowli będzie zrównoważenie wyglądu ogólnego i wartości użytkowych. Ta myśl przewodnia jest obecna również w aktualnych poczynaniach ADRK. Jedną z pierwszych czynności było ogłoszenie jednolitego wzorca rottweilera, który nowelizowany co jakiś czas stanowi podstawę aktualnego wzorca FCI”.

Przełomowy dla rasy był rok 1910, kiedy rottweilera uznano za psa policyjnego. Czworonogom służbowym stawiano wysokie wymagania – musiały być silne, wytrzymałe, odważne, nieustępliwe i mieć predyspozycje do pracy węchowej. Zaczęto też większą wagę przykładać do ich wyglądu, a typ, który wtedy powstał, bardzo przypomina współczesnych przedstawicieli rasy.

Rottweiler w Polsce

W Polsce pojedyncze rottweilery pojawiły się jeszcze przed II wojną światową. Jednak pierwsze psy, które przyczyniły się do rozwoju rasy w naszym kraju, sprowadził w latach 60. XX w. z ówczesnej NRD Eugeniusz Korszek z Wrocławia. Samiec nosił imię Golf vom Ursus Hof, a suczka Jette vom Pleissatal.

 

Wzorzec rasy rottweiler

Rottweiler – grupa II FCI, sekcja 2.1, nr wzorca 147

• Kraj pochodzenia: Niemcy
• Charakter: z zasady łagodny i kochający dzieci, jest oddany właścicielowi, posłuszny, łatwy do ułożenia i chętny do pracy
• Wielkość: wysokość w kłębie psa 61-68 cm, suki 56-63
• Waga: psa ok. 50 kg, suki ok. 42 kg
• Szata: włos okrywowy średniej długości, sztywny, gęsty, mocno przylegający, podszerstek nie może wystawać ponad włos okrywowy; sierść na tylnych kończynach jest nieco dłuższa
• Maść: czarna z wyraźnym ciemnorudym podpalaniem nad oczami, na policzkach, kufie, klatce piersiowej, kończynach, pod szyją i ogonem
• Długość życia: 9-12 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: duża
• Koszty utrzymania: od 300 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: 3000-7000 zł

Rottweiler - wszystko, co musisz wiedzieć

Nawet najlepiej ułożony rottweiler, gdy poczuje, że coś grozi jego właścicielowi, wystąpi w jego obronie.

Czy psy rasy rottweiler są niebezpieczne?

To zły, agresywny i niebezpieczny pies - tego rodzaju stereotypy powtarzają ci, którzy spotykali raczej psy w typie rottweilera albo takie, których opiekunowie nie zadali sobie trudu ich wychowania. Ludzie ci nie znają prawdziwej natury rottweilera i nie wiedzą, że prawidłowo wychowany będzie oddanym przyjacielem i pełnoprawnym członkiem rodziny. Nikogo nie zaatakuje, nie pogryzie. Będzie słuchał opiekuna, a w razie potrzeby chronił tych, których kocha i szanuje.

Ten charakterny zwierzak lubi płatać figle, wszczynać „awantury”, po to tylko, żeby za chwilę się przytulać, zachęcając domowników do udziału w tej grze. Jednak prawdziwe kłótnie rodzinne, zamieszanie i nerwowa atmosfera mogą wzbudzić u rotka instynkt strażaka. Zatem jeśli pochodzisz z typowo „włoskiej” rodziny, w której często następuje głośna wymiana zdań, zrezygnuj z wyboru psa tej rasy na przyjaciela domu.

Czy potrzebne jest pozwolenie na rottweilera?

Rottweiler znajduje się na liście ras psów agresywnych. W związku, z czym trzeba uzyskać na niego pozwolenie zaraz po nabyciu rotka. Rejestracja psa uznanego za agresywnego polega na złożeniu wniosku, który znajduje się w urzędzie gminy czy miasta.

Czy rottweilery lubią dzieci?

Rottweiler kocha dzieci. Trzeba jednak pamiętać, że wszelkie zabawy z dziećmi powinny odbywać się pod nadzorem osoby dorosłej. 

Czy rottweiler jest mądry?

Rotek jest inteligentny. Przyszły opiekun rotweillera powinien jednak wiedzieć, że od początku musi ustalić swoją przewodnią pozycję w stadzie. Włożony w to wysiłek z pewnością się opłaci. Wystarczy pół roku fachowego wychowania, by zyskać zaufanego przyjaciela i kandydata do udziału w wystawach lub zawodach agility. Tu jednak potrzebna będzie wytrwałość i cierpliwość w nauce komend. Chociaż polecenia „biegaj!” mały rotek nauczy się w lot.

Czy rottweiler nadaje się do bloku?

Rottweiler odnajdzie się zarówno w mieszkaniu w bloku, jak i w domu z ogrodem. W jednym i drugim przypadku musi mieć zapewnioną odpowiednią dawkę ruchu. 

Czy pies rottweiler może mieszkać na dworze?

Rottweiler bardzo przywiązuje się do swojego opiekuna. Musisz pamiętać, że dla psa tej rasy pan jest zawsze tylko jeden. Rotek spędzający całe dnie na dworze, który jest pozbawiony kontaktu z człowiekiem, jest psem nieszczęśliwym. 

Jaki uścisk szczęki ma rottweiler?

Siła uścisku wynosi około 149 kg.