Odkurzacz i inne potwory

Choć pies domowy nie napotyka tylu zagrożeń co jego dzicy przodkowie, jednak odziedziczył instynkt podpowiadający, że w obliczu zjawisk niezrozumiałych czy nowych bezpieczniej jest się wycofać. To dlatego nasze psy tak często się boją odkurzacza, suszarki, kosiarki, motocykla czy innych źródeł hałasu. Czy można uniknąć takich problemów?

Odważne szczenię

Przede wszystkim warto wybierać szczenięta po rodzicach o dobrym charakterze – to zwiększy prawdopodobieństwo pojawienia się prawidłowych cech także u naszego podopiecznego. Rasa ma tutaj drugorzędne znaczenie, choć stosunkowo duży procent lękliwych szczeniąt występuje u dogów niemieckich, wilczarzy irlandzkich, pinczerów i owczarków niemieckich.

Rasy odważniejsze to np. bokser, foksterier, labrador, rottweiler.

W zależności od doświadczeń zachowanie psa może się jednak znacznie różnić od tego, które wynikałoby z jego cech wrodzonych.

Zwierzak potrącony przez auto będzie się bał przejeżdżających samochodów, a pogryziony może unikać kontaktów z pobratymcami lub atakować ich ze strachu.

Najgorszą reakcją opiekuna jest karcenie czworonoga za to, że się przestraszył – np. kiedy mocno pociągnął smycz na widok śmieciarki. Często też nieświadomie chwalimy go za lęk, próbując uspokoić pieszczotami.

Jak dodać psu odwagi

Jak zatem oswoić psa z „potworami”? Pierwszym i najważniejszym krokiem jest znalezienie przyjemnego bodźca. Może to być smakołyk lub zabawka, a nawet sztuczka sprawiająca podopiecznemu radość, np. „daj głos”. Dzięki temu zyskamy sposób na nagrodzenie go za dobre zachowanie, a także – w razie potrzeby – na odwrócenie jego uwagi od tego, co wywołuje lęk.

Temu etapowi warto poświęcić więcej czasu, tym bardziej że psy lękliwe często odmawiają przysmaków w sytuacjach stresowych i nie akceptują nagrody w formie zabawy czy pieszczot.

Naczelną zasadą jest postępowanie „krok po kroku”. Jeśli np. pies się boi samochodów, najpierw oswajamy go ze stojącym autem, potem uruchamiamy silnik, jeszcze później powoli ruszamy. Dopiero po takim przygotowaniu możemy zaznajamiać pupila z ruchem ulicznym – początkowo mało intensywnym.

Gdy pies ma problem z suszarką do włosów czy odkurzaczem, na początku włączamy te urządzenia w sąsiednim pokoju, by ich dźwięk był mniej słyszalny, i stopniowo zwiększamy jego nasilenie.

Podczas każdej sesji staramy się skupić uwagę psa na smakołyku lub innym pozytywnym bodźcu. Nagradzamy nawet najmniejszy sukces. Gdy zwierzak boi się nie tyle dźwięku, ile przedmiotu, pokazujemy mu go jak najczęściej w miłych dla niego okolicznościach – np. kładziemy w pobliżu na czas zabawy.

Jeśli będziemy postępować powoli i konsekwentnie, już po kilkunastu dniach na dźwięk odkurzacza nasz nieśmiały pies, zamiast się chować pod łóżko, przybiegnie po przysmak, merdając ogonem!

Czy pies odważny zawsze jest lepszy?

Jeśli lękliwość nie występuje w dużym nasileniu (silna bywa źródłem agresji!), dla niektórych właścicieli może się okazać wręcz zaletą. Psa, który odczuwa pewną obawę przed otoczeniem, łatwiej jest czasem kontrolować i w amatorski sposób układać – często jest bardziej uległy i posłuszny.

Pies odważny, a co za tym idzie, zazwyczaj bardziej niezależny, lepiej się sprawdzi w rękach doświadczonych przewodników, zdecydowanych podjąć systematyczne szkolenie.

Autor: Adam Zaremba-Czereyski