Ślinka leci

U bassetów, bernardynów, dogów czy bokserów ślinotok jest fizjologiczną skłonnością rasową. Zwykle jednak towarzyszy różnego rodzaju schorzeniom. Obserwujemy go, gdy pies ma nudności. Pojawia się zawsze, gdy w pysku, gardle lub przełyku zwierzaka utkwi ciało obce – uaktywniają się wtedy gruczoły ślinowe. Towarzyszy też zaburzeniom żołądkowo-jelitowym, zatruciom bądź nieodpowiedniej diecie. Częstym powodem ślinotoku są także kłopoty stomatologiczne: zapalenie jamy ustnej, dziąseł czy zębów, kamień nazębny, ropnie okołozębowe, nadziąślaki czy brodawczyca zakaźna.

Ślinotok to także jeden z objawów niektórych chorób zakaźnych, np. parwowirozy, leptospirozy, choroby Rubartha, nosówki, wścieklizny. Towarzyszy niektórym chorobom wątroby, wgłobieniu i niedrożności jelit, zapaleniom przewodu pokarmowego, ucha środkowego, gardła i krtani, mózgu, zaawansowanemu ropomaciczu, mocznicy, zarobaczeniu.

U niektórych ras – np. seterów czy spanieli – ślinotok może być skutkiem dysfunkcji mięśniówki gardła u wejścia do przełyku. Z bardziej prozaicznych przyczyn ślinotoku należy wymienić chorobę lokomocyjną, podniecenie i… łakomstwo. (lek. wet. Artur Dobrzyński)