WYŻEŁ NIEMIECKI KRÓTKOWŁOSY

Charakter rasy wyżeł niemiecki krótkowłosy

Wyżeł niemiecki krótkowłosy ma duży temperament, jest pewny siebie, zrównoważony, energiczny, z ogromną pasją myśliwską. Na co dzień czuły i spokojny, w terenie zmienia się nie do poznania – staje się psem szybkim, nieustępliwym, zawziętym i całkowicie pochłoniętym pracą.

Wyżeł niemiecki krótkowłosy może być nieposłuszny, nadpobudliwy, uciekać na spacerach czy niszczyć przedmioty. Z natury łagodny i przyjacielski, dobrze dogaduje się z dziećmi i jest doskonałym kompanem do zabawy. Jednak z uwagi na swoją wielkość i ruchliwość bywa mało ostrożny, dlatego jego kontakty z maluchami lepiej nadzorować.

Może dzielić dom z innymi psami, na ogół nie popada też w konflikty z obcymi pobratymcami, ale gdy zostanie zaatakowany, na pewno będzie się bronił. Bez problemu zaakceptuje kota czy królika, jeśli pokażemy mu, że są one członkami stada. Jednak silny instynkt łowiecki sprawia, że na spacerach może polować na małe zwierzęta.

Wyżeł niemiecki krótkowłosy może mieszkać wszędzie, ale wymaga dużo ruchu i ćwiczeń. Jest psem stworzonym do działania, nie znosi nudy i bezczynności. Nie wystarczą mu spacery na smyczy, codziennie powinien mieć możliwość swobodnego biegania przez godzinę lub dwie. Najlepiej, jeśli wybierzemy się z nim na łąkę lub umożliwimy mu trening w wodzie. Może również towarzyszyć biegaczowi lub rowerzyście.

Umiejętności

Wyżeł niemiecki krótkowłosy jest psem wszechstronnym użytkowo. W wyniku selekcji hodowlanej uzyskano wytrzymałego pomocnika myśliwego pracującego zarówno przed strzałem, jak i po nim. Cechuje go m.in. wytrzymałość (potrafi pracować nieustannie przez kilka godzin), wytrwałość, silna pasja myśliwska, szybkie chody, praca górnym i dolnym wiatrem, przekładanie pola z uniesioną wysoko głową i zdecydowana stójka.

Doskonale sprawdza się w suchym terenie, w wodzie i na obszarach bagiennych – gorliwie wyszukuje zwierzynę w niedostępnych zaroślach czy gęstych szuwarach i aportuje postrzałki. Wykorzystuje się go również jako tropowca do polowania w lesie na drobną i grubą zwierzynę oraz na drapieżniki.

Każdy pies tej rasy używany do rozrodu oprócz wymaganych ocen z wystaw musi pozytywnie zaliczyć testy sprawdzające wrodzone i nabyte cechy psa myśliwskiego. Są to m.in. brak lęku po strzale, sposób szukania, stójka (zatrzymanie się w charakterystycznej pozie po zwietrzeniu zwierzyny łownej) czy skłonność do pracy w wodzie.

Walory użytkowe przedstawiciele tej rasy mogą również zaprezentować na konkursach pracy wyżłów, obejmujących: pracę w suchym polu do strzału (field trials), pracę w polu i wodzie przed strzałem i po strzale (wielostronny konkurs wyżłów), pracę w polu, wodzie i lesie przed i po strzale (wszechstronny konkurs wyżłów).

Według FCI (Międzynarodowej Federacji Kynologicznej) wyżeł niemiecki krótkowłosy jest rasą podlegającą próbom pracy, co oznacza, że do uzyskania tytułu Międzynarodowego Championa Piękności (C.I.B.) oprócz wyników na wystawach konieczny jest dyplom z konkursu pracy wyżłów (pies musi uzyskać minimum 70 proc. punktów).

Właściciele niezainteresowani myśliwskim wykorzystaniem przedstawiciela tej rasy mogą spróbować swoich sił w sportach – wyżeł sprawdzi się np. w agility, obedience, dogtrekkingu, bikejoringu czy sportach zaprzęgowych. Nieliczne wyżły są też wykorzystywane w dogoterapii i jako psy ratownicze.

Szkolenie i wychowanie

Wyżeł niemiecki jest inteligentny, lubi się uczyć i chętnie współpracuje z człowiekiem. Myśliwi cenią go za niezależność i samodzielność, ale na co dzień cechy te mogą sprawiać problemy mało doświadczonym właścicielom. Dlatego od szczeniaka należy ustalić zasady funkcjonowania psa w rodzinie i konsekwentnie ich przestrzegać.

Ważna jest również prawidłowa socjalizacja małego wyżła i nauka podstawowego posłuszeństwa. Szkolenie zaczynamy już w wieku trzech miesięcy (można skorzystać z zajęć w psim przedszkolu). Uczymy szczeniaka chodzenia przy nodze na smyczy i luzem, siadania, warowania.

Duży nacisk kładziemy na naukę wracania na komendę. Warto używać do tego celu specjalnego gwizdka, dzięki czemu łatwiej będzie przywołać psa w otwartym terenie, gdy oddali się na znaczną odległość (przedstawiciel tej rasy zwykle tak właśnie zachowuje się spuszczony na spacerach).

W wieku 4-5 miesięcy zapoznajemy wyżła z polem i wodą, zaczynamy też powoli naukę aportowania (nie powinien żuć ani podgryzać aportu). Początkowo młode psy prezentują tylko stójkę wzrokową, np. w zabawie z pobratymcami czy wystawiając gołębie. Wystawianie zwierzyny na nos pojawia się później i jest uzależnione od temperamentu psa, jego dojrzałości psychicznej i obycia z łowiskiem.

Dla kogo ta rasa

Wyżeł niemiecki krótkowłosy to pies dla ludzi aktywnych, lubiących kontakt z przyrodą. Wymaga szkolenia, konsekwentnego wychowania, dużo ruchu i odpowiedniego zajęcia, które pozwoli mu rozładować rozpierającą go energię.

Wady i zalety rasy wyżeł niemiecki krótkowłosy

Wyżeł niemiecki krótkowłosy – jaki jest? Poznaj jego wady  i zalety!

Wady

• znudzony może niszczyć rzeczy
• ma silny instynkt łowiecki i skłonność do ucieczek

Zalety

• inteligentny, chętnie się uczy
• doskonały pies użytkowy
• może uprawiać psie sporty
• dobrze dogaduje się z psami
• zaakceptuje małe zwierzęta domowe
• łatwy w pielęgnacji

Zdrowie rasy wyżeł niemiecki krótkowłosy

Wyżeł niemiecki krótkowłosy musiał podołać postawionym przed nim zadaniom niezależnie od warunków pogodowych i terenowych, dlatego jest z natury silny, odporny i wytrzymały. Dobrze znosi zarówno wysokie, jak i niskie temperatury. Nie wymaga ochrony przed zimnem, zwłaszcza gdy znajduje się w ruchu. Latem – jak w wypadku każdego psa – trzeba uważać na przegrzanie i zadbać o wodę w misce.

Obecnie rasę rzadko nękają problemy zdrowotne, ponieważ większość hodowli dba o profilaktykę i odpowiedni dobór zwierząt do rozrodu. Jednak, jak każdy pies, wyżeł niemiecki krótkowłosy może być narażony na niektóre schorzenia i kontuzje. U psów pracujących w polu czy w lesie zdarzają się urazy mechaniczne, np. zranienia łap, uszu czy ogona. Intensywna praca w wodzie pociąga natomiast za sobą konieczność większej dbałości o uszy, skórę i sierść.

U psów rasy wyżeł niemiecki krótkowłosy może się zdarzyć dysplazja stawów biodrowych (rzadziej łokciowych), dlatego większość hodowców bada swoich podopiecznych  w tym kierunku, chociaż nie jest to wymagane. Z powodu głębokiej klatki piersiowej przedstawiciele tej rasy bywają narażeni na rozszerzenie i skręt żołądka.

Niekiedy przytrafiają się alergie, schorzenia oczu (np. zaćma) i powiek oraz problemy kardiologiczne (SAS – podzastawkowe zwężenie aorty). Sporadycznie zdarza się EBJ – pęcherzykowe oddzielanie naskórka. Jest to choroba genetyczna, która charakteryzuje się powstawaniem na skórze pęcherzy na skutek urazów mechanicznych. W południowej Europie hodowcy rasy wyżeł niemiecki krótkowłosy wykonują testy genetyczne w jej kierunku, które są warunkiem uzyskania uprawnień hodowlanych.

Bardzo ważna jest profilaktyka – okresowe szczepienia (w wypadku psa pracującego należy zwrócić szczególną uwagę na szczepienie przeciwko leptospirozie), regularne odrobaczanie oraz zabezpieczenie pupila przeciwko pchłom i kleszczom.

Żywienie

Wyżły nie są wybredne i zwykle mają dobry apetyt. Sposób żywienia trzeba dostosować do trybu życia czworonoga. W okresie treningów i polowań psy potrzebują pokarmów wysokoenergetycznych, bogatych w białko niezbędne do budowy masy mięśniowej. Natomiast zwierzętom, które nie mają wystarczającej ilości ruchu powinno się podawać karmę bytową (o umiarkowanej zawartości białka i tłuszczu), aby nie doprowadzić do nadwagi.

Wybierając suchą karmę, należy zwrócić uwagę na jej skład, zwłaszcza stosunek wapnia do fosforu i dodatek suplementów wpływających na budowę i regenerację chrząstek stawowych. Jeśli chcemy sami przygotowywać dla wyżła jedzenie, musimy uzupełnić je odpowiednimi preparatami wapniowo-mineralnymi, najlepiej po konsultacji z lekarzem weterynarii lub doświadczonym hodowcą. Dzienną porcję należy podzielić co najmniej na dwa posiłki i zapewnić psu spokój po jedzeniu.

Pielęgnacja

Krótka i gęsta szata wyżła niemieckiego nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Wystarczy wyczesać psa raz w tygodniu gumowym zgrzebłem i przetrzeć wilgotnym ręcznikiem, dzięki czemu pozbędziemy się kurzu i drobnych zanieczyszczeń. Przedstawiciel tej rasy linieje sezonowo wiosną i jesienią (wtedy trzeba czesać go częściej).

Intensywność wymiany włosa u psa rasy wyżeł niemiecki krótkowłosy jest sprawą indywidualną i zależy m.in. od warunków, w jakich zwierzak przebywa i od sposobu żywienia. Sierść jest dosyć twarda, łatwo wbija się w dywany czy obicia, dosyć trudno usunąć ją również z ubrań.

Regularnie trzeba sprawdzać uszy (zwłaszcza u psów, które dużo czasu spędzają na pracy w wodzie) i przycinać pazury, jeśli same się nie ścierają. Stan pazurów i opuszek ma duży wpływ na jakość pracy czworonoga.

Wyżła kąpiemy w miarę potrzeby w dobrej jakości nawilżających lub regenerujących szamponach dla psów krótkowłosych, np. z dodatkiem olejku z jojoby, z drzewa herbacianego czy wyciągu ze skrzypu polnego. Przedstawiciel tej rasy nie potrzebuje zabiegów fryzjerskich przed pokazem.

Z uwagi na jego duży temperament wskazana jest natomiast nauka pozycji wystawowej i trening biegania kłusem. Wyżła prezentujemy na ringówce dopasowanej kolorystycznie do umaszczenia lub w łańcuszku zaciskowym i na cienkiej smyczy.

Akcesoria

Wyżeł niemiecki krótkowłosy powinien wychodzić na spacery w obroży lub dobrze dopasowanych szelkach i na długiej lince. Do zajęcia szczeniaka najlepiej się sprawdzą bawełniane sznury, odpowiedniej wielkości gumowe piłki czy zabawki do aportowania z wody. Można też podawać naturalne gryzaki, np. wędzone uszy czy żwacze wołowe.

Historia rasy wyżeł niemiecki krótkowłosy

Historia wszystkich wyżłów niemieckich krótkowłosych sięga prawdopodobnie czasów Imperium Rzymskiego, kiedy to na terenach Półwyspu Iberyjskiego i Bałkańskiego osiedliły się germańskie plemiona Wizygotów. W spisanym łaciną zbiorze praw zwanym Leges Barbarorum po raz pierwszy pojawiły się wzmianki o czworonogach, które zatrzymywały się po zwietrzeniu ptaków.

Na przestrzeni wieków wraz z wynalezieniem nowych form polowania zmieniały się oczekiwania myśliwych wobec psów. W czasie łowów z sieciami miały najpierw wystawić ptaki, a następnie zbliżyć się do nich niepostrzeżenie, umożliwiając ludziom nakrycie ich siecią. Wynalezienie w 1750 r. broni dwustrzałowej całkowicie zmieniło technikę polowania i zapoczątkowało przekształcenie psa wystawiającego w wielostronnego psa myśliwskiego. Od tej pory musiał nie tylko wystawiać zdobycz, ale również wyszukiwać i aportować postrzałki.

Bezpośrednim przodkiem rasy wyżeł niemiecki krótkowłosy był staroniemiecki wyżeł o krótkiej sierści, który podobno wywodził się od występujących w XVII i XVIII w. we Francji, Włoszech i Hiszpanii psów myśliwskich. Odznaczał się mocną budową ciała, nieco flegmatycznym usposobieniem, wolnymi chodami i pracą dolnym wiatrem.

Na przełomie XIX i XX w. dzięki wprowadzeniu krwi pointera uzyskano nie tylko lżejszą sylwetkę, ale m.in. także zdolność posługiwania się górnym wiatrem. Rozwinęły się wówczas trzy typy wyżłów niemieckich. Pierwszy z nich – tzw. północnoniemiecki – skupiał psy z niewielką domieszką krwi pointera (dosyć ciężkie, masywne, powolne).

Drugą grupę stanowiły czworonogi, u których wpływ pointera był już mocno widoczny (szybsze, lżejsze, o białym lub kasztanowym umaszczeniu z cętkowaniem i łatami). Trzeci typ (tzw. wirtemberski) to psy ciężkie, o bardzo mocnych głowach i obwisłej skórze na szyi – na wystawie w Hanowerze w 1879 r. wyeliminowano je z dalszej hodowli.

Najważniejszym dokumentem dla rozwoju wyżła w Niemczech była wydana w 1897 r. „Księga hodowli wyżła niemieckiego krótkowłosego” („Zuchtbuch Deutsch-Kurzhaar”) autorstwa Albrechta de Solms-Braunfelda. Przedstawiono w niej charakterystyczne cechy rasy, zasady hodowli, oceny eksterieru i podstawowe metody przeprowadzania prób pracy.

Początkowo wzorzec dopuszczał tylko psy o brązowej maści i jej odmiany. W 1907 r. wprowadzono do populacji wyżłów niemieckich jednolicie czarną pointerkę. Pierwszego czarnego wyżła krótkowłosego zarejestrowano w niemieckich księgach hodowlanych w 1924 r. Siedem lat później czarna odmiana została uznana na równi z brązową. Dopuszczono także krzyżowania między umaszczeniami.

Wyżeł niemiecki krótkowłosy w Polsce

W Polsce wyżły niemieckie krótkowłose były znane w okresie międzywojennym, głównie na Śląsku i w województwach zachodnich.

W 1937 r. powstała m.in. bardzo zasłużona dla kynologii łowieckiej hodowla Brutar Kazimierza Tarnowskiego. W czasie II wojny światowej większość wyżłów w Polsce wyginęła. Ocalałe rejestrowano w powstałym w 1948 r. Związku Kynologicznym w Polsce w tzw. księgach wstępnych. Pierwszymi wyżłami o pełnych rodowodach były sprowadzone z Czechosłowacji Poker ze Zahumeni i Lovka z Lukvan.

W latach 50. XX w. powstały pierwsze powojenne hodowle w okolicach Krakowa, Katowic, Bydgoszczy i w Warszawie.

Wzorzec rasy wyżeł niemiecki krótkowłosy

Wyżeł niemiecki krótkowłosy – grupa VII FCI, sekcja 1, nr wzorca 119

• Kraj pochodzenia: Niemcy
• Charakter: silny, zrównoważony, godny zaufania, o wyważonych reakcjach, ani nerwowy, ani lękliwy, ani agresywny.
• Wielkość: wysokość psów w kłębie 62-66 cm, suk 58-63 cm
• Waga: suki 20–27 kg, psy 25–32 kg
• Szata: włos krótki, gęsty, w dotyku suchy, twardy
• Maść: brązowa bez znaczeń; brązowa z drobnymi białymi plamkami lub cętkami na piersi i na kończynach; brązowo-dereszowata; dereszowata jasnobrązowa; biała z brązowymi znaczeniami na głowie, brązowymi łatami lub cętkami; czarna w takich samych odmianach jak brązowa i dereszowata
• Długość życia: 12-15 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: duża
• Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: 3500-5000 zł

Ciekawostki o rasie wyżeł niemiecki krótkowłosy

Wyżeł niemiecki krótkowłosy to najbardziej znana rasa z tej grupy wyżłów, ale mało kto wie, że istnieją w sumie aż cztery odmiany wyżłów niemieckich!

Obok wyżła niemieckiego krótkowłosego we wzorcu FCI znajdują się osobno opisane rasy: wyżeł niemiecki szorstkowłosy, wyżeł niemiecki długowłosy i wyżeł niemiecki ostrowłosy.