Pytania z forum

Pysk pełen kamienia

Czy młode psy mogą mieć problem z kamieniem nazębnym?
Odkładanie kamienia nazębnego obserwuje się nawet u rocznych psów. Zauważono także pewne predyspozycje rasowe – szczególnie podatne są pudle, maltańczyki, pekińczyki, yorki. Ponadto psy, którym podaje się wyłącznie miękkie pokarmy, częściej cierpią z powodu kamienia nazębnego niż te, które czasami dostają kości lub gryzaki. Kamień nazębny jest główną przyczyną chorób zębów i przyzębia u większości psów powyżej szóstego i kotów powyżej siódmego roku życia. Do powstania kamienia nazębnego u zwierząt dochodzi w wyniku zaniedbania zabiegów pielęgnacyjnych przez właściciela. Czyszczenie zębów powinno się odbywać przynajmniej raz na dziesięć dni. W sklepach zoologicznych i niektórych gabinetach weterynaryjnych można kupić specjalne szczoteczki do zębów. Najlepsze są te, które właściciel może nałożyć sobie na wskazujący palec. Ważny jest także dobór odpowiedniej pasty (te przeznaczone dla ludzi nie nadają się dla zwierząt). Szczoteczka kosztuje 8-10 zł, pasta 10-15 zł.

Można też poradzić sobie domowym sposobem: owinąć wskazujący palec kawałkiem gazy nasączonym wodą utlenioną, roztworem spożywczej sody oczyszczonej (w proporcji płaska łyżeczka na szklankę wody) lub sokiem z cytryny i w ten sposób wyczyścić psu zęby. Domowe środki działają jednak słabiej, zatem zabieg powinien być wykonywany raz na pięć dni.

Kamień może też usunąć lekarz weterynarii, np. za pomocą ultradźwięków, ale wymaga to podania środków znieczulających. Zabieg trwa ok. godziny i kosztuje od 50 zł do 150 zł. (lek. wet. Artur Dobrzyński)

Szansa dla wszystkich

Jakie trzeba spełnić warunki, by wziąć udział w zawodach agility?
Aby startować w zawodach, nie trzeba być członkiem klubu agility. W zawodach nieoficjalnych (np. z serii IAL – International Agility Link) może wziąć udział każdy przewodnik, bez względu na przynależność do jakiejkolwiek organizacji, i każdy pies, także kundelek. Żeby uczestniczyć w zawodach organizowanych pod patronatem Związku Kynologicznego w Polsce, przewodnik musi być jego członkiem lub, jeśli jest niepełnoletni, członkiem związku powinno być któreś z jego rodziców. Pies nie musi być rasowy. Jedynie w mistrzostwach świata agility mogą startować wyłącznie psy rodowodowe. Niestety, w Polsce kalendarz oficjalnych zawodów agility wciąż jest ubogi (kilka imprez rocznie). O imprezach, także tych nieoficjalnych, można się dowiedzieć ze stron internetowych oddziałów ZKwP, które je organizują, ze stron niektórych klubów agility oraz z forów internetowych poświęconych psim sportom.

Zgłoszenia (pocztą tradycyjną lub elektroniczną) przyjmuje zazwyczaj oddział związku lub klub, który organizuje dane zawody. (Urszula Charytonik)

Szczepienie gwarancją zdrowia?

Czy pies szczepiony na nosówkę może się nią zarazić?
Podanie psu szczepionki nie zagwarantuje, że wytworzy się u niego odporność poszczepienna. Dotyczy to nie tylko nosówki, ale też pozostałych chorób zakaźnych atakujących psy. Dzieje się tak najczęściej w wyniku ogólnego spadku odporności zwierzęcia. Szczególnie dotyczy to psów cierpiących np. na alergię i leczonych kortykosterydami, a także zwierząt z defektami immunologicznymi. Bardzo młode i stare psy mają natomiast z natury niską odporność. Trzeba też pamiętać, że zwierzęta nieprawidłowo żywione, z niedoborami mineralno- witaminowymi, zarobaczone czy zestresowane są dużo podatniejsze na zachorowania. Psy ras długonosych (owczarki, charty) dużo częściej chorują na nosówkę niż np. pekińczyki czy boksery.

Zachorowania na nosówkę są szczególnie częste w chłodnych i wilgotnych porach roku (od października do marca). Jeśli po szczepieniu pies nie wytworzył odporności, a miał kontakt – choćby pośredni – z chorym zwierzakiem (miska, posłanie, kaganiec), mogło dojść do zakażenia. Najbardziej zaraźliwe są bowiem wydzielina z nosa i ślina chorego zwierzęcia. Rozprzestrzenianiu nosówki zapobiegają prawidłowo wykonane szczepienia, które w ponad 90 proc. chronią przed wystąpieniem choroby, oraz izolacja chorych zwierząt. W wypadku szczeniąt pierwsze szczepienie powinno się odbyć po ukończeniu szóstego, drugie – dziewiątego, a trzecie – 12.-13. tygodnia życia. W wypadku starszych psów wystarczy jednorazowe podanie szczepionki. Ponieważ nie prowadzi się badań dotyczących wytworzenia się odporności, warto szczepić psy na wszystkie choroby zakaźne co roku. Co prawda można spotkać się z opiniami, że odporność utrzymuje się nawet przez kilka lat po podaniu szczepionki, jednak nie jesteśmy w stanie rutynowo tego stwierdzić. Ponadto koszt takiego badania kilkakrotnie przewyższa koszt szczepienia. (lek. wet. Artur Dobrzyński)