GOLDEN RETRIEVER

Wygląd rasy golden retriever

Golden retriever to średnich rozmiarów, muskularny i zwinny pies, który może ważyć od 24 do 32 kg. Przedstawiciele tej rasy mają elegancką sylwetkę, szeroką głowę i zwisające uszy. Proporcjonalny tułów o głębokiej klatce piersiowej zakończony jest długim, prostym ogonem.

Golden retriever ma dwuwarstwową, wodoodporną okrywę włosową, która składa się z gęstego podszerstka i długiego, falującego włosa okrywowego. W rasie tej akceptuje się umaszczenie o dowolnym odcieniu złotego lub kremowego.

Charakter i usposobienie rasy golden retriever

Golden retriever ma umiarkowany temperament, wesołe usposobienie, jest przyjacielski i zrównoważony. Silnie przywiązuje się do rodziny, nie powinno się go więc izolować. Jego gotowość stałego towarzyszenia opiekunowi i wylewność mogą być czasem męczące. Suki są z reguły spokojniejsze i bardziej nastawione na współpracę z opiekunem, a samce odznaczają się większą pewnością siebie, przez co czasem bywają samowolne.

Golden retrievery uchodzą za doskonałych towarzyszy dla dzieci. Cierpliwe i wyrozumiałe, potrafią obchodzić się z maluchami bardzo delikatnie. Nie można jednak zapominać, że to średniej wielkości, silne czworonogi i mogą niechcący np. przewrócić dziecko. Dlatego ich kontakty z kilkulatkami należy nadzorować. Młodsze pociechy nie powinny też samodzielnie wyprowadzać tych psów na spacery.

Jeśli szukamy dobrego stróża, golden na pewno się w tej roli nie sprawdzi. Ufny i łagodny w stosunku do ludzi, równie serdecznie przywita naszych znajomych, jak i włamywacza. Golden retriever nie nadaje się również na psa podwórkowego i trzymanego w kojcu. Odseparowany od członków rodziny będzie nieszczęśliwy i sfrustrowany.

Na ogół dobrze układają się jego stosunki z innymi psami i zwierzętami domowymi. Golden retriever bez problemu zaakceptuje kota, świnkę morską czy królika. Z reguły nie wszczyna bójek z obcymi psami, choć zdarzają się wyjątki – najczęściej spowodowane błędami wychowawczymi lub nieprawidłowym zachowaniem człowieka.

Szkolenie i wychowanie

Goldena cechują inteligencja i zapał do pracy. Nie lubi bezczynności, zatem do pełni szczęścia potrzebuje zadań do wykonania. Nauka przychodzi mu łatwo, a przy tym nie nudzi się i chętnie powtarza ćwiczenia. Ulubiony smakołyk, pochwała czy zabawa z opiekunem będą dla niego najlepszą motywacją. Nie należy go ostro traktować ani na niego krzyczeć, gdyż wtedy golden retriever straci zaufanie do opiekuna i odmówi współpracy.

Golden jest delikatny i z natury potulny, więc prowadzenie szczeniaka zbyt twardą ręką złamie jego charakter. Z kolei brak konsekwencji i pozwalanie pupilowi na wszystko prowadzi do samowoli i nieposłuszeństwa. Szczenięta powoli przyzwyczajają się do nowych sytuacji, dlatego socjalizację trzeba zaczynać wcześnie. Mały golden retriever powinien poznawać ludzi i inne psy, należy zabierać go w ruchliwe i głośne miejsca oraz przyzwyczajać do jazdy środkami komunikacji. Socjalizacja psa, szczeniaka zwłaszcza, jest czymś, o co zawsze musisz zadbać.

Golden retriever jest aktywny, wytrzymały i energiczny. Wymaga sporo ruchu, ale intensywnych treningów nie należy zaczynać zbyt wcześnie. Dorosłemu zwierzakowi powinno się zapewnić dziennie godzinę lub dwie godziny spaceru połączonego z ćwiczeniami i wykonywaniem poleceń. Trzeba pamiętać, że żywiołem goldena jest woda – każde jezioro, rzekę czy kałużę uzna za doskonałe miejsce do kąpieli, niezależnie od pogody i pory roku. 

Umiejętności

Goldena myśliwi cenią za delikatny chwyt pyska, który sprawia, że aportowana przez niego zdobycz nie zostaje uszkodzona. Jest on też świetnym tropicielem. Obecnie golden retrievery to głównie psy do towarzystwa, ale ich szybkość uczenia się, dokładność i doskonałą pamięć wykorzystuje się w wielu dziedzinach. Wykrywają narkotyki, substancje łatwopalne, ładunki wybuchowe, wycieki gazu. Pracują jako psy lawinowe, gruzowiskowe, ratownicze i tropiące. Golden retrievery świetnie sprawdzają się także w dogoterapii, są przewodnikami niewidomych, asystują niepełnosprawnym, potrafią wyczuć spadek poziomu cukru we krwi czy ostrzec chorych na padaczkę przed zbliżającym się atakiem.

To jednak nie wszystkie możliwości psów tej rasy – golden retrievery nadają się do uprawiania psich sportów, m.in. agility, obedience, flyballu, dogtrekkingu czy tropienia. Mogą brać udział w próbach pracy retrieverów (są dobrowolne), podczas których sprawdza się naturalne zdolności czworonogów do podjęcia i przyniesienia aportu z wody i z lądu. Do uzyskania tytułu Międzynarodowego Championa Piękności (C.I.B) lub prawa startu w klasie użytkowej na wystawie konieczny jest dyplom uzyskany podczas konkursu pracy retrieverów – różni się od prób pracy stopniem trudności i liczbą zadań – lub konkursu psów tropiących.

Dla kogo ta rasa?

Golden to doskonały pies rodzinny. Wrażliwy i posłuszny, nie wymaga dużego doświadczenia, ale nie nadaje się dla domatora. Łagodność opiekuna jest równie ważna dla prawidłowego rozwoju zwierzaka, jak konsekwencja oraz zapewnienie mu ruchu i zajęć. Golden retriever odnajdzie się zarówno w dużej rodzinie, jak i u osoby samotnej, pod warunkiem że poświęci ona psu wystarczającą ilość uwagi. Trzeba pamiętać, że golden retriever to pies, który potrzebuje dużo ruchu. Najlepiej odnajdzie się w domu z ogródkiem. Jeśli opiekun zapewni mu odpowiednią ilość spacerów, na których będzie mógł on spożytkować swoją energię, to odnajdzie się też i w mieszkaniu w bloku.

Wady i zalety rasy golden retriever

Golden retriever – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• nie sprawdzi się jako stróż
• obficie linieje
• ma skłonności do zbierania odpadków

Zalety

• doskonały pies rodzinny
• nadaje się dla dzieci
• łagodny i przyjazny wobec ludzi
• inteligentny, szybko i chętnie się uczy
• można uprawiać z nim psie sporty
• tolerancyjny wobec psów i zwierząt domowych
• dość łatwy w pielęgnacji

Zdrowie rasy golden retriever

Golden retriever pochodzący z dobrej linii hodowlanej może żyć nawet do 12 lat. Przedstawiciele tej rasy wykazują dużą odporność na warunki atmosferyczne. Nie przeszkadzają im niskie temperatury, deszcz ani wilgoć. Jednak podczas upałów treningi i długie spacery z golden retrieverem lepiej odbywać wczesnym rankiem lub wieczorem oraz zapewnić zacienione miejsce do odpoczynku i wodę do picia.

Goldeny to psy cieszące się dobrym zdrowiem, choć w rasie tej istnieją predyspozycje do takich chorób, jak:

• dysplazja stawów biodrowych i łokciowych,
• enostoza (młodzieńcze zapalenie kości),
• osteochondroza (OCD)
• choroby oczu - katarakta, jaskra, PRA (postępujący zanik siatkówki), dysplazja siatkówki,
• rozszerzenie i skręt żołądka,
• alergia pokarmowa,
• padaczka idiopatyczna,
• niedoczynność tarczycy,
• nawracające zapalenie kanałów słuchowych,
• białaczka,
• zespół końskiego ogona.

Golden retriever miewa również skłonności do połykania niejadalnych przedmiotów i przeróżnych odpadków, co może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych.

Żywienie rasy golden retriever

Pies rasy golden retriever ma dobry apetyt i skłonności do nadwagi, dlatego sposób żywienia trzeba dostosować do jego trybu życia i nie przekarmiać go. Nie powinno się podawać smakołyków między posiłkami – wyjątkiem są nagrody w czasie nauki, ale należy je wliczyć do głównej porcji. W żywieniu golden retrieverów można stosować gotowe karmy wysokiej klasy dla dużych ras z dodatkiem glukozaminy i chondroityny. Jeśli żywimy psa samodzielnie przygotowanym jedzeniem, uzupełniamy je preparatami wapniowo-witaminowymi i chroniącymi stawy. W okresie linienia można stosować suplementy przyspieszające odbudowę okrywy włosowej, zawierające nienasycone kwasy tłuszczowe (omega-3 i -6).

Dzienną porcję dla dorosłego psa rasy golden retriever najlepiej podzielić na dwie mniejsze i zapewnić zwierzakowi odpoczynek po posiłku. Zmniejszy to ryzyko potencjalnie śmiertelnego skrętu żołądka.

Pielęgnacja rasy golden retriever

Golden retriever intensywnie linieje dwa razy w roku – wiosną i jesienią. Sierści jest wtedy sporo, ale dość łatwo ją usunąć z dywanów i mebli. Niewielkie ilości włosów mogą jednak wypadać przez cały czas, zwłaszcza jeśli pies dużo przebywa w ogrzewanych pomieszczeniach. Przedstawiciela rasy golden retriever wystarczy wyczesać raz w tygodniu (jedynie w okresie wymiany szaty trzeba robić to częściej) szczotką pudlówką z dłuższymi drucikami, a potem metalowym grzebieniem. Szczególną uwagę zwracamy na sierść na szyi, za uszami, portki i ogon.

Kąpiel przeprowadzamy w miarę potrzeby w szamponach dla psów długowłosych lub hipoalergicznych dla wrażliwej skóry. Warto na kilka minut nałożyć na sierść odżywkę lub balsam. Spłukujemy ją i dokładnie wyciskamy włosy ręcznikiem. Miękką i dość obfitą szatę golden retrievera najlepiej suszyć suszarką – sama będzie schła długo i może się pognieść. Regularnie powinno się wycinać włosy między opuszkami, skracać pazury (jeśli same się nie ścierają), kontrolować uszy i zęby.

Przygotowanie golden retrievera do wystawy trzeba zwykle zacząć miesiąc wcześniej, choć nie jest to regułą. Wszystko zależy od sposobu strzyżenia, rodzaju włosa i odcienia szaty. Nożyczkami degażówkami, maszynką, tępym trymerem lub grabkami trymerskimi (wybór narzędzi związany jest z jakością i ilością włosa) formuje się sierść na szyi, uszach, przedpiersiu, łapach, portkach i ogonie – ma to na celu poprawienie sylwetki psa.

Golden retrievera kąpiemy 3-4 dni przed wystawą, używając kosmetyków odpowiednich do stanu szaty. Jeśli czworonóg jest w trakcie linienia, będzie to szampon zwiększający jej objętość. Natomiast przy dużej ilości włosa korzystamy z szamponu nabłyszczającego. Następnie nakładamy odżywkę (do spłukiwania lub niewymagającą go) i wyciskamy włosy ręcznikiem. Suszymy je suszarką ustawioną na średnią temperaturę, rozczesując rzadką metalową szczotką zgodnie z kierunkiem wzrostu, lekko je podwijając. Przed wejściem na ring można zastosować płyn antystatyczny.

Sposób wystawiania golden retrievera zależy od temperamentu psa. Można to robić z wolnej ręki, czyli bez dotykania go – pies stoi przed handlerem, utrzymując z nim kontakt wzrokowy, i samodzielnie unosi ogon. Drugi sposób polega na odpowiednim ustawieniu czworonoga i przytrzymaniu ogona (w linii grzbietu) ręką. Trzeba pamiętać, aby od szczeniaka przyzwyczajać psa do przestawiania łap i dotykania różnych części ciała. Goldena prezentujemy na ringówce dopasowanej do umaszczenia.

Akcesoria

Golden retrievera wyprowadzamy w szerokiej, mocnej obroży lub w dobrze dopasowanych szelkach i na długiej smyczy. Golden retriever potrzebuje dużego, wygodnego posłania, na którym będzie mógł wygodnie się rozciągnąć. W przypadku psów mieszkających w dużych rodzinach z dziećmi warto zapewnić psu zaciszny kąt, do którego maluchy nie będą miały wstępu. W tej roli sprawdzi się duża klatka kennelowa przykryta kocem. Goldena zajmą piłki (muszą być odpowiedniej wielkości, aby ich nie połknął), gumowe zabawki, bawełniane sznury, pluszowe maskotki, kongi czy naturalne gryzaki.

Historia rasy golden retriever

Golden retrievera wyhodowano w Anglii pod koniec XIX wieku. Jest jednym z sześciu retrieverów – psów do aportowania postrzałków drobnej zwierzyny i ptactwa. Do tej samej grupy należą m.in. labrador retriever czy flat coated retriever. Stworzenie go przypisuje się pół Szkotowi, pół Anglikowi sir Dudleyowi Marjoribanksowi, lordowi Tweedmouth. Pierwszy człon nazwy nawiązuje do koloru sierści tych czworonogów, drugi określa ich sposób pracy (angielski czasownik „to retrieve” znaczy przynosić lub aportować).

Istnieje kilka teorii na temat pochodzenia golden retrievera. Jedna z nich mówi o owczarkach z rosyjskiej trupy cyrkowej. W 1858 roku w nadmorskim kurorcie Brighton sir Marjoribanks miał obejrzeć przedstawienie, którego główną atrakcją był pokaz posłuszeństwa w wykonaniu psów o żółtym umaszczeniu. Zachwycony ich umiejętnościami odkupił osiem czworonogów i zabrał do swej posiadłości.

Chociaż historię tę przytacza się często, jest jednak uważana za mało prawdopodobną. Poza łatwością szkolenia owczarki wykazują bowiem inne umiejętności niż psy myśliwskie. Uprawdopodobnić tę opowieść może tylko to, że po raz pierwszy rasę zaprezentowano na wystawie pod nazwą rosyjski retriever lub rosyjski retriever i tropiciel.

Bardziej prawdopodobna i dość rzetelnie udokumentowana jest teoria, według której sir Marjoribanks skrzyżował w 1868 roku swego żółtego retrievera Nousa z suką tweed water spaniela (nieistniejąca już angielska rasa o przylegającej, kręconej sierści i jasnowątrobianej maści) o imieniu Belle. W wyniku tego kojarzenia przyszły na świat cztery płowe szczenięta: Ada, Cowslip, Crocus i Primrose. Przez następne 20 lat ich potomstwo krzyżowano z czarnymi wavy coated retrieverami, tweed water spanielami, seterami irlandzkimi, a być może też z labrador retrieverami i bloodhoundami. Pierwszym golden retrieverem był potomek suki Cowslip i tweed water spaniela.

Lord Tweedmounth oprócz hodowli psów zajmował się także ich popularyzacją wśród angielskiej arystokracji. W 1908 roku lord Harcourt po raz pierwszy pokazał golden retrievery na wystawie w Crystal Palace. Trzy lata później dzięki jego inicjatywie powstał angielski klub rasy. Do 1913 roku psy były rejestrowane pod nazwą złocisty flatcoat (gładkowłosy). Później zaczęto je nazywać żółtymi (yellow) lub złotymi (golden) retrieverami. Obecna oficjalna nazwa obowiązuje od 1920 roku. W latach 60. XX wieku angielski Kennel Club uznał księgi hodowlane lorda Dudleya Marjoribanksa za dowód pochodzenia rasy.

Obecnie golden retriever jest jedną z najpopularniejszych ras na świecie – zawędrował m.in. do Skandynawii, Nowej Zelandii, Australii i Stanów Zjednoczonych. Amerykanie wyhodowali inny od europejskiego typ golden retrievera. Szata tych psów ma za oceanem zazwyczaj głębszy odcień. Wzorzec American Kennel Club mówi o nasyconym złotym w różnych odcieniach. Niepożądane są kolory bardzo jasne i bardzo ciemne. Poza tym amerykańskie odmiany mają lżejsze głowy, trochę bardziej przypominające głowy psów z linii użytkowych, które to zwierzęta z zasady są drobniejsze i zwinniejsze.

Golden retriever w Polsce

Pierwsze golden retrievery pojawiły się w Polsce w latach 80. XX wieku. Do hodowli Ranczo Wolna Europa Jerzego Nowickiego przyjechała z Danii suka Fredonia Fancy Vork’s. W 1990 roku urodziły się tam pierwsze polskie szczenięta tej rasy.

Wzorzec rasy golden retriever

Golden retriever – grupa VIII FCI, sekcja 1, nr wzorca 111

• Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
• Charakter: potulny, inteligentny; łagodny, przyjazny i pewny siebie
• Wielkość: psy 56-61 cm, suki 51-56 cm
• Waga: psy 28-32 kg, suki 24-28 kg
• Szata: gładka lub falista; dłuższe włosy na klatce piersiowej, brzuchu, tylnej stronie przednich kończyn, udach i ogonie; podszerstek gęsty, wodoodporny
• Maść: dowolny odcień złotego lub kremowego (nie czerwona ani mahoniowa); dopuszczalne jedynie kilka białych włosów na piersi
• Długość życia: 12-14 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: duża
• Koszty utrzymania: od 250 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: 4300-8000 zł

Ile kosztuje szczeniak golden retrievera?

Cena szczeniąt tej rasy psów waha się zależnie od hodowli, doświadczenia hodowcy, a także tytułów rodziców danego miotu. Z zasady droższe są psy pracujące, a także obiecujące pod względem wystawowym i hodowlanym. Szczenięta goldenów pochodzące z hodowli ZKwP i FCI można kupić już za 4000 zł. Tańsze psy często nie są rasowe.

Czy golden retriever jest trudny do wychowania?

Szczeniak golden retrievera nie ma wbudowanego oprogramowania do wykonywania zadań specjalnych. Nie będzie sam z siebie posłuszny, a nieszkolony nie wykona komend na zawołanie, jak w reklamach telewizyjnych czy filmach. Od pierwszych dni w nowym domu trzeba go uczyć wszystkiego od zera: od siusiania na specjalne podkłady podczas kwarantanny poszczepiennej, po komendy: „siad”, „waruj”, „do mnie”, „fe…”. Nauka przychodzi goldenowi łatwo, co sprawia, że z prędkością światła przyswaja też złe nawyki. Spryciarzowi wystarczy chwila nieuwagi, błagalne spojrzenie ciemnych oczu – i już jesteśmy ugotowani! Dzięki temu goldenom udaje się spać w łóżku czy zaanektować najlepsze miejsce na kanapie.

Czy golden retriever może ugryźć?

Każdy, nawet najbardziej łagodny pies może ugryźć, jeśli poczuje się zagrożony - także golden retriever. Do takich sytuacji dochodzi najczęściej podczas wizyt u lekarza weterynarii, kiedy chory pies poczuje ból podczas badania, a także w domu, kiedy dzieci nie zachowują się właściwie w obecności psa i nie obchodzą się z nim wystarczająco delikatnie.

Czy golden może spać na dworze?

Golden retriever to pies rodzinny, nie nadaje się więc do mieszkania w budzie. Przedstawiciel tej rasy chce być zawsze z człowiekiem i nie lubi zostawać sam. Czy to w domu, czy pod sklepem. Z nudów czy ze strachu przed samotnością, jeśli nie zostanie do niej stopniowo przyzwyczajony, może zdemolować dosłownie wszystko.