DOBERMAN

Doberman to duży, silny i umięśniony pies, który może ważyć 40-45 kg. Psy tej rasy mają kwadratową sylwetkę i mocną klinowatą głowę o wysoko osadzonych, opadających uszach, które powinny krawędziami przylegać do policzków. Kończyny dobermana są proste i równoległe, a szeroki i mocny tułów zakończony jest naturalnie długim ogonem, który lekko zawija się nad grzbietem.

 

Dobermany mają krótką, gęstą i twardą sierść pozbawioną podszerstka. W rasie tej dopuszczalne są wyłącznie umaszczenia czarne lub czekoladowe z intensywnie kasztanowym podpalaniem odgraniczonym od podstawowego koloru.

Kiedyś FCI uznawało w rasie także maść błękitną podpalaną (rozjaśniona czerń)i izabelowatą podpalaną (rozjaśniona czekolada). Umaszczenia te zostały jednak wykreślone z wzorca ze względu na fakt, że bardzo często towarzyszyły im problemy z sierścią, znane pod nazwą color dilution alopecia (łysienie związane z rozjaśnioną maścią). Umaszczenia te są nadal uznawane np. przez Amerykański Kennel Club (AKC).

W Stanach Zjednoczonych hodowane są także białe dobermany o niebieskich oczach. Za umaszczenie to odpowiedzialny jest recesywny gen, który powoduje też nadwrażliwość na światło skóry i oczu. Hodowanie tych dobermanów jest więc kontrowersyjne. Bardzo rzadko na świat przychodzą także całkowicie czarne dobermany (bez podpalań).

Charakter i usposobienie rasy doberman

Dobermany to psy bardzo dumne, o silnym charakterze, dużej wytrzymałości, obdarzone ogromnym temperamentem i nieprzeciętną sprawnością fizyczną. Cechy, które uczyniły je znanymi – wrodzona agresywność, ciętość oraz niewrażliwość na ból – w miarę rozwoju hodowli zostały znacznie złagodzone.

Dzisiejsze dobermany to zwierzęta o spokojniejszym usposobieniu, nie oznacza to jednak, że utraciły swoje zdolności obrończe. To psy jednego pana, ale pozostałych domowników traktują po przyjacielsku. Doberman jest opiekuńczy wobec dzieci, z którymi mieszka, ale nie przepada za obcymi maluchami, dlatego nie należy nadużywać jego cierpliwości.

Doberman jest psem wyhodowanym do pracy. Ma silną, atletyczną budowę i duszę sportowca. Potrzebuje dużo ruchu na świeżym powietrzu. Nie tylko wpłynie to korzystnie na jego muskulaturę, ale pozwoli także rozładować nadmiar energii. Doberman bez problemów dostosuje się również do życia w mieszkaniu. Jak większości psów bardzo odpowiada mu rola hołubionego kanapowca.

Pies rasy doberman wymaga bliskiego kontaktu z człowiekiem. Jest zwierzęciem towarzyskim, uczuciowym i bardzo często bywa zazdrosny o względy opiekuna. Nie powinno się go izolować od rodziny. Pozbawiony możliwości przebywania z ludźmi i innymi zwierzętami doberman może stać się agresywny. Ma doskonałą pamięć i nawet po wielu latach nie zapomina doznanej krzywdy. Odznacza się wysoką pobudliwością – gdy doberman postanowi zaatakować, bardzo trudno odwieść go od tego zamiaru.

Umiejętności

Doberman jest bardzo czujny i doskonale pilnuje terenu, a umiarkowana hałaśliwość sprawia, że nie jest uciążliwy dla otoczenia. Nigdy nie szczeka bez wyraźnego powodu. Każdy intruz, który próbowałby wedrzeć się na jego terytorium, zostanie natychmiast unieszkodliwiony. Znawcy rasy doberman uważają, że te psy najlepiej pracują w grupach składających się z trzech lub czterech osobników.

Ze względu na walory użytkowe doberman znalazł zatrudnienie w policji, służbach granicznych, a nawet w oddziałach piechoty morskiej. Wykorzystuje się go do odnajdywania ludzi zasypanych pod gruzami, do ochrony prywatnych posiadłości, zakładów przemysłowych i magazynów, ale doberman głównie utrzymywany jest w charakterze psa do towarzystwa.

Szkolenie i wychowanie

Doberman jest inteligentny i pojętny, chętnie współpracuje z opiekunem. Jednak silny i niezależny charakter sprawia, że nie podporządkowuje się ślepo woli człowieka. Stosunki miedzy opiekunem i psem powinny opierać się na współpracy, a nie na łamaniu psychiki dobermana w myśl błędnie pojętej nauki posłuszeństwa.

Chcąc osiągnąć sukces wychowawczy i zapewnić naszemu ulubieńcowi prawidłowy rozwój, powinniśmy od pierwszych chwil pobytu szczenięcia rasy doberman w domu poświęcić mu dużo czasu i uwagi. Naukę należy rozpoczynać jak najwcześniej i nie stosować przymusu fizycznego. Szkolenie dobermana należałoby prowadzić pod okiem doświadczonego trenera. Nie wolno rozpoczynać szkolenia obronnego bez uzyskania przez dobermana pozytywnego wyniku w zakresie kursu podstawowego posłuszeństwa.

Dla kogo ta rasa

Doberman nie jest psem dla każdego. Potrzebuje opiekuna zrównoważonego, spokojnego, konsekwentnego i silnego psychicznie, który będzie potrafił poskromić niezależną naturę dobermana. Źle prowadzony doberman może być niebezpieczny nie tylko dla otoczenia, ale również dla swojej rodziny. Nie odnajdzie się u osoby, która często przebywa poza domem. Doberman nie powinien też mieszkać w przydomowym kojcu.

Wady i zalety rasy doberman

Doberman – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• uparty
• niezależny
• bywa nadpobudliwy
• źle prowadzony może być agresywny
• wymaga doświadczonego opiekuna

Zalety

• chętny do współpracy z człowiekiem
• inteligentny
• doskonały stróż
• oddany opiekunowi
• ma predyspozycje do szkolenia sportowego
• łatwy w pielęgnacji

Reklama

Zdrowie rasy doberman

Doberman to rasa stosunkowo odporna na wysokie temperatury, jednak wrażliwa na zimno - z tego względu psy te nie mogą być utrzymywane w kojcu ani na podwórku. Średnia długość życia dobermana wynosi 10-13 lat, a do najczęstszych problemów zdrowotnych w tej rasie należą:

• kardiomiopatia rozstrzeniowa,
• nużyca,
• młodzieńcze zapalenie skóry,
• wady ukształtowania powiek,
• zwyrodnienia kręgów szyjnych,
• choroby skóry na tle alergicznym,
• choroba von Willebranda,
• niedoczynność tarczycy,
• torbiele gruczolakoraka gruczołu krokowego,
• przerost gruczołu krokowego,
• dysplazja stawów biodrowych i łokciowych,
• zespół przedsionkowy.

Niektóre z tych chorób mają podłoże genetyczne, dlatego decydując się na psa rasy doberman należy zwrócić uwagę na zdrowie jego rodziców oraz wyniki ich badań.

Żywienie

Żywienie dobermana nie nastręcza zazwyczaj kłopotów. Psy tej rasy mogą być żywione zarówno wysokiej jakości, wysokobiałkową karmą suchą i mokrą, jak i gotowanymi posiłkami lub dietą BARF. Nie można zapominać o odpowiedniej suplementacji – dobermany to rasa niezwykle wrażliwa na wszelkie niedobory.

Pielęgnacja

Pielęgnacja dobermana nie jest kłopotliwa. Jego krótka szata jest łatwa w utrzymaniu. Do wyczesywania sierści najlepiej używać gumowych szczotek lub rękawic z wypustkami, nakładanych na rękę. Przez brak podszerstka dobermany nie linieją, jednak ich krótkie, czarne włoski wbijają się w każdy materiał.

Psy rasy doberman nie zbierają brudu na sierści, a po intensywnym spacerze często wystarczy przetrzeć je ręcznikiem i przeczesać szczotką z kurzu i piachu. Należy regularnie kontrolować długość pazurów i w razie potrzeby je skracać. Na uwagę u rasy doberman zasługują także oczy i uszy, które powinny być czyszczone z zabrudzeń.

Akcesoria

Doberman to pies niezwykle silny, dlatego powinien być wyprowadzany w dobrze dopasowanych szelkach typu guard i na tradycyjnej smyczy o długości minimum 3 metrów. Najlepszym kagańcem dla dobermana będzie fizjologiczny, który umożliwi psu picie wody i swobodne dyszenie. Przydatna może okazać się także długa linka, która zapewni dobermanowi więcej swobody na dłuższych spacerach.

Legowisko dla dobermana powinno być odpowiedniej wielkości i umożliwiać psu swobodne rozciągnięcie się na leżąco. Psa tej rasy warto też przyzwyczaić do klatki kennelowej. Ze względu na brak podszerstka, w zimniejsze dni warto zakładać psu dobrze dopasowane psie ubranko.

Historia rasy doberman

Doberman jest rasą stosunkowo młodą, powstałą na przełomie XIX i XX wieku. Należy do grupy pinczerów krótkowłosych, występujących od dawna na ziemiach niemieckich. Nazwa rasy doberman pochodzi od nazwiska jej twórcy, Fryderyka Ludwika Dobermanna. Mieszkał on i pracował w niewielkim miasteczku Apolda w Turyngii. Według licznych przekazów był zatrudniony jako miejscowy hycel. Do jego zadań należało wyłapywanie i przetrzymywanie bezpańskich psów. Pełnił również obowiązki poborcy podatkowego i zajmował się egzekucją długów, dorabiał także jako nocny stróż.

Jego profesje nie należały do ogólnie szanowanych, a Dobermann miał powody obawiać się niekiedy o swoje zdrowie i życie. Potrzebował dużego, silnego i agresywnego psa obrończego. Ponieważ w owym czasie pies o takim przeznaczeniu nie był znany na ziemiach niemieckich, Dobermann postanowił go wyhodować. Mając dostęp do zwierząt o różnym charakterze, mógł wybrać te, które spełniały jego oczekiwania.

Pierwsze psy z jego hodowli pojawiły się podobno już w 1870 roku. Do stworzenia rasy Dobermann posłużył się istniejącym w Turyngii pinczerem krótkowłosym, krzyżując go z przedstawicielami innych ras. Są podstawy do uznania, że były to: ówczesny owczarek niemiecki, rottweiler, wyżeł niemiecki krótkowłosy oraz owczarek francuski beauceron. W celu uszlachetnienia wyglądu dobermana na początku XX wieku skrzyżowano go z manchester terrierem i greyhoundem.

Niektóre źródła podają, że za odrębną rasę uznano dobermana ok. 1910 roku. Istnieją jednak dowody, że już w 1899 roku odbyła się pierwsza wystawa tych psów. Zwycięzcą został Graf Belling von Gronland, od którego wywodzą się ponoć wszystkie współczesne linie. Począwszy od lat międzywojennych, doberman stał się rasą popularną i chętnie hodowaną w Stanach Zjednoczonych i wielu krajach Europy, dotarł nawet do Japonii i RPA.

Doberman w Polsce

W Polsce doberman jest rasą popularną i rozpoznawalną, choć wydaje się, że lata jego największej popularności minęły. W naszym kraju dobermany obecne są od lat 50. ubiegłego wieku.

Wzorzec rasy doberman

Doberman – grupa II FCI, sekcja 1, nr wzorca 143

• Kraj pochodzenia: Niemcy
• Charakter: przyjazny, oddany rodzinie, pewny siebie i umiarkowanie czujny
• Wielkość: psy 68-72 cm, suki 63-68 cm
• Waga: psy 40-45 kg, suki 32-35 kg
• Szata: krótka, gęsta i twarda, gładko przylegająca i jednakowa na całym ciele; podszerstek niedopuszczalny
• Maść: czarna lub czekoladowa z intensywnie kasztanowym, czystym i wyraźnie odgraniczonym podpalaniem; podpalanie występuje na kufie, w postaci pojedynczej plamki na policzkach i nad oczami, na spodzie szyi, parzyście na klatce piersiowej, na nadgarstkach, śródręczach, śródstopiach i łapach, wewnętrznej stronie ud i ramion, na spodzie ogona
• Długość życia: 10-13 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: mała – przez brak podszerstka doberman nie nadaje się do trzymania na zewnątrz
• Koszty utrzymania: od 300 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: od 5500 zł

Czy pies doberman jest groźny?