STAFFORDSHIRE BULL TERRIER – STAFFIK

Staffordshire bull terrier (staffik) kipi energią i właściciel musi temu sprostać. Nie przeszkodziło to jednak temu psu zyskać przydomek „niania” – ze względu na jego cierpliwość wobec dzieci. Staffik zawsze chce być w centrum uwagi, przez co bywa absorbujący.

Staffordshire bull terrier (staffik)
  1. Charakter
  2. Wady i zalety
  3. Zdrowie
  4. Historia
  5. Wzorzec
  6. Ciekawostki

Charakter rasy staffordshire bull terrier

Staffordshire bull terrier (staffik) ma silny, stanowczy charakter. Cechują go wesołość, ciekawskość, odwaga, nieustępliwość i pewność siebie. Jego ogromny temperament bywa niekiedy trudny do okiełznania. Chociaż niektóre osobniki wyrastają z młodzieńczych szaleństw i z wiekiem stają się bardziej stateczne, to nie należy oczekiwać, że nasz staffik zadowoli się krótką przechadzką – staffordshire bull terrier to wulkan energii, której trzeba dać ujście. Znudzony i niewybiegany pies sieje spustoszenie. Pamiętajmy jednak, że intensywne treningi i uprawianie sportów siłowych można zacząć dopiero z rocznym zwierzakiem.

Wiele młodych psów rasy staffordshire bull terrier przejawia skłonności do niszczenia, dlatego lepiej im ograniczyć dostęp do rzeczy w mieszkaniu. W chwilach dużego pobudzenia czy radości staffordshire bull terrier zachowuje się czasem nieobliczalnie, trzeba więc uważać, aby przypadkiem nie zrobił komuś (lub sobie) krzywdy.

Stafik w ruchu

Przedstawiciel rasy staffordshire bull terrier jest wierny i przywiązany do rodziny. W swojej ojczyźnie zyskał przydomek „nanny dog” (pies niania), ponieważ w kontaktach z dziećmi wykazuje nieskończone wręcz pokłady cierpliwości. Trzeba jednak pamiętać, że odpowiedniego stosunku do maluchów należy staffika uczyć od szczeniaka, a dzieciom wpajać zasady prawidłowego postępowania z psem.

Staffordshire bull terrier (staffik) zawsze chce być w centrum uwagi, przez co bywa absorbujący. Ponieważ kocha ludzi, nawet wobec obcych zachowuje się przyjaźnie. Raczej nie sprawdzi się w roli stróża, ale w przypadku realnego zagrożenia bez wahania stanie w obronie swojego pana. Staffordshire bull terrier rzadko szczeka, co nie znaczy, że jest cichy – wydaje całą gamę różnorakich dźwięków (typowa cecha tej rasy).

Ten gladiator w psiej skórze ma bardzo wysoki próg bólu. Fizyczne urazy nie robią na nim większego wrażenia, często też nie sygnalizuje dolegliwości, dlatego trzeba go uważnie obserwować. Staffordshire bull terrier jest za to wrażliwy na podniesiony głos – krzyk to dla niego dotkliwa kara. Trzeba więc traktować pupila serdecznie, lecz stanowczo, i nie pozwalać mu na wszystko, w przeciwnym razie szybko wychowamy małego despotę.

Rzadko się zdarza, aby staffik atakował inne zwierzęta, ale jeśli nie został prawidłowo wychowany, może być agresywny wobec obcych psów. Choć staffordshire bull terrier na ogół dobrze żyje z małymi zwierzętami w domu, to dla kota sąsiadów może stanowić duże zagrożenie.

Umiejętności

Gdy zakazano walk psów i innych krwawych rozrywek, staffiki stały się psami rodzinnymi i są nimi do dzisiaj. Staffordshire bull terrier dobrze sprawdzi się w niektórych sportach, np. w agility, flyballu, obedience, weigth pullingu (przeciąganie ciężarów), dogtrekkingu (wędrowanie z psem) czy nawet noseworku.

Szkolenie i wychowanie

Przedstawiciel rasy staffordshire bull terrier jest inteligentny, szybko się uczy, ale bywa też przekorny i uparty. Potrzebuje konsekwencji, pozytywnej motywacji i zaangażowania właściciela w ćwiczenia. Staffik jest wpatrzony w swojego pana i z radością wykonuje polecenia, ale praca musi mu sprawiać przyjemność. Jeśli się postaramy, by szkolenie było dla niego świetną zabawą, staffordshire bull terrier odda mu się bez reszty.

Szczeniak staffordshire bull terrier

Naukę należy rozpocząć już w psim przedszkolu. Wychowując psa tej rasy, nie można zaniedbać prawidłowej socjalizacji. Maluchowi trzeba dostarczyć wielu bodźców – powinien odwiedzać nowe miejsca, mieć kontakt z różnymi ludźmi, dziećmi i przede wszystkim z innymi czworonogami. Te ostatnie wpływają na późniejsze relacje staffika z obcymi psami, dlatego należy uważać, aby szczeniak nie wdawał się w bójki lub nie został pogryziony.

Rosnącym psom rasy staffordshire bull terrier nie należy pozwalać na gwałtowne skoki i gonitwy z dorosłymi psami. W okresie wymiany zębów lepiej też mocno się z nimi nie przeciągać, bo można w ten sposób doprowadzić do deformacji zgryzu.

Dla kogo ta rasa

Staffordshire bull terrier (staffik) nie nadaje się dla każdego. Właściciel powinien być konsekwentny, prowadzić aktywny tryb życia i dysponować sporą ilością czasu. Wskazana jest również podstawowa wiedza na temat wychowywania psów. U boku odpowiedzialnego właściciela pies rasy staffordshire bull terrier może mieszkać nawet w dużej, wielopokoleniowej rodzinie.



Wady i zalety rasy staffordshire bull terrier

Staffordshire bull terrier – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

  • absorbujący
  • w młodym wieku przejawia skłonności do niszczenia
  • w chwilach podniecenia bywa mało delikatny

Zalety

  • wierny i bardzo przywiązany do rodziny
  • łagodny wobec ludzi
  • świetny kompan dzieci
  • aktywny, może uprawiać psie sporty
  • inteligentny, chętnie się uczy
  • łatwy w pielęgnacji
  • nadaje się do mieszkania w bloku


Zdrowie rasy staffordshire bull terrier

Staffiki na ogół odznaczają się dobrą kondycją, ale jest kilka schorzeń typowych dla tej rasy. Do najpoważniejszych – choć występujących raczej rzadko – należą L-2-HGA (L-2-hydroxyglutaric aciduria) i katarakta (HC). Pierwsza z nich to nieuleczalna genetyczna choroba metaboliczna, która atakuje centralny układ nerwowy. Jej najczęstsze objawy u przedstawicieli rasy staffordshire bull terrier to drgawki, sztywność i skurcze mięśni, chwiejny chód, nadpobudliwość lub stany otępienia, demencja. Atak choroby może nastąpić w wyniku intensywnego wysiłku czy silnych emocji.

Katarakta jest z kolei dziedzicznym schorzeniem oczu. Pierwsze objawy pojawiają się u staffordshire bull terriera często już w wieku szczenięcym, zwykle dotyczą obu gałek ocznych i mogą doprowadzić do całkowitej utraty wzroku w wieku 2-3 lat. W wypadku obydwu chorób są dostępne testy DNA pozwalające ocenić, czy dany osobnik jest zdrowy, chory lub czy jest nosicielem wadliwego genu. Ważne jest, aby hodowcy staffordshire bull terrier wykonywali te badania u swoich psów, a nabywcy szczeniąt pytali o wyniki testów (schorzenia nie pojawią się u nich, jeśli skojarzono dwa zdrowe osobniki lub zdrowego z nosicielem).

Rudy stafik na łące

Sporadycznie występuje przetrwałe hiperplastyczne ciało szkliste (PHPV) – wada wrodzona polegająca na rozroście naczyń krwionośnych zaopatrujących soczewkę oka w życiu płodowym. Większe zmiany mogą doprowadzić do utraty wzroku. U staffordshire bull terriera choroba możliwa jest do zdiagnozowania już u 6-8 – tygodniowych szczeniąt w czasie specjalistycznego badania okulistycznego.

U młodych zwierząt zdarzają się problemy skórne spowodowane alergią na tle pokarmowym. Czasami pojawia się nużyca – może wystąpić w formie łagodnej (zwykle kończącej się samowyleczeniem) w okresach chwilowego obniżenia odporności (np. podczas wymiany zębów) lub w postaci uogólnionej u zwierząt z genetycznie upośledzoną odpornością. W rasie staffordshire bull terrier mogą się przytrafić nawykowe zwichnięcie rzepki, dysplazja stawów biodrowych, a u rosnących staffików – kulawizna młodzieńcza.

Zdarza się też wydłużone podniebienie miękkie (wada typowa dla psów o krótkich kufach), które może powodować trudności w oddychaniu i szybsze męczenie się. Schorzeniu najczęściej towarzyszą charczenie, sapanie z otwartym pyskiem i chrapanie podczas snu. W skrajnych wypadkach staffordshire bull terrier wymaga chirurgicznego wycięcia nadmiaru tkanki. U błękitnych staffików zdarza się alopecia (łysienie plackowate) – nieuleczalna choroba genetyczna włosa ujawniająca się po ukończeniu roku. U białych osobników czasami występuje głuchota.

Staffordshire bull terrier (staffik) jest średnio odporny na warunki atmosferyczne. Chociaż to pies ciepłolubny, nie najlepiej znosi upały, dlatego latem długie spacery i treningi powinien odbywać wcześnie rano lub wieczorem. Nie przepada też za deszczem i wilgocią. Zimowe przechadzki mu nie zaszkodzą, jeśli staffordshire bull terrier cały czas będzie w ruchu.

Żywienie

Wzorcowy staffordshire bull terrier to pies mocny, dobrze umięśniony, ale nie ciężki, dlatego trzeba dbać o jego linię. Najlepiej stosować dobrej jakości gotową karmę dla średnich ras, choć staffiki równie dobrze tolerują dietę BARF (naturalne surowe jedzenie). W okresie linienia można stosować preparaty zawierające nienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 i -6 oraz zestawy witaminowe (najlepiej pod kontrolą weterynarza).

Szczenięta wymagają starannego żywienia i kontrolowania wagi do pierwszego roku życia. Muszą być szczupłe, ale nie chude – powinny mieć zarysowaną linię ostatniej pary żeber i widoczne wcięcie w talii. Staffikom w okresie rozwoju i psom uprawiającym sporty warto profilaktycznie podawać preparaty chroniące stawy z glukozaminą i chondroityną. Dzienną porcję dla dorosłego psa najlepiej podzielić na dwa posiłki.

Pielęgnacja

Pies rasy staffordshire bull terrier linieje wiosną i jesienią. Sierści nie ma dużo, ale jest krótka, twarda, łatwo się wbija i dosyć trudno ją sprzątnąć. W czasie wymiany szaty zaleca się nawet codzienne wyczesywanie pupila, aby szybciej się pozbyć martwego włosa – poza okresem linienia wystarczy to robić raz w tygodniu. Najlepiej używać do tego gumowej rękawicy lub gumowego zgrzebła. Można stosować też chusteczki nasączone preparatami pielęgnacyjnymi, które odświeżają sierść i skórę, usuwają brud i niwelują nieprzyjemne zapachy. Dobrze się również sprawdzi lekko wilgotny bawełniany ręcznik.

staffordshire bull terrier

Staffika kąpiemy w miarę potrzeby w zwykłych szamponach dla psów krótkowłosych lub szamponach koloryzujących i podkreślających umaszczenie. U czworonogów, które miały wcześniej problemy skórne, można stosować kosmetyki lecznicze, np. jodoforowe lub biosiarkowe. Systematycznie trzeba sprawdzać uszy i skracać pazury.

Akcesoria

Młode staffiki wyprowadzamy na spacery w szerokiej skórzanej lub parcianej obroży z miękkim podszyciem lub w dobrze dopasowanych szelkach typu guard. Smycz dla staffordshire bull terriera powinna być solidna, zaopatrzona w mocne karabińczyki. Na dłuższe spacery przyda się także linka, która zapewni psu swobodę i bezpieczeństwo.

Zabawki powinny być mocne i solidne. Należy je wydawać psu pod kontrolą, ponieważ staffik jest w stanie każdą z nich zniszczyć i może połknąć odgryzione fragmenty. Najlepiej się sprawdzą gryzaki i piłki z twardej gumy, kongi, sznury i naturalne przysmaki. Posłanie dla psa rasy staffordshire bull terrier powinno być na tyle duże, by psiak mógł się swobodnie rozciągnąć.



Historia rasy staffordshire bull terrier

Początków staffordshire bull terriera – podobnie jak wszystkich ras typu bull – należy szukać w XIX-wiecznej Wielkiej Brytanii. Hodowcy postanowili wtedy stworzyć rasę łączącą w sobie siłę i odwagę buldoga z nieustępliwością i zwinnością teriera. Skrzyżowali więc ówczesne buldogi z manchester terrierami i nieistniejącymi już białymi terierami angielskimi. Uzyskali w ten sposób średniej wielkości zwierzęta – dość zróżnicowane w typie – które nazywano bull and terrierami.

Biegnący stafik w szelkach

Wykorzystywano je do walk psów, a także zagryzania szczurów na czas, co było wtedy popularną rozrywką wśród angielskich robotników. Największy udział w tworzeniu tzw. pit dogs, czyli psów do walk, mieli rzemieślnicy, górnicy i właściciele karczm. Ich zwierzęta odznaczały się ogromną siłą, sprawnością i ciętością wobec pobratymców, przy jednoczesnym braku agresji w stosunku do ludzi. Z czasem wiele z tych psów trafiło wraz z angielskimi emigrantami do Stanów Zjednoczonych, gdzie je krzyżowano, co przyczyniło się do powstania nowych ras (american staffordshire terrierapit bull terriera).

Staffordshire bull terrier (staffik) pozostał na Wyspach Brytyjskich w niezmienionej formie. Gdy w Anglii oficjalnie zakazano używania psów do walk, staffiki szybko stały się cenionymi towarzyszami rodziny. Dużą rolę w hodowli tej rasy odegrał Duke Hamilton, który prawdopodobnie przyczynił się też do stworzenia jej współczesnego wizerunku.

Staffordshire bull terrier został zarejestrowany przez angielski Kennel Club w 1935 roku, a już w 1936 roku pojawił się na wystawie Crufts. Pierwszymi angielskimi championami były w 1939 roku suka Lady Eve i pies Gentleman Jim. Obecnie staffiki należą do najpopularniejszych psów w Wielkiej Brytanii. Działa tam kilkanaście klubów zrzeszających miłośników tej rasy.

Czarny stafik siedzi wśród roślinności staffordshire bull terrier

Staffordshire bull terrier (staffik) w Polsce

W Polsce staffordshire bull terriery pojawiły się na początku lat 90. XX wieku. Pierwszym psem pokazywanym na naszych wystawach był Michael Langelo’s Babe sprowadzony z Anglii przez A. Jacewicza. Potem do hodowli z Antuszy państwa Lewandowskich przyjechał z Czech sławny pręgowany pies President Leo Alet CS.



Wzorzec rasy staffordshire bull terrier

Staffordshire bull terrier – grupa III FCI, sekcja 2, nr wzorca 76

  • Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
  • Charakter: wyjątkowo inteligentny i serdeczny, szczególnie w obcowaniu z dziećmi; śmiały, nieustraszony, można na nim w pełni polegać
  • Wielkość: 35,5-40,5 cm
  • Waga: psy 12,7-17 kg, suki 11-15,4 kg
  • Szata: włos krótki, gładki, przylegający
  • Maść: czarna, czerwona, płowa, biała, błękitna, w białe łaty, pręgowana w każdym odcieniu lub pręgowana z białym; maść czarna podpalana i wątrobiana niepożądane
  • Długość życia: 10-14 lat
  • Odporność na warunki atmosferyczne: średnia
  • Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie
  • Cena psa z rodowodem: 3000-4500 zł
    Wzorzec staffika



Ciekawostki o rasie staffordshire bull terrier

Staffiki (zapisywane też „stafiki”) należą do grupy psów znanych pod wspólną nazwą TTB (terier typu bull). Inne znane rasy z tej grupy to bulteriery (zwane potocznie bulkami) i american staffordshire terriery (amstafy).


Podziel się tym artykułem:

null

Bądź na bieżąco

Zapisz się na newsletter i otrzymuj raz w tygodniu wieści ze świata psów!

Zapisz się