Historia mojego psa i mnie

Od kiedy pamiętam zawsze chciałam mieć psa. Te zwierzaki po prostu mnie interesowały i ciekawiły. Kiedy miałam 13 lat kupiłam sobie po raz pierwszy gazetę "Mój pies" zobaczyłam tam ciekawe arykuły o wychowaniu, pielęgnowaniu i zabawie z psem. Najbardziej podobały mi się zdjęcia tych słodkich piesków. Postanowiłam porozmawiać z rodzicami na temat przygarnięcia psa do naszego domu. Niestety mama nie zgadzała się na wzięcie psa pod nasz dach ponieważ lubiła jak jest czysto w mieszkaniu a pies gubi niestety sierść. Postanowiłam działać dalej. Ale znowu moje argumenty takie że będę bardziej opiekuńcza i odpowiedzialna nie działały. Mama jedynie zgodziła się na chomika. Tak więc tydzień po rozmowie, pojechałyśmy do sklepu zoologicznegu aby zakupić zwierzaka. Narazie chomik musiał mi wystarczyć, ale ja nadal bardzo chciałam mieć psa. W szkole rozmawiałam z kolegami i koleżankami komu może w ostatnim czasie oszczeniła się suczka. Na marne, nikomu. Ale pewnego dnia pojechałam do moich dziadków, aż tu nagle babcia mówi mi że mają szczeniaczki do oddania. Od razu zaczęłam skakać z radosci i prosić rodziców abyśmy jednego wzięli. W końcu się udało. Rodzice zgodzili się ale niestety mojego chomika musiałam oddać(a miałm go 1 rok) Ale ważniejszy dla mnie był wtedy mój własny pierwszy pies. Kiedy pieski już podrosły wybrałam dla mnie najładniejszego. Na początku nie wiedziałam jak nazwać pieska ale pomyślałam że będzie to PAPI. Teraz mój kochany Papi jest z nami już od ponad roku i jestem z niego bardzo zadowlona.Kiedy jestem smutna rozwesela mnie. Zna podstawowe komendy i trochę sztuczek. Jest trochę urwisem ale nikomu to nie przeszkadza.