Jak wywołać agresję u goldena?

Golden retrievery – słodkie przytulanki o wielkich, ciepłych oczach i miękkim futerku, które aż się prosi o pogłaskanie. Któż z nas, mijając takie cudo na spacerze, nie ma ochoty wyciągnąć ręki i pomiziać to wspaniałe, przyjazne człowiekowi stworzenie. Ale pozory mylą, bo chociaż goldeny to na ogół psy przyjazne całemu światu i spragnione kontaktu z ludźmi, czasem zdarzy się egzemplarz „zepsuty“ przez człowieka. I bardzo, ale to bardzo niebezpieczny.

A oto przepis jak „zepsuć“ goldena. Potrzebny jest oczywiście golden sztuk jeden – łasy na pieszczoty, ciekawski ludzi, typowy miziak, chętny do poznawania świata, rozpuszczany i rozpieszczany przez swoich właścicieli. Potrzebni są oczywiście właściciele – ludzie dobrzy, jednak nie mający pojęcia o wychowaniu, szkoleniu i budowaniu więzi z psem, którzy chcąc,żeby ich pies był dobrze wychowany, wybierają z ogłoszenia w gazecie szkołę tresury psów i w dobrej wierze zapisują się z psiakiem na zajęcia. Potrzebna jest szkoła tresury, w których treser to skończony idiota, zakładający goldenowi kolczatkę na zmianę z łańcuszkiem zaciskowym, powalający go na ziemię, zalecający szarpanie psa na kolczatce, dyscyplinowanie go smyczą, bicie i krzyczenie. Bo tylko właściciel, który psa zdominuje i bezwzględnie wymusi wykonywanie komend, jest dobrym przewodnikiem.

W domu pies zaczął warczeć na gości – należy psa zamknąć w drugim pokoju, a jeśli próbuje wyjść, złapać za kark, skrzyczeć, odprowadzić na miejsce. Próbuje znowu wystawić nos z pokoju – trzeba rzucić w niego butem. I tak dalej, i tak dalej…. I po kilku tygodniach mamy przerażonego goldena, który najpierw warczy, a potem rzuca się na ludzi na widok wyciągniętej w jego stronę ręki, sikającego pod siebie ze strachu, kilka pogryzionych osób, właścicieli, którzy nie panują nad psem i coraz bardziej izolują go od otoczenia, aż w końcu, po niemal roku walki o zdominowanie psa – podejmujących decyzję o jego uśpieniu. I mamy pseudo – tresera , który zarobił swoje na „wyszkoleniu“ psa, a teraz zwisa mu, co się z tym psem dalej stanie.

To zdarzyło się naprawdę – w piątek właściciele tego psa mieli umówioną wizytę u weterynarza celem jego uśpienia z powodu narasającej agresji. Ale to nie są źli ludzie i kochają swojego psa, jednak nie potrafią się z nim porozumieć i powoli przestają go lubić. Dlatego w ostatnim akcie desperacji postanowili poszukać pomocy u Jacka Gałuszki. Byłam razem z nim na tej konsultacji, Bono ( bo tak ten biedny golden ma na imię) przywitał nas warczeniem i kłapaniem zębami, chociaż kłapać za bardzo nie mógł, bo przerażona właścicielka trzymała go na smyczy i łańcuszku zaciskowym, a na pysku miał zupełnie niedopasowany kaganiec. To pies, którego świat się zawalił i dla którego właściciele stali się nieprzewidywalni – z jednej strony nie ma ustalonych żadnych zasad: to on inicjuje i kończy zabawę i wybiera, czym i jak się będzie bawił, głaskanie, kontakt z człowiekiem, decyduje kiedy i ile zje, kiedy przyjdzie na wołanie, a kiedy nie, a z drugiej – nagle jego ludzie zaczynają go karać i sprawiać mu ból, za coś, czego on nie rozumie, zmuszają do do siadania, podwieszając go na smyczy, zaczynają go szarpać na kolczatce, krzyczeć….

To pies przerażony i zagubiony, który ma straszny konflikt , bo z jednej strony jak to golden, chce kontaktu z człowiekiem, jest ciekawy nowych ludzi, ale z drugiej – boi się tego. To też pies, którego prawie żadne potrzeby charakterystyczne dla tej rasy nie są zaspokajane. Na szczęście jego właściciele okazali się ludźmi rozsądnymi i słuchając tego, co mówił im Jacek, czasami ocierali łezkę z oka, że mogli dać się tak omotać „treserowi“ i tak okrutnie traktować swojego psa. Zrozumieli, CO pies czuje i DLACZEGO zachowuje się w ten sposób.

Na koniec zrobiliśmy krótką sesję z Bono bez kagańca, ale za to z klikerem i smaczkami,w czasie której ludzie uczyli się, jak nauczyć psa skupiania się na przewodniku, jak go nagradzać za dobre zachowanie i jak zacząć odzyskiwać utracone zaufanie. Oczywiście kolczatki i łańcuszki wędrują do śmietnika, zamiast tego pojawił się halterek, klikerek i nagrody, oraz wprowadzone zostają zasady obowiązujące w relacjach Bono – właściciele. Za miesiąc kolejne spotkanie – myślę, że ci ludzie zrobią wszystko, żeby pomóc swojemu psu i sprawić, żeby znowu był to radosny, ciekawy świata i przyjazny obcym golden. Pewnie się zastanawiacie, po co to piszę? Żebyście, wybierając szkołę dla Waszych psiaków i metody szkolenia – wybierali mądrze. Jeżeli już jesteście na jakimś szkoleniu, gdzie wobec psa używa się awersji, zastanówcie się, czy nie można tego osiągnąć inaczej? Obserwujcie swojego psa i jeżeli zaczyna zachowywać się w sposób niepokojący – uciekajcie z takiej szkoły. Nie krzywdźcie swoich psów – bo zepsuć jest łatwo, ale naprawić – bardzo trudno.