Landseer – łaciaty olbrzym o złotym sercu

 Ten biało-czarny duży pies jest wciąż zapominany przy wyborze rasy na psa domowego.

Landseer jest psem majestatycznym w wyrazie a jego łagodne spojrzenie ciemnobrązowych oczu sprawia że budzi się w obserwatorze sympatia.

Swoje uczucia okazują człowiekowi każdy na swój sposób ale łączy je jedno – liźnięcie wielkim ciepłym jęzorem po twarzy. Zadziwiające jest jak długi język mają. Człowiek myśląc że znajduje się w bezpiecznej odległości od różowego jęzora dostaje buziaka często w same usta. Dziecko – jako  mały człowiek jest dla landseera obiektem szczególnego zainteresowania

i uczuć. Pies stara się być ostrożny i delikatny, jednak ze względu na rozmiary należy bardzo uważać by ogonem czy łapą  nie zrobił dziecku krzywdy. Jest cierpliwy i uwielbia być głaskany, gdy się znudzi to zwyczajnie odejdzie.

Pomysłowość młodych landseerów często zaskakuje nawet starych i doświadczonych posiadaczy psów. Pozostawiony sam na sam z książką, gazetami czy innymi ciekawie szeleszczącymi przedmiotami może urządzić solidną demolkę. Zainteresuje go również balsam do ciała, czy świeczka zapachowa bynajmniej nie w celu urządzenia romantycznego wieczoru.  Oczywiście zależy to od  egzemplarza, jednak trzeba zachować środki ostrożności bo pomysłów oraz energii na zmianę wystroju wnętrz i spożycie rzeczy niejadalnych im nie brakuje. Dobrą i sprawdzoną formą ‚zmęczenia’ landseera jest ćwiczenie podstawowych komend z PT. Wysiłek umysłowy działa na niego lepiej niż aportowanie czy swobodne hasanie z psim kumplem. Ćwiczenia z naszym landseerem przydadzą się nie tylko w zmęczeniu go ale przydadzą się w życiu codziennym. Chodzenie na smyczy z ciągnącym 70kg psem nie należą do przyjemności zwłaszcza dla kobiet.

Dobrze więc wybrać się na szkolenie pod okiem fachowca i być konsekwentnym, nasz pies poczuje się spełniony pracując z nami i dla nas. Łaciatki uczy się chętnie i szybko, chociaż bywają uparte. Landseer nie przejawia oznak dominacji czy agresji względem człowieka jednak ze względu na gabaryty warto pracować na jego ułożeniem.

Landseery mają swoje sympatie i antypatie względem współbraci. Jednego psiego kumpla polubią od jednego spojrzenia i na zawsze zostanie zawarta psia przyjaźń, by na innego reagować wzburzeniem i błyskiem białych kłów. Tu również mogą się zapomnieć i w celu przepędzenia niemile widzianego psa z sąsiedztwa popędzić przeskakując półtorametrowe ogrodzenie.

Wychowany z innymi psami będzie traktował je jako część swojego stada czy psiej rodziny.

Na pasterza zdecydowanie się nie nadaje gdyż nie taki był cel stworzenia tej rasy. Nie ryzykowała bym próby pasienia owiec czy też pilnowania stada kur ze względu na szczątkowy zmysł psa myśliwskiego. Mają doskonały węch i czasem je zainteresuje mysia nora i jej mieszkańcy (w zapomnieniu może przeorać trawnik w poszukiwaniu gryzonia ). Jego charakter, szlifowany od początku powstania rasy, pozwala cieszyć się psem stabilnym psychicznie. Bez histerii przyjmie krytykę i skarcenie.

Jako rasa stworzona celem towarzystwa dla człowieka Landseer posiada również instynkt terytorialny – dotyczy to zarówno samców jak i suk. Towarzysząc człowiekowi nauczyły się rozróżniać intencje naszych gości. Doskonale zdają sobie sprawę z zamiarów przybysza i jeśli dziecko sąsiada wejdzie na naszą posesję po swoją piłkę możemy się spodziewać że nasz Łaciatek tą piłkę dziecku przyniesie. Są odważne w niespodziewanych sytuacjach co pozwala stwierdzić że staną w obronie rodziny gdyby zaszła taka potrzeba.

Druga miłością landseera zaraz po człowieku jest woda. To jego królestwo, a zakorzeniony instynkt pływaka ujawnia się już u szczeniaków. Solidnie umięśnione nogi oraz łapy z błoną pławną jednoznacznie wskazują że praca do jakiej są stworzone to ratownictwo wodne i każda inna praca związana z wodą. Bez specjalnego zachęcania wskoczy do każdego zbiornika wodnego zapominając że ma cztery łapy. W tym zapomnieniu i swej odporności na fizyczny ból są narażone na kontuzje, zwłaszcza zerwania więzadeł kolanowych.

Problemem może być okres linienia. Dość obfity włos, partiami dłuższy o gęstym podszerstku wypada raz do roku (u suk dwa razy). Jeśli pies mieszka z nami w mieszkaniu psie kłaki możemy znaleźć wówczas wszędzie. Śmiejemy się ze znajomymi że normalni ludzie trzymają w zamrażalniku mięso a właściciel landka w zamrażalniku ma psią sierść. Tak, nawet w zamrażalce można będzie znaleźć sierść, nie wspominając o ubraniach. Okres linienia może trwać od trzech do sześciu tygodni, w tym czasie najlepiej wyczesywać

psa specjalnym zgrzebłem co dwa ,trzy dni.

Żywienie naszych ulubionych łaciatków powierzyć najlepiej sprawdzonej przez hodowcę karmie. Mam tu na myśli karmy raczej o mniejszej ilości białka (maksymalnie do 25% białka pochodzenia zwierzęcego) lecz zawierające w składzie jak najmniej zbóż. Dobrze jeśli karma zwiera dodatki wspomagające prawidłowy rozwój stawów ale zaleca sie dodatkową suplementację w tym kierunku. Im wolniejszy i bardziej harmonijny wzrost tym bardziej stabilny szkielet, kości i nieprzeciążone stawy.

Budowanie masy mięśniowej to powolny proces trwający nawet do 4 roku życia, a doświadczeni hodowcy mówią że dopiero wtedy można podziwiać okazałość i dojrzałość tej rasy. Wg niemieckich Hodowców mających ogromne – ponad stuletnie doświadczenie

w hodowli tych psów, karma dla dorosłego landseera powinna zawierać maksymalnie 22% białka. Z wiekiem spada jedynie zapotrzebowanie na tłuszcze.

Owszem nasz Landek jest i będzie łasuchem i rzadko zdarzy się wybredny niejadek, dlatego trzeba pilnować wagi.

Zdrowie tych pięknych olbrzymów jest zaskakująco dobre jak na dużą rasę. Był czas gdy w norweskich hodowlach w wyniku kojarzeń krewniaczych pojawiła się  Thrombopathia, jednak dzięki reakcji Klubów Ras – zwłaszcza niemieckiego i litewskiego i wprowadzonym badaniom rozprzestrzenianie się tej choroby zostało ograniczone. Oczywiście zdarza się dysplazja, skręt żołądka i choroby serca, jednak dzięki świadomości hodowców i badaniach psów przeznaczonych do hodowli w części kontrolujemy zdrowie rasy.

Wiecznie dobry humor , zapał , energia i dusza szczeniaka daje obraz psa niemal doskonałego. Jednak te zalety Landsera mogą prędko obrócić się w wady gdy nie będziemy w stanie sprostać temu temperamentnemu psu.

Anna Mokry

 Autorka dziękuje za pomoc w napisaniu artykułu hodowczyni Urszuli Lelonek