Pola!

Nigdy nie miałam psa,też nie prosiłam rodziców o niego, bo wiedziałam że to niewykonalne…
W wakacje 2011 r. z rodziną byłam u Cioci i Wujka.Nie wiedziałam że mają psy.Gdy weszłam do domu,zobaczyłam skaczące z radości 2 psy-piękną 5-letnią kunelkę Almę i 9-cio letnią Goldenkę Lodi 🙂 Od razu się zakochałam, jak i cała moja rodzina.
Chodziłam codziennie z nimi na spacery do parku,psy mi dawały mi radość!
Moja Ciocia i Ja wpadłyśmy na pomysł żeby może u nas by latało takie szczęście po domu…Wszyscy byli bardzo nie pewni, moi rodzice nie mieli nigdy psa.Ale zaczęłyśmy szukać Goldenki ze stron adopcyjnych-bardzo chciałam,jakiemuś psu pomóc.Bardzo chciałyśmy sunię,ale znalazłyśmy biednego psiaka.Nazywał się Markiz-miał ucięty ogon, był młody, piękny-jak każdy pies:) Nikt nie był zdecydowany, ale Ja z Ciocią napisałam o adopcję.
Zadano nam około 100 pytań na temat Goldenów,psów.Napisałam szczerze- że nie miałam nigdy psa, ale przeczytałam wiele książek na ten temat, i że myśle iż sobie poradzę.Fundacja odpisała że nie może oddać nam psa do adopcji…Żadnego! To było bardzo smutne, chciałam naprawdę pomóc temu psiaku, choć nie był wymarzony, z rodowodem-zawsze bym kochała tak samo.
Ale trudno, wszystko runęło.
Wróciłyśmy od rodziny, a nazajutrz a 2 tygodnie przyjedzie do nas słodka goldenowa kuleczka!:)Coś niesamowitego,odliczałam godziny…aż minęły te dni, i moje oczy ujrzały biegnącego do mnie szczeniaka, który miał miłość,szaleństwo i radość w oczach:)Teraz ma już przeszło rok- i jak wszyscy mówią-jest wiecznym szczeniakiem i oczkiem w mojej głowie:)