13.08.2015
Pchły – występowanie, cykl rozwojowy, choroby
psy.pl
Ten tekst przeczytasz w 2 minuty
U psów najczęściej spotykanymi gatunkami pcheł są: pchła kocia (Ctenocephalides felis) oraz pchła psia (Ctenocephalides canis). Występują one praktycznie na całym świecie i bez problemu przenoszą się z czworonoga na człowieka!
U psów najczęściej spotykanymi gatunkami pcheł są: pchła kocia (Ctenocephalides felis) oraz pchła psia (Ctenocephalides canis). Występują one praktycznie na całym świecie i bez problemu przenoszą się z czworonoga na człowieka!
Na samym zwierzęciu widzimy jedynie dorosłe pchły. Ta zauważalna ilość to tylko kropla w morzu tego, co się dzieje w naszym otoczeniu. Dorosłe osobniki to zaledwie 5% pchlej populacji. Pozostałe pasożyty ukrywają się w środowisku – dywanach, legowiskach, ubraniach i innych ciepłych oraz zacienionych miejscach.
Cykl rozwojowy pcheł możemy podzielić na cztery etapy: jajo, larwa, poczwarka oraz postać dorosła. Samice pcheł składają lepkie jaja w sierści zwierząt – nawet do pięciu tysięcy w ciągu całego swojego życia! Często zdarza się tak, że jaja odpadają i rozwijają się w zakamarkach naszego domu. Z nich, po 2-5 dniach, wylęgają się larwy, które ukrywają się w pobliżu psa, w miejscach gdzie nie ma dostępu światła, czyli np. w szczelinach podłóg czy dywanach. Larwy odżywiają się martwą materią organiczną, a po 1-2 tygodniach przepoczwarzają się – zamykają się w kokonie i w postaci poczwarki czekają na dogodny moment do inwazji. Jest to stadium, w którym pchły są najodporniejsze na działanie środowiska. Czynnikami stymulującymi do dalszego rozwoju są: odpowiednia temperatura, wilgotność, zawartość dwutlenku węgla oraz drgania otoczenia (dźwięki). Zaraz po wykluciu z kokonu, dorosła pchła musi znaleźć żywiciela, ponieważ (na całe szczęście) jest stosunkowo delikatna. Gdy przyjmie wystarczającą ilość pokarmu (krwi), po 24-28 godzinach zaczyna się rozmnażać i w tej fazie może żyć nawet do 100 dni. Gdyby jednak nie znalazła żywiciela – zaledwie po kilku dniach głodówki umiera.
Poza uciążliwym swędzeniem i drapaniem, istnieje jeszcze kilka innych, przykrych skutków bytowania pcheł. U zwierzęcia może wystąpić APZS – alergiczne pchle zapalenie skóry – czyli reakcja alergiczna organizmu na pewne substancje występujące w pchlej ślinie. Ponadto, w przypadku bardzo młodych lub schorowanych zwierząt i silnego zapchlenia pojawia się anemia, która jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia. Jest ona związana ze stosunkiem ilości krwi pobranej przez pchły do tej krążącej u psa – co wyjaśnia, dlaczego zapchlenie jest szczególnie niebezpieczne w przypadku bardzo młodych i niewielkich gabarytowo szczeniąt.
Istnieje także kilka chorób, których wektorem jest pchła:
- Tasiemczyca (Dipylidium caninum)
- Riketsjoza
- Hemoplazmoza
- Bartoneloza
Jak widać, pchły to nie tylko denerwujący, nieproszeni goście. To także groźni nosiciele licznych chorób. Pamiętajmy, że wybicie dorosłych pcheł nie jest trudne – prawdziwym problemem są poczwarki, które są niezwykle odporne na działanie czynników zewnętrznych.
Psy.pl to portalu tworzony przez specjalistów, ekspertów ale przede wszystkim przez miłośników zwierząt.
Zobacz powiązane artykuły
19.07.2024
Bezdomne psy. Jak oswoić nieufnego czworonoga?
Ten tekst przeczytasz w 5 minut
Nieufne bezdomne psy potrzebują naszej pomocy – są wygłodniałe i narażone na choroby czy wypadki. A nade wszystko przerażone. Mają za sobą złe doświadczenia i często unikają kontaktów z ludźmi. Jak im pomóc?
undefined
16.07.2024
Jak zrozumieć psa? Rozkodowujemy mowę ciała psów!
Ten tekst przeczytasz w 3 minuty
Pies mówi nie tylko głosem – przemawia ogonem, uszami, a nawet sierścią. Dopiero mowa ciała wszystkich części składa się na spójny komunikat. Sprawdźmy, co pupil chce nam przekazać całym sobą.
undefined
14.07.2024
Jak dbać o psa w trakcie upałów?
Ten tekst przeczytasz w 3 minuty
W upalne, letnie dni opiekunowie psów powinni przykładać więcej uwagi do zapewnienia im komfortu.
undefined