5 groźnych pasożytów, które Twój pies może przynieść ze spaceru

Nie każdy jednak wie, że pasożyty mogą nam dokuczać nie tylko podczas wycieczki czy grilla na działce. Niemałe zagrożenie stanowią również pasożyty u psów PO spacerze – zwierzak może przynieść je w sierści do domu! Oto pasażerowie na gapę, którzy mogą zagrozić Waszemu psu.

Pchły – pasażerowie na gapę

Wbrew obiegowym opiniom, inwazja pcheł dotyczy nie tylko psów zaniedbanych. Latem zarażenie tym pasożytem jest łatwiejsze niż kiedykolwiek. Co więcej – pies wcale nie musi mieć bliskiego kontaktu z zapchlonym osobnikiem! Pchły bytują właściwie wszędzie tam, gdzie znajdują żywicieli. Mogą spokojnie przeżyć w trawie kilka dni, czekając na posiłek. Las, łąka czy osiedlowe trawniki mogą być siedliskiem pcheł czyhających na naszego psa. Zła wiadomość – tym siedliskiem może stać się również nasze mieszkanie! A walka z inwazją pcheł, które złożyły jaja w dywanach, kanapach i materacach, może zapewnić nam zajęcie nawet na kilka miesięcy.

Poza swędzącymi ukąszeniami pchły mogą również zarazić naszego psa tasiemcem. Jako żywiciel pośredni, pchła połknięta przez psa podczas iskania się, przenosi do jego przewodu pokarmowego jaja tasiemca. U niektórych psów już jedno ukąszenie pchły może wywołać bardzo silną reakcję alergiczną, połączoną z pojawieniem się tzw. hot spotów (sączących się obszarów skóry w silnym stanie zapalnym) oraz wygryzania sierści aż do krwi – zwłaszcza u nasady ogona. To APZS – alergiczne pchle zapalenie skóry, wywołane uczuleniem na substancje zawarte w ślinie pcheł. Jedynym sposobem, by się przed nim ustrzec, jest stała ochrona psa przed inwazją tych skaczących krwiopijców.

Kleszcze – niepozorne i... niebezpieczne!

Chyba największą zmorą psich opiekunów są właśnie one – niepozorne pajęczaki, które bardzo łatwo przeoczyć, dopóki nie opiją się krwi i nie powiększą do rozmiarów grochu. Samo ukąszenie kleszcza nie jest specjalnie groźne – w przeciwieństwie do chorób, które mogą spowodować u psa. Kleszcz może przenosić pierwotniaki z rodzaju Babesia powodujące rozpad czerwonych krwinek, anemię i uszkodzenia narządów wewnętrznych. Nieleczona babeszjoza jest u psów śmiertelna. Kleszcze mogą wywołać u psa również groźne choroby bakteryjne – takie jak borelioza czy coraz częściej spotykana w Polsce erlichioza.

Zagrożenie kleszczami nie ogranicza się obecnie do obrzeży lasów, łąk i pastwisk. Te pasożyty są spotykane nawet w środku miasta, na osiedlowych trawnikach i krzakach. Czasem wystarczy szybki spacer za potrzebą, żeby na naszym psie przyjechał do domu nieproszony lokator. Chcąc uchronić pupila przed kleszczami, możemy skorzystać z nowej generacji tabletek przeciwko kleszczom AdTab o zachęcającym mięsnym smaku. Wystarczy podawać je raz na miesiąc. Na ich bezpieczeństwo stosowania wpływa maksymalna redukcja dawki substancji czynnej, przy zachowaniu optymalnej skuteczności. Dotyczy to również psów długowłosych czy często mających kontakt z wodą, np. na wakacyjnym wyjeździe. Tabletki AdTab chronią psa także przed inwazja pcheł!

Strzyżaki jelenie u psa – pasożyty, które udają kleszcze

Potocznie nazywane latającym kleszczem i często z nim mylone, strzyżaki jelenie coraz częściej spotyka się w Polsce. W naturze żerują zwykle na sarnach, łosiach i jeleniach (stąd ich nazwa). Strzyżaki mogą zaatakować naszego psa podczas spaceru na łące lub w lesie. Wczepiają się mocno w sierść, dlatego łatwo mogą przemieścić się z naszym pupilem do domu. Pasożyt ten żeruje na psie, wielokrotnie go gryząc i pijąc krew. Pozostawia na ciele bolesne grudki, które zwłaszcza w dużej ilości mogą wywołać świąd, zapalenie skóry, a nawet reakcję alergiczną.

Nie ma jeszcze dowodów, by strzyżaki były w stanie przenosić na psa inne pasożyty i choroby. Są domniemania, że owad ten może być źródłem zakażenia anaplazmozą – jedną z chorób odkleszczowych. Tak czy inaczej, by uniknąć przykrych konsekwencji, warto zabezpieczać psa środkami przeciwko pasożytom zewnętrznym – a po wycieczce w tereny bytowania strzyżaka, dokładnie wyczesać jego sierść gęstym grzebieniem.

Czy mrówki mogą zaszkodzić psu?

Te pracowite stworzonka nie przychodzą nam do głowy, kiedy myślimy o zagrożeniach dla naszego psa. Nie bez powodu – bardzo rzadko bywają wektorem chorób i, technicznie rzecz biorąc, nie są pasożytami. Niemniej jednak ich ugryzienia potrafią być bolesne, zwłaszcza w większej ilości. Chyba każdy z nas w dzieciństwie choć raz został „obleziony” przez mrówki i poznał piekące działanie kwasu mrówkowego na własnej skórze! To samo może spotkać naszego psa… Podczas rodzinnego grilla zwróćmy uwagę, czy nasz pies nie uciął sobie drzemki w miejscu bytowania mrówczej społeczności.

Podczas spacerów po lesie dbajmy, by nasz pupil nie zawierał zbyt bliskiej znajomości z koloniami tych owadów. Część gatunków mrówek jest w Polsce pod ochroną, a niszczenie leśnych mrowisk zakazane ustawowo. Mrówki gryzą przede wszystkim w obliczu zagrożenia, a takim jest z pewnością rozkopanie przez psa ich siedliska. Nie zawahają się one przed wejściem na psa i pozostawieniu na nim bolesnych ukąszeń. Mimo że mrówki są stosunkowo niegroźnym pasażerem na gapę w psiej sierści, to jednak duża liczba ugryzień może wywołać silną reakcję uczuleniową – zwłaszcza u alergików! Pies może je też przynieść do domu.

Świerzbowce – niewidoczne gołym okiem, a zarazem groźne...

Pasożyty u psów po spacerze nie muszą być widoczne gołym okiem… Mikroskopijne świerzbowce są pajęczakami, a więc kuzynami kleszczy – stąd regularne stosowanie preparatów przeciwkleszczowych w pewnym stopniu obniża ryzyko zarażenia. Pasożyty te bytują w naskórku, w którym drążą korytarze, powodując nieznośny świąd. To właśnie on sprawia, że psy dotknięte świerzbem mocno wydrapują i wygryzają ciało, aż do ran i wyłysień. Te objawy bywają mylone przez właścicieli z alergią!

Świerzbem można się bardzo łatwo zarazić. Wystarczy krótki kontakt z chorym zwierzakiem podczas spaceru – i problem gotowy. Podobnie jak w przypadku pcheł, nie musi być to kontakt bezpośredni – świerzbowce bytują również w bliskim otoczeniu zarażonych zwierząt. Pamiętajmy o tym, że świerzbowca mogą mieć nie tylko psy, ale i inne zwierzęta domowe czy gospodarskie. Choroba ta jest zoonozą – może więc przenieść się również na nas! Na atak świerzbowca szczególnie narażone są psy o obniżonej odporności. Objawy takie jak silny świąd i zmiany skórne powinny skłonić nas do jak najszybszej wizyty u lekarza weterynarii.

Artykuł powstał we współpracy z marką AdTab.

AdTab to mała tabletka o atrakcyjnym smaku do rozgryzania i żucia dla psów i kotów. Szybko zwalcza kleszcze i pchły, działa przez 1 miesiąc. AdTab jest dostępny bez recepty w sklepach zoologicznych tradycyjnych i internetowych. Przed użytkiem leku weterynaryjnego zapoznaj się z ulotką dołączoną do opakowania.