Suplementacja wapnia u psów

Na samym początku warto wspomnieć o funkcjach wapnia w organizmie psów i mechanizmach regulujących jego poziomy we krwi. Na pewno większość z Czytelników kojarzy wapń jako składnik kości i zębów. Gromadzą one znaczną ilość (szacuje się to na 99%) tego minerału, są jego głównym rezerwuarem w organizmie. Dzięki niemu szkielet ma dużą wytrzymałość mechaniczną, a zęby pokryte są mocnym szkliwem. Czy potraficie wymienić, jaką rolę pełni pozostały 1% wapnia?

Jaką rolę pełni wapń w organizmie psa?

Wapń, który nie jest wbudowany w kości, znajduje się w krążących płynach ustrojowych. Jego obecność jest kluczowa dla m.in. prawidłowego przewodnictwa nerwowego, skurczu mięśni i krzepnięcia krwi. Stąd jego niedobory mogą objawiać się zaburzeniami tych procesów np. drżenia mięśni, przedłużające się  krwawienia, wypadanie zębów. Przy znacznych niedoborach może dojść do skurczów tężcowych, znane zjawisko tężyczki poporodowej u karmiących samic, ze względu na przekazywanie wapnia do mleka.

Organizm ma różne mechanizmy zabezpieczające go w przypadkach chwilowych niedoborów różnych substancji. Nie inaczej jest w przypadku wapnia. Regulacja poziomu wapnia sterowana jest hormonalnie - kalcytonina (kieruje wapń do kości) i parathormon (uwalnia wapń z kości, stymuluje nerki do produkcji kolejnego hormonu, który nasila wchłanianie wapnia z jelit). Braki tego pierwiastka w organizmie widoczne są stosunkowo późno, bo uzupełnianie zachodzi dzięki uwalnianiu go z kości, co w dłuższej perspektywie objawia się osłabieniem struktury kości, większą częstotliwością złamań, osteoporozą, problemami z zębami.

Wchłanianie wapnia z pokarmu w jelitach również podlega kontroli, z czego drogi są dwie: transport bierny oraz transport aktywny, który zależny jest od poziomu witaminy D3 i białka transportującego. Przy nadmiarze wapnia w diecie szczeniąt dochodzi do zahamowania transportu aktywnego, natomiast biernie wapń nadal się wchłania, co może prowadzić do znacznego wzrostu tego pierwiastka we krwi. W przypadku psów dorosłych duże znaczenie ma relacja poziomu wapnia, fosforu i witaminy D3. Zaburzenia w ich stosunkach (np. niedobór wit. D3) obniża stopień wchłaniania wapnia w jelitach. Należy zachować również odpowiedni stosunek wapnia do fosforu w diecie. Minimalny stosunek wapnia do fosforu u zdrowych, dorosłych psów to 1:1, maksymalnie 2:1.

Nadmierne ilości wapnia w diecie, prowadzą do np. zwapnienia tkanek, powstawania kamieni nerkowych, utrudnienia wchłaniania innych pierwiastków, a także zaburzeń ortopedycznych u rosnących szczeniąt, zwłaszcza dużych ras (m.in. zwiększenie szans na powstanie dysplazji stawów).

Zapotrzebowanie psa na wapń

Zalecenia żywieniowe ilości wapnia dla zdrowych psów wg FEDIAF 2016r. zostały określone dla poszczególnych etapów życia psa:

• szczenięta: wczesny wzrost 1g- 1,6g/100g suchej masy pokarmu (Ca:P 1,6:1), późny wzrost: 0,8-1,8g/100g suchej masy pokarmu (Ca:P 1,6:1,
  maksymalnie 1,8:1)
• suki ciężarne/ okres okołoporodowy: stosunek Ca:P 1:1, maksymalnie 1,6:1
• psy dorosłe: 0,5g/ 100g suchej masy pokarmu, Ca:P 1:1, maksymalnie 2:1

Kiedy suplementacja wapnia jest niezbędna?

• Wyrównanie niedoborów w pokarmie. Dieta barf lub domowa, w której ogranicza się lub nie podaje z różnych powodów kości,
• Hipokalcemia na tle chorób (np. niewydolność nerek, zapalenie trzustki, niedoczynność przytarczyc, cukrzycowa kwasica ketonowa).

Suplementacja wapnia w przypadku stosowania karm komercyjnych pełnoporcjowych może nie być konieczna. Producenci są zobligowani do zapewnienia w oferowanym posiłku odpowiedniego poziomu składników mineralnych, witamin, białek i tłuszczy.

Źródła wapnia w diecie psa

Produkty do suplementacji wapnia dla psów:

• kości - w diecie barf dodatek kości jest wpisany w kompozycję posiłku. Kości podawane psu powinny być surowe, niepoddane obróbce termicznej! Kości są też źródłem fosforu- przy chorobach nerek, nie są wskazane.
• fosforan wapnia - źródło fosforu i wapnia. w przypadku diety wysoko mięsnej dołożenie kolejnej porcji fosforu może się okazać dla nerek zbyt obciążające.
• mączki kostne - mogą być stosowane, jeśli pies nie jest w stanie gryźć kości, ale dostarczają jednocześnie fosfor.

Źródła samego wapnia (zalecane przy problemach z nerkami, nie są źródłem fosforu):

• skorupki jaj ptasich - zmielone na proszek skorupki jaj ptasich są źródłem bardzo dobrze przyswajalnego wapnia. W przypadku alergii na dany gatunek drobiu, można próbować skorupek jajek od innego ptaka.
• algi morskie, małże - są one źródłem wielu cennych składników, w tym wapnia, kwasów tłuszczowych, jodu.
• cytrynian wapnia Game Dog - przy kamieniach struwitowych w pęcherzu moczowym, pozwala na zakwaszenie moczu i redukcję struwitów
• Game Dog calcium+d3 - produkt na bazie oleju wzbogaconego w rozpuszczoną w nim witaminę D3 reguluje wchłanianie wapnia, a także sam wapń. Forma dobrze przyswajalna, jednak należy unikać tego produktu w przypadku podawania psu tranu (zawiera on wit. D)
• węglan wapnia.

Zachowanie odpowiedniego bilansu składników w pokarmach jest ważnym elementem wpływającym na zdrowie psa. Niedobór, jak i nadmiar niektórych substancji może nieść przykre dla psa konsekwencje. W przypadku niepewności co do kompozycji diety, warto skonsultować się z dietetykiem zwierzęcym oraz lekarzem weterynarii.

Poznaj pełną ofertę produktów Game Dog!