Najczęściej dopuszcza się brak dwóch P1 i/lub jednego M3. Na przykład wzorzec owczarka niemieckiego mówi, że wadą dyskwalifikującą jest brak przedtrzonowca P3 i dodatkowo jeszcze jednego zęba, przedtrzonowca P4, kła, trzonowców M1 lub M2 lub brak jednocześnie trzech jakichkolwiek zębów. Z kolei berneński pies pasterski może nie mieć dwóch P1, przy czym trzonowce M3 nie są w ogóle brane pod uwagę. Natomiast u małych szpiców i miniaturowych pomeranianów tolerowana jest nieobecność kilku przedtrzonowców.
U ras nieowłosionych, np. u nagiego psa meksykańskiego lub bezwłosej odmiany chińskiego grzywacza, dopuszcza się liczne ubytki, ponieważ brak sierści jest genetycznie powiązany z ubytkami w uzębieniu. Tolerowany jest brak kilku siekaczy, kłów, przedtrzonowców i trzonowców.
W razie wątpliwości, jaki wzór zębowy jest dopuszczalny u naszego pupila, zanim zgłosimy go na wystawę, zapoznajmy się dokładnie z wzorcem lub zasięgnijmy porady w sekcji rasy w swoim oddziale związku kynologicznego.
