Szczypiorek dla psa. Czy pies może jeść szczypiorek?

Zielone, drobno posiekane listki stanowią doskonały dodatek do kanapek i wielu dań, którym nadają charakterystycznego posmaku. Szczypiorek zawiera także szereg prozdrowotnych substancji. Czy domowego czworonoga też możemy nim poczęstować? Sprawdź, co zawiera ta roślina i czy twój pupil może bez obaw jeść szczypiorek!

Co zawiera szczypiorek?

Szczypiorek to roślina z rodziny czosnkowatych – jej pełna nazwa brzmi „czosnek szczypiorek”. Jego zielone liście zawierają bardzo mało kalorii i wiele cennych dla człowieka substancji. Wśród nich znajdują się przede wszystkim witaminy, takie jak witamina K, C i A, a także miedź, żelazo i magnez. Dzięki zawartości allicyny ma także właściwości przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze, dzięki którym hamuje rozwój szkodliwych bakterii, w tym groźnej E. coli. Spożywanie szczypiorku może także obniżać poziom cholesterolu, wspomagać pracę oczu i zmniejszać ryzyko wystąpienia niektórych nowotworów. Szczypiorek może być z łatwością uprawiany w stojącej na kuchennym parapecie doniczce. Czy tymi aromatycznymi liśćmi możemy poczęstować także domowego czworonoga?

Czy pies może jeść szczypiorek?

Już sama nazwa „czosnek szczypiorek” powinna brzmieć ostrzegawczo dla opiekunów psów! Okazuje się, że ten bliski krewny czosnku i cebuli również zawiera wysoce toksyczne dla czworonogów związki siarki. Substancje te w organizmie psa powodują poważne zniszczenia, uszkadzając czerwone krwinki i prowadząc do ciężkiej anemii hemolitycznej. Zjedzenie liści szczypiorku może wywołać u psa także objawy ze strony układu pokarmowego – wymioty, biegunkę, odwodnienie i silny ból brzucha. Dlatego hodując szczypiorek w doniczce, powinniśmy uważać, by nie znalazł się on w zasięgu psa. Również potrawy zawierające tę roślinę powinny być zabezpieczone przed zwierzakiem. Jeśli podejrzewamy, że nasz psiak najadł się szczypiorku, powinniśmy natychmiast skontaktować się z lekarzem weterynarii. W sytuacji zatrucia związkami siarki konieczne będzie podawanie psu kroplówek i węgla aktywnego, a w cięższych przypadkach potrzebne będzie nawet przetoczenie krwi.