Dotąd twierdzono, że duże zróżnicowanie genetyczne psów we wschodniej Azji oraz obecność na tych terenach wilków, dowodzą, że tam trzeba szukać początków przyjaciela człowieka. Obecnie naukowcy przebadali 318 próbek krwi wiejskich psów afrykańskich z Egiptu, Ugandy i Namibii i okazało się, że występują wśród nich tak samo duże różnice genetyczne, jak wśród tych ze wschodniej Azji. Zdaniem dr. Boyko może to sugerować, że zaraz po udomowieniu psy szybko dotarły do innych rejonów świata albo że nastąpiło ono gdzieś połowie drogi między Afryką a Azją – np. w górach Kaukazu.
Naukowcy badali też rasy uważane za afrykańskie i okazało się, że charty saluki i afgański genetycznie są podobne do wiejskich psów z Egiptu, a basenji do tych z Namibii i Ugandy. Co ciekawe pies faraona i rhodesian ridgeback mają niewiele wspólnego z afrykańskimi czworonogami, co sugerowałoby, że nie tam należy szukać ich początków.
Naukowcy pobierają obecnie próbki krwi od ulicznych i wiejskich psów z terenu Europy i Azji od Portugalii po Papuę Nową Gwineę w celu dokładnego określenia, na jakich terenach występuje największe zróżnicowanie genetyczne.
Informacje o badaniach opublikowano w “Proceedings of the National Academy of Sciences”. MC
