Już nie ma strupów

Inwazja gronkowców

Jeśli pies się nimi zarazi, dochodzi do zapalenia mieszków włosowych, głównie na kończynach, brzuchu i napletku. Najpierw na skórze pojawiają się grudki, które potem przekształcają  się w krosty, a na koniec w strupy.

Gronkowcowe choroby skóry niekiedy trwają latami z dłuższymi lub krótszymi okresami remisji. By podjąć prawidłowe leczenie, przeprowadza się badanie mikrobiologiczne (trzeba pobrać wymaz i zrobić posiew bakteriologiczny z antybiogramem). Dzięki temu wiadomo, na jakie antybiotyki jest wrażliwa dana bakteria. Podaje się zastrzyki lub tabletki, a na skórę nakłada się maści, kremy antybiotykowe lub stosuje się aerozole. Kuracja trwa nawet kilka tygodni. Można też zastosować autoszczepionkę (po podaniu antybiotyku w zastrzykach –  zwykle 10).

Psa cierpiącego na takie schorzenie warto żywić specjalistyczną karmą dla zwierząt z problemami dermatologicznymi. Duże znaczenie mają też mieszanki mineralno-witaminowe – zwłaszcza zawierające biotynę, cynk, siarkę, selen. Nie wolno zapominać o podawaniu nienasyconych kwasów tłuszczowych omega-3 i -6 oraz preparatów immunostymulujących podnoszących odporność zwierzęcia.

Paciorkowce atakują  psy młode i starsze

Na skutek zakażenia nimi dość często  występuje ropowica. Pojawiają się rozlane, ropne stany zapalne skóry, niekiedy nawet tkanki podskórnej. Powstają wówczas przetoki, przez które sączy się ropa. Na ten typ zapalenia skóry narażone są najczęściej bardzo młode i starsze zwierzęta, których odporność jest dość niska, a co za tym idzie – są wyjątkowo podatne na rozwój choroby. Sprzyjają jej również złe warunki utrzymania i żywienia oraz związane z tym niedobory mineralno-witaminowe. Dlatego oprócz leczenia antybiotykami należy – podobnie jak w wypadku gronkowców – dostarczyć organizmowi mikro- i makroelementów, witamin oraz wielonienasyconych kwasów tłuszczowych omega-3 i -6.

W obu wypadkach trzeba też dobrać odpowiedni szampon leczniczy lub inny o łagodnym działaniu wskazany przy tego typu schorzeniach.