Kto tu rządzi – Drużka i Marek Majewski się uczą

Dominacja
To naturalne, że niemalże od pierwszego dnia pies usiłuje „pomóc nam” w ustaleniu hierarchii. Jednak w przyszłości to on ma się nas słuchać, a nie na odwrót. Dlatego podstawowym zadaniem opiekuna jest spowodowanie, aby piesek podporządkował się nam. Częste branie psa na ręce (demonstracja siły), głaskanie po główce oraz grzbiecie, zakazywanie wskakiwania na nas, podawanie łapy to podstawowe zasady które pomagają w rozstrzygnięciu kwestii „kto jest kim”.

Zejdź z łóżka!
Miejscem dobrze wychowanego psa w domu jest wyłącznie podłoga i jego legowisko. Uleganie mu i wpuszczanie go do łóżka lub na fotel powoduje niepotrzebny chaos w psiej psychice. Gotów on wtedy pomyśleć: „skoro jestem tak ważny, że pozwalasz mi ze sobą spać to czemu później wydajesz mi polecenia?” Prawda, że to niesprawiedliwe? Lepiej od samego początku ustalić zasady, gdyż potem będzie to o wiele trudniejsze.

Wypluj to natychmiast!
My rzecz jasna rozumiemy, że kilkumiesięczny szczeniak zmienia zęby, swędzą go dziąsła, więc musi coś gryźć. Ale dlaczego koniecznie nasze nowe buty albo nogę od stołu? Ważne jest, aby zwalczając ten kłopotliwy nawyk, unikać karcenia szczeniaka. Takie zachowanie mogłoby wywołać u niego przekonanie, iż chcemy z nim rywalizować o przedmiot, którym on się zajmuje. Skuteczniejsze jest odwrócenie uwagi zabawką lub smakołykiem. Potem należy się pochwała za zaprzestanie niepożądanej czynności.

Zostań sam w domu
Młody szczeniaczek nie powinien początkowo zostawać w mieszkaniu sam. Mógłby wówczas odczuwać lęk i odreagowywać wynikający z niego stres np. gryząc dywan lub niszcząc cokolwiek innego. Aby do tego nie doszło należy pieska przyzwyczajać do samotności stopniowo, zaczynając np. od 10 min. Przez taki krótki czas z pewnością nie zdąży nic nabroić, dając nam okazję do pochwalenia go. Dzięki temu nasze wyjście nie będzie mu się kojarzyć z długą samotnością a raczej z przyjemnością, która pojawia się w chwili, gdy wracamy do domu. Czas zostawania psa w domu stopniowo wydłużamy.

Pierwszy spacer
Zanim zaczniemy uczyć naszego pupila poruszania się na smyczy, najpierw stopniowo przyzwyczajamy go do obróżki. Zanim udamy się na prawdziwy spacer, uzbrojeni w garść przysmaków uczymy go chodzenia za nami na smyczy po mieszkaniu lub ogrodzie. Nie stosujemy przymusu, powodujemy jednak, że będzie szedł za nami w obranym przez nas kierunku, stosując zachętę – smakołyk. Jeśli opanujemy tę czynność możemy udać się na obcy teren, początkowo też z przysmakami i na smyczy.

Socjalizacja z psami
Nie należy zaniedbywać socjalizacji z psami, szczególnie w wieku szczenięcym. Dlatego jeśli to możliwe należy umożliwiać naszemu pupilowi zabawę z wieloma czworonogami, oczywiście pod warunkiem, że mają łagodne usposobienie. W przeciwnym wypadku nasz szczeniak może wyrosnąć na bojaźliwego i w efekcie agresywnego psa, czego nikomu nie życzę.
Wychowując szczeniaka pamiętaj, że:

– nagrody są skuteczniejsze niż kary
– bicie jest niedopuszczalne, karcimy pieska wyłącznie poprzez szarpnięcie go ręką za skórę na karku
– od początku stosujemy zasady współżycia tak, jak wyobrażamy to sobie w przyszłości
– pamiętajmy, że wychowanie jest sztuką polegającą na panowaniu rozumu nad emocjami.