Lękliwe szczenię

Najpierw należy nauczyć psa chodzenia przy nodze – a więc na luźnej smyczy – w każdej sytuacji (oczywiście trening przeprowadzamy w miejscu, w którym nic nie wzbudzi lęku naszego podopiecznego). Pies idący na luźnej smyczy jest bowiem znacznie spokojniejszy, ponieważ nie czuje się uwiązany w takim stopniu, jak pies na smyczy napiętej. A to właśnie świadomość unieruchomienia, czyli braku możliwości ucieczki w razie niebezpieczeństwa, często działa na psa dużo gorzej niż bodziec będący bezpośrednią przyczyną lęku.

Dopiero po opanowaniu chodzenia przy nodze przychodzi czas na socjalizację. Z otoczeniem oswajamy psa stopniowo, nie szczędząc smakołyków. Początkowo ćwiczymy w dużej odległości od bodźca powodującego lęk, potem stopniowo się przybliżamy. Główne zadanie polega na zagadywaniu psa i odwracaniu jego uwagi smakołykami tak, by zrobił coś, na co nie odważyłby się wcześniej.

W trakcie socjalizacji przymus jest wykluczony, wskazana jest jednak konsekwencja i stanowczość. Obowiązuje zasada bezwzględnej realizacji celu tak, by każde ćwiczenie zakończyło się sukcesem. Jeśli pies nie jest w stanie osiągnąć celu, obniżmy poprzeczkę. Jeśli np. zaplanowaliśmy, że przeprowadzimy go przez ruchliwą ulicę, ale widzimy, że nam się to nie uda, zmieńmy plan na taki, który zdołamy zrealizować – np. pospacerujmy równolegle do niej w takiej odległości, którą nasz pies jest w stanie zaakceptować. Spacer powinniśmy często przerywać, nagradzajmy psa smakołykami i chwalmy go.