Poruszającą historię odejścia ukochanego psa Moe i tego, co się potem wydarzyło opisała na blogu opiekunka zwierzaka Mary Westbrook:
„Od czasu, gdy nasz beagle odszedł w kwietniu, pisaliśmy do niego listy z moim trzyletnim synem. Wieczorem siadaliśmy przy stole i Luke mi dyktował, a ja pisałam. Potem, ponieważ nie da się oszukać trzylatka, zanosiliśmy list do naszej skrzynki pocztowej (skrzynka przy domu, do której listonosz wrzuca listy i z której je zabiera – przyp. red.). Zwykle adresowaliśmy go: Moe Westbrook, Psie Niebo, Chmura 1.
Pewnego wieczoru, jakieś dwa tygodnie temu, zapomniałam wyjąć list ze skrzynki, gdy Luke zasnął. Następnego dnia okazało się, że listonosz go zabrał – przypuszczałam, że na poczcie go wyrzucą albo że ich rozśmieszy.
Zamiast tego rano znaleźliśmy w naszej skrzynce nieostemplowany list. Adres zwrotny brzmiał: Od Moe. Dobroć nieznajomego zaskoczyła mnie. Pokazałam Luke’owi, co pisał do nas Moe:
Jestem w psim niebie. Bawię się całymi dniami i jestem szczęśliwy. Dziękuję ci, że byłeś moim przyjacielem. Hau hau (kocham) ciebie, Luke.
Moe pojawił się w moim życiu 13 lat temu i sprawił, że stało się ono bardziej skomplikowane i pachnące, ale jakże cudowne. Każdego dnia za nim tęsknię.
Ten list przypomniał mi o tym, że ludzie są dobrzy, a także jak wielki może się okazać mały gest. Dedykuję ten wpis Moe, w psim niebie, i również wszystkim życzliwym pracownikim poczty”. MC, JG
