Nauka tropienia

Jest kilka rodzajów szkoleń, w których skład wchodzi tropienie. Na kursach psa towarzysząco-tropiącego I i II stopnia (PTT I i PTT II) oprócz części dotyczących ogólnego posłuszeństwa są także konkurencje węchowe. Wchodzą one także w skład szkolenia IPO I, II, i III stopnia (pies obronny) oraz IPO V (tzw. IPO wstępne). Ich stopień trudności jest różny i zależy od kilku czynnników.

Po pierwsze – od długości ścieżki śladu, którą liczy się krokami – może ona ich mieć od 200 do 1800. Na dodatek czasem jest załamana – bywa, że wielokrotnie, i to pod różnymi kątami. Stopień trudności zależy też od tzw. wieku śladu, czyli czasu, jaki upłynął od jego położenia. „Najmłodszy” liczy sobie 15 minut, a najstarszy – 180 minut. Ślad może pachnieć swojsko – własnym przewodnikiem – lub obco. Trudność znacznie wzrasta, jeśli dodatkowo przecina go tzw. ślad zwodniczy, mający psa zmylić.

Zadaniem psa na śladzie jest odnaleźć – w zależności od stopnia trudności – od jednego do siedmiu przedmiotów. Powinien zaznaczyć ich znalezienie bez dodatkowego rozkazu – może wskazać przedmiot, np. siadając, stojąc lub warując przy nim, albo przynieść go przewodnikowi. Na to wszystko pies ma od 10 do 45 minut.

Niektóre psie szkoły organizują też kursy tropienia użytkowego. W programie oprócz tradycyjnej pracy na śladzie (własnym i obcym) jest także poszukiwanie osoby zaginionej, np. w lesie. Pies pracuje wtedy luzem, a nie na lince.