Pies by się uśmiał

DIALOGI NA OSIEM ŁAP > Krzysztofa Piaseckiego

Pies pierwszy: – Ty podobno wiesz wszystko…
Pies drugi: – Wszystkiego nie wiem, ale troszkę się wie… nie powiem…
– No to nie będę cię pytał.
– Czemu?
– Skoro mówisz, że nie powiesz…
– Ojej, tak się mówi. Język ludzi nie jest tak precyzyjny jak nasz.
Jak jest po naszemu „wiem”?
– Hau.
– A „powiem”?
– Hau.
– No widzisz! Wiem, to znaczy, że powiem. Pytaj! A jak jest „pytaj”?
– Hau.
– No więc proszę, pytaj.
– Co to jest karp hodowlany?
– No więc tak. Karp to jest ryba. Czyli karp hodowlany to jest ryba hodowlana.
– A co to jest ryba hodowlana?
– A tego, widzisz, nie wiem. A po co ci taka informacja?
– Słyszałem, jak moja pani mówiła, że ktoś spuszcza ze stawów hodowlanych karpie do rzek w trosce o ich życie i że to jest barbarzyństwo…
– No jest. Bo te karpie się mogą potopić.
– Ryby! Mogą się potopić? Co ty gadasz?
– Ach, to ryby są? To faktyczne nie mogą.
– Co się z tobą dzieje?! Czy ty w ogóle słuchasz, co ja do ciebie mówię?
– Słucham. Tylko mi przyszło do głowy, czy rzeczywiście zwrócenie komuś wolności może być barbarzyństwem. Tak uważa twoja pani, tak?
– No teraz tak.
– Jak to teraz?
– Kiedyś uważała, że wolność jest najcenniejszą rzeczą na świecie. Ale już tak nie uważa.
– Od kiedy?
– Od kiedy jej zwrócono wolność.
– Kto jej zwrócił?
– Mój pan.
– Ludzie są dziwni. Bardzo dziwni. Wiesz co? Hau.
– Masz rację. Hau.