Pies na złoty medal – golden retriever

Rasę wyhodowano w Anglii pod koniec XIX w. Za jej twórcę uznaje się sir Dudleya Majoribanksa, lorda Tweedmounth. Według legendy początek rasie dała trupa cyrkowa złożona z 8 owczarków rosyjskich. W 1858 r. w nadmorskim kurorcie Brighton w Anglii występował cyrk objazdowy. Głównym punktem programu były występy kilku psów, które tak urzekły lorda Majoribanksa, że postanowił je odkupić. W celu stworzenia nowej rasy skojarzył je podobno z bloodhoundami.

Jak golden w wodzie
Chociaż jest to opowieść często przytaczana, uważa się ją za zmyśloną. Owczarki wykazują zupełnie inne zdolności niż psy myśliwskie i trudno zakładać, aby jakikolwiek hodowca dopuszczał możliwość takiego krzyżowania. Wątpliwym potwierdzeniem legendy może być jedynie fakt, że po raz pierwszy pokazano te psy na wystawie pod nazwą rosyjski retriever lub rosyjski retriever i tropiciel.
Bliższa prawdy wydaje się inna historia. Gen recesywny odpowiedzialny za powstawanie złotego umaszczenia zawsze był obecny u psów aportujących. Lord Majoribanks, któremu bardzo podobał się taki kolor nabył żółtego psa o imieniu Nous. Był on retrieverem gładkowłosym. Chcąc wyhodować dobre psy do aportowania z wody skojarzył go z sukami tweed water spaniela. W ciągu kilkunastu lat dodał krwi labradora, setera irlandzkiego, prawdopodobnie złotego bloodhounda i czarnego wavy-coat.
Prowadzone skrupulatnie księgi hodowlane stanowią doskonałe świadectwo pochodzenia psów. Nowo powstała rasa została zarejestrowana i wystawiana do 1913 r. jako złocisty flatcoat (gładkowłosy). Wtedy to angielski Kennel Club uznał go za odrębną rasę i od tej chwili zaczęto nazywać go żółtym (yellow) lub złotym (golden) retrieverem. W 1920 r. ustalono oficjalnie obowiązującą do dzisiaj nazwę. Po raz pierwszy pokazano je na wystawie w 1908 r. Od tego momentu zacząły cieszyć się coraz większą popularnością w Anglii, a potem na kontynencie europejskim, w Ameryce, Australii, a nawet Nowej Zelandii.
Golden retriever jest wytrzymałym, energicznym i aktywnym psem, wyhodowanym do polowań na wodne ptactwo. Wyjaśnia to jego stałą gotowość i zamiłowanie do pływania niezależnie od pory roku i warunków pogodowych. Jest doskonałym aporterem odznaczającym się wyjątkowo delikatnym chwytem. Jest to cecha ceniona przez myśliwych, ponieważ pies przynosząc postrzałki nie uszkadza ich skóry. Golden pracuje jako myśliwy na górską zwierzynę, a wyostrzony, czuły węch sprawia, że jest doskonałym tropicielem.

Na służbie i na scenie
Jego wrodzone umiejętności wykorzystuje się także w innych dziedzinach. Doskonale sprawdza się w zadaniach, gdzie potrzebna jest precyzja i dokładność wykonywania poleceń. Szkoli się go na przewodnika niewidomych, pomocnika osób poruszających się na wózkach inwalidzkich, czy ludzi niedosłyszących. Po 2-letniej nauce jest w stanie zapamiętać i prawidłowo wykonać ponad 80 rozkazów. Służby ratownicze wykorzystują go jako psa lawinowego, do przeszukiwania gruzowisk i osunięć ziemi. Odnajduje zaginione osoby i ratuje tonących. Doskonale radzi sobie w świecie mediów, z jego udziałem powstało wiele filmów i reklam. W warszawskim teatrze Roma, w musicalu „Piotruś Pan” z powodzeniem występują 2 goldeny – Nikita i Nana.
Golden retriever posiada wiele umiejętności, ale najważniejszą jest rola przyjaciela rodziny. Jest spokojny, opanowany, bardzo towarzyski, z umiarkowanym temperamentem. Bardzo przywiązany do opiekuna, ale nie narzucający się swoją obecnością. Niezwykle cierpliwy wobec dzieci i zawsze chętny do wspólnej zabawy. Ma w pewnym stopniu służalczy charakter i dobrze rozwinięte poczucie lojalności. Nie lubi samotności i nie powinien być izolowany od rodziny. Jest żywy, wesoły i pogodny, gotowy do towarzyszenia człowiekowi w każdej sytuacji.
Podstawową cechą jego charakteru jest niezwykła łagodność. Nie ma instynktów obrończych i skłonności do walki. Wszelka niekontrolowana agresja czy złośliwość wobec ludzi jest rygorystycznie eliminowana przez hodowcow. W niektórych krajach rezygnują oni nie tylko z konkretnego zwierzęcia, ale często z całej linii hodowlanej. Golden dobrze czuje się w towarzystwie psów. Nie ma tendencji do dominacji i bez problemów zaakceptuje inne zwierzęta wokół siebie.
To pies o wysokiej inteligencji i pasji do pracy. Dzięki łatwości uczenia się i zapamiętywania oraz naturalnej chęci do przypodobania się przewodnikowi można go szkolić na wszechstronnego psa użytkowego. Lubi pracować, ale trzeba pamiętać, aby nauka nie była dla niego nużąca i sprawiala mu przyjemność. Golden przoduje w konkursach na posłuszeństwo, dobrze radzi sobie na torze agility w konkurencji zwanej flyball.

Szczęśliwy pomocnik
Retriever jest psem typu wiejskiego, lubiącym ruch i przestrzeń, najlepiej czuje się na wybiegu. Potrafi łatwo przystosować się do każdych warunków, dlatego dobrze będzie czuł się także w mieszkaniu. Niezależnie od tego, gdzie będzie przebywał musimy pamiętać, że nie znosi bezczynności i samotności. Do prawidłowego rozwoju potrzebuje odpowiedniego zajęcia, kontaktów z ludźmi i innymi zwierzętami. Jest szczęśliwy wtedy, gdy czuje się użyteczny. Odznacza się dobrym apetytem i mało wymagającą dietą. Jego efektownej szacie wystarczy szczotkowanie, kąpiel i kilka sesji pielęgnacyjnych korygujących sierść. Dzięki swoim zdolnościom oraz miłości do ludzi golden retriever stał się synonimem psa rodzinnego, rozpoznawanym niemal na całym świecie.
Poznajmy się

Wygląd ogólny: pies średniej wielkości, symetrycznie zbudowany, o proporcjonalnej sylwetce. Aktywny i energiczny, o harmonijnym i dynamicznym ruchu.
Wzrost: pies 56-61 cm, suka 51-56 cm.
Szata: prosta lub pofalowana, podszerstek gęsty i nieprzemakalny. Dłuższe włosy występują na ogonie, tylnej części przednich nóg, na klatce piersiowej i udach.
Maść: wszystkie odcienie złocistego lub kremowego, niedopuszczalny jest kolor rudy lub mahoniowy. Kilka białych włosków na przedpiersiu jest dopuszczalnych.
Głowa: wyważona i dobrze rzeźbiona, czaszka szeroka, ale nie toporna. Kufa mocna, szeroka i głęboka, jej długość jest zbliżona do długości mózgoczaszki. Stop wyraźnie zaznaczony. śzczęki silne, zgryz nożycowy. Pożądany czarny nos, czasem bywa nieznacznie rozjaśniony.
Oczy: ciemnobrązowe, dobrze rozwarte, o ciemnych obwódkach.
Uszy: obwisłe, średniej wielkości, osadzone na linii oczu.
Tułów: o dobrze zrównoważonych proporcjach, zwarty, głęboki i krotki, ale nie kwadratowy. Żebra dobrze wysklepione, grzbiet o łagodnej linii. Lędźwie mocne i dobrze umięśnione. Kończyny przednie: łopatki skośnie ustawione, łokcie przylegające. Nogi proste, o mocnej kości, dobrze ustawione pod tułowiem. Stopy okrągłe tzw.”kocie”.
Kończyny tylne: muskularne i dobrze kątowane. Śródstopie krótkie, proste.
Ogon: osadzony i noszony na linii grzbietu, sięga do stawu skokowego, nie powinien być zakręcony.
Golden retriever w szkole…

– powinien być prymusem, szczególnie pod względem posłuszeństwa, pracy na śladzie i na torze przeszkód,
– szkolenie goldena na psa obronnego jest pozbawione sensu,
– najczęstsze złe nawyki dotyczą zbierania i zjadania śmieci podczas spacerów,
– doskonały pies dla dzieci, ale z uwagi na swą siłę nie powinien być przez nie wyprowadzany na spacery bez opieki dorosłych.
i u lekarza

Golden retriever może mieć skłonność do:
– wady ustawienia powiek,
– alergii skórnej,
– dysplazji stawów biodrowych,
– w starszym wieku zwyrodnienia kręgosłupa,
– w starszym wieku procesów nowotworowych skóry (Lek. wet. Artur Dobrzyński)