Pies to nie kot

Zmiany dermatologiczne nie zawsze są następstwem różnego rodzaju zakażeń. Mogą mieć podłoże psychiczne. Przykładem są tzw. dermatozy z wylizywania. Schorzenie to występuje u psów nerwowych, niespokojnych, niepokojonych przez otoczenie i nudzących się (w kojcu, przy budzie, pozostawianych na wiele godzin w mieszkaniu). Zmiany najczęściej dotykają kończyn przednich w okolicach nadgarstków, czasem też kończyn tylnych w okolicach stawu skokowego. Pies wylizuje te miejsca tak intensywnie, że kaleczy się.
Niektórzy badacze wysnuli teorię, iż podczas wylizywania uwalniają się endorfiny, tj. substancje dające odczucie zadowolenia. Przeprowadzono test: niektórym wylizującym się zwierzętom podano leki znoszące uczucie samozadowolenia – większość przestała to robić.
Jeszcze inna teoria mówi, że przyczyną takich zachowań jest nieprawidłowe funkcjonowanie nerwów czuciowych. Tzw. zespól samouszkadzania wynika najprawdopodobniej ze zmian patologicznych w obrębie rdzenia kręgowego i nerwów obwodowych. Pierwsze objawy są widoczne już u szczeniąt: na skutek spadku odczuwania bólu liżą one łapy, gryzą je, a niekiedy nawet odgryzają sobie fragmenty.
Ponieważ wylizywanie się jest zwykle następstwem pozostawienia psa samemu sobie, by mu pomóc, należy zacząć mu poświęcać więcej czasu. Weterynarz może zalecić podawanie preparatów uspokajających i mineralno-witaminowych oraz stosowanie kołnierza ochronnego.