Ocenia się, że w Stanach Zjednoczonych może to dotyczyć ok. 8 proc. psów (5-6 mln). Różnica polega tylko na rodzaju czynności. Ludzie odczuwają przykry przymus analizowania określonych myśli zwany obsesjami, którym często towarzyszą kompulsje, czyli powtarzanie pewnych czynności. Ponieważ psy nie opowiedzą nam, o czym myślą, w ich wypadku możemy obserwować jedynie powtarzające się czynności takie jak: uporczywe lizanie boku czy łap, ssanie koca, gonienie za własnym ogonem, łapanie wyimaginowanych much, kręcenie się w kółko. Dlatego naukowcy w odniesieniu do nich mówią o zaburzeniach kompulsywnych. Często takie zachowania powodują, że ludzie poddają swoich podopiecznych eutanazji. Dotąd kładziono głównie nacisk na wynikające głównie ze stresu i lęku przyczyny tych zachowań.
Zespół amerykańskich naukowców pod kierunkiem dr. Nicolasa Dodmana, szefa kliniki zachowań zwierząt w Instytucie Weterynarii na Tufts University, stwierdził jednak, że istnieje związek między takimi zaburzeniami a genem CDH2 (kadhedryna 2). Do takich wniosków doprowadziły badania genomów 94 dobermanów cierpiących na zaburzenia kompulsywne i porównanie ich z wynikami badania genomów 73 psów tej rasy nie wykazujących zaburzeń. Naukowcy są przekonani, że ponieważ geny psa i człowieka są podobne, ten pierwszy stanowi doskonały model do badania nieprawidłowości w naszych organizmach, a w związku z tym w przyszłości do ich leczenia. MC
