Psy obronne niekoniecznie groźne cz. 2

ROTTWEILER
Jest jedną z najpopularniejszych ras obronnych w Polsce. Do rottweilera przylgnął przydomek psa mordercy głównie z powodu nierzetelnych przekazów medialnych. Jest to niesprawiedliwe i krzywdzące dla czworonogów oraz zajmujących się nimi hodowców. Prawdą jest, że rasa nie powstała po to, by budzić sympatię, miała wzbudzać respekt wśród potencjalnych intruzów. Czasy jednak zmieniły się i do obrony częściej wykorzystujemy ludzi niż psy. Z kolei dzięki kontom bankowym nie musimy już przytwierdzać sakiewek z pieniędzmi do szyi psów, jak to robili średniowieczni kupcy. Hodowane współcześnie rottweilery są zwierzętami w pełni cywilizowanymi, świetnie nadającymi się do roli psa rodzinnego.
Do głównych zalet rasy należy odwaga, silny popęd obrony rodziny oraz terytorium, a także dominujący charakter. Aby podporządkować sobie tego czworonoga, właściciel powinien mieć odpowiednie predyspozycje: pewność siebie, cierpliwość oraz pewne zacięcie szkoleniowe. Rottweiler uwielbia tresurę i przy właściwym podejściu doskonale spisuje się podczas nauki posłuszeństwa, obrony oraz stróżowania.
– wzrost: pies 70 cm, suka 60 cm
– waga: pies 55 kg, suka 40 kg
– wychowanie i szkolenie: dość łatwe
– pozwolenie: wymagane

OWCZAREK NIEMIECKI
Ponad sto lat temu na wystawie psów pasterskich w Niemczech Horand von Grafrath zdobył wyróżnienie. Mimo, że wyglądem znacznie różnił się od współczesnych nam owczarków niemieckich, właśnie ten pies został uznany za ojca tej popularnej rasy. Potomkom Horanda nie było jednak dane pełnić funkcji psów pasterskich. Świetnie sprawdziły się natomiast na frontach pierwszej i drugiej wojny światowej. W naszym kraju, po 1945 r. okupant zostawił wiele owczarków niemieckich, które były później wykorzystywane przez milicję oraz inne służby państwowe.
Obecnie owczarek niemiecki jest u nas jedną z najbardziej popularnych ras, znaną z nieprzeciętnej inteligencji i podatną na szkolenie. Wiele osób kupuje owczarka z sentymentu do filmowej kreacji Szarika w serialu „Czterej pancerni i pies”. Taki wybór nie zawsze okazuje się rozsądny, ponieważ zachowanie naszego owczarka zazwyczaj znacznie odbiega od tego, co widzieliśmy w telewizji. Rasa w Polsce stała się tak liczna, że musiało się to negatywnie odbić na jakości populacji. Mimo to owczarek niemiecki nadal jest u nas psem numer jeden i zasługuje na zainteresowanie z powodu wszechstronnych walorów użytkowych.
– wzrost: pies 70 cm, suka 60 cm
– waga: pies 40 kg, suka 30 kg
– wychowanie i szkolenie: dość łatwe
– pozwolenie: nie jest wymagane

DOBERMAN
Nazwa rasy pochodzi od nazwiska jej twórcy, który zajmował się ściąganiem należności podatkowych. Doberman, czyli krótkowłosy pinczer, wydaje się być wymarzonym psem do tej roli. Ma groźny wygląd, silny instynkt obronny, a na zaczepki reaguje szybciej i skuteczniej niż większość czworonogów. Odznacza się niskim progiem pobudliwości, co sprawia, że nawet niewielki impuls wyzwala u niego reakcję. Posiada duży temperament i silny charakter, przez co nie jest zbyt łatwy do wychowania.
W rękach doświadczonego przewodnika doberman okazuje się psem niezwykle karnym, znacznie bardziej podatnym na szkolenie, niż inne czworonogi. Wszechstronnością dorównuje owczarkowi niemieckiemu. Kupując szczenię dobermana należy unikać osobników bojaźliwych i nadpobudliwych. Pies może żyć w rodzinie z dziećmi pod warunkiem, że charyzmatyczny właściciel odpowiednio go ułoży. Szkolenie rozpoczynamy już w wieku szczenięcym, najlepiej zapisując się ze swym podopiecznym do psiego przedszkola. Nauka w grupie pomoże zapobiec niepożądanej agresji skierowanej do ludzi oraz psów.
– wzrost: pies 70 cm, suka 60 cm
– waga: pies 35 kg, suka 30 kg
– wychowanie i szkolenie: dość trudne
– pozwolenie: nie jest wymagane

SZNAUCER OLBRZYMI
Podobnie jak doberman jest pinczerem, ale różni się od niego rodzajem sierści i charakterem. Sznaucer, zwany inaczej brodaczem monachijskim, występuje w trzech odmianach: miniatura, średni oraz olbrzymi. Wszystkie posiadają cechy psów obronnych, jednak tylko największy z nich, z racji gabarytów, w pełni nadaje się na psa obronnego lub stróża posesji.
Sznaucer to zwierzę odważne, pewne siebie i w porównaniu z dobermanem nieco bardziej powściągliwe w działaniu. Zazwyczaj jest psem spokojnym i zrównoważonym, choć możemy również spotkać osobniki tchórzliwe lub nerwowe. Kupno szczeniaka z renomowanej hodowli znacznie zmniejsza ryzyko, że będziemy mieli kłopoty z jego psychiką. Sznaucery są bardzo pojętne i trwale zapamiętują ćwiczenia. Szkolenie jest dość trudne i aby przyniosło efekty powinno być prowadzone przez osobę konsekwentną, o dominującym charakterze. Brodacze lubią dzieci i nie przejawiają nadmiernej agresji wobec psów.
– wzrost: pies 70 cm, suka 60 cm
– waga: pies 40 kg, suka 33 kg
– wychowanie i szkolenie: dość trudne
– pozwolenie: nie jest wymagane

CZARNY TERIER ROSYJSKI
Ten potężny i silny pies znacznie różni się od pozostałych terierów, nie tylko pod względem wyglądu, ale również charakteru. Wyhodowany został w latach 50. XX w. w byłym ZSRR na polecenie Stalina. Jest krzyżówką około dwudziestu ras, w tym rottweilera, sznaucera i airedale teriera. Biorąc pod uwagę jego pochodzenie właściwie nie jest terierem, a jedynie tak się nazywa.
Czarny terier ma wyjątkową psychikę, ponieważ jak mało która rasa łączy cechy psa obronnego, stróżującego oraz – pod warunkiem odpowiedniego ułożenia – rodzinnego. To zwierzę niezwykle odważne, bardzo lojalne wobec swojego pana. Jego właściciel powinien mieć doświadczenie w prowadzeniu dużych psów, w przeciwnym wypadku nie będzie miał satysfakcji z posiadania czarnego teriera. Liczne zalety psa, takie jak instynkt pilnowania terytorium oraz obronny mogą przeszkadzać osobie, która nie potrafi właściwie wykorzystać prawdziwych walorów tej rasy.
– wzrost: pies 70 cm, suka 65 cm
– waga: pies 60 kg, suka 50 kg
– wychowanie i szkolenie: dość łatwe
– pozwolenie: nie jest wymagane
Kiedy pies ma prawo nas bronić

– Psa obronnego możemy użyć do obrony własnej lub osób trzecich i ich mienia. W drugim przypadku jest to nasz obowiązek, choć zamiast używać psa, możemy np. zadzwonić na policję.
– Obrona musi być współmierna do zagrożenia, zależy to od naszej oceny, którą i tak zweryfikuje prokurator, jeśli dojdzie do pogryzienia. Jeśli przekroczyliśmy granice obrony koniecznej z powodu strachu lub uzasadnionego wzburzenia, sąd może złagodzić karę lub wręcz odstąpić od jej wymierzenia.
– Szczucie psa na człowieka (lub zwierzę) jest przestępstwem, szczególnie jeśli dojdzie do pogryzienia. Powoduje to odpowiedzialność karną i może być uznane przez sąd za napad z użyciem niebezpiecznego narzędzia.