Psy pamiętają, choć nie ćwiczyły
Fugazza i Miklosi wykorzystali metodę Do as I do (Rób to, co ja) polegającą na naśladowaniu przez psa czynności wykonywanych i prezentowanych mu przez człowieka.
Naśladując nas, czworonogi uczą się otwierać drzwi, wykopywać dołki itd. Mój pies, obserwując mnie, nauczył się odkręcać kran. Gdy zwierzak raz opanuje zasadę naśladowania, można go potem szybko nauczyć nowych, często skomplikowanych zachowań, zwłaszcza związanych z interakcją z przedmiotami, na przykład włączania światła – mówi Claudia Fugazza, szkoleniowiec, doktorantka na uniwersytecie im. Loránda Eötvösa w Budapeszcie.
W badaniu przeprowadzonym przez nią i Adama Miklosiego wzięło udział osiem psów. Pokazywano im nowe ćwiczenie, a potem na minutę zajmowano je czymś innym. Następnie miały ćwiczenie powtórzyć.
Rób to, co ja
Na przykład suczce Adili właścicielka pokazała, że naciska dłonią dzwonek u drzwi. Potem poszły za ekran oddzielający je od miejsca, gdzie były drzwi (suczka nie utrwalała sobie w ten sposób miejsca, w którym odbyła się prezentacja ćwiczenia), i właścicielka rzucała suczce piłeczkę lub kazała jej się kłaść. Gdy wróciły na miejsce ćwiczeń, Adila na polecenie „Do it” (Zrób to), nacisnęła łapą dzwonek.
Dowodzi to, że psy mogą się nauczyć działań prezentowanych przez człowieka, utrwalić je i powtórzyć po krótkiej przerwie. Mają więc zdolność opóźnionego naśladowania i posiadają coś, co w wypadku człowieka nazywa się pamięcią deklaratywną (rodzaj pamięci długotrwałej), zwaną też pamięcią świadomą, a więc taką, która dotyczy faktów i tego, czego się nauczyliśmy.
W wypadku zachowań, które pies już znał, przerwa między jego pokazaniem, a wydaniem polecenia, by zwierzak je powtórzył, może trwać nawet 10 minut.