19 stycznia 2009

Sztuka niejedzenia

Jak nauczyć psa nieprzyjmowania pokarmu od obcych?

LEKCJA 1
Właściciel trzyma psa na smyczy, pomocnik podchodzi i wyciąga rękę ze smakołykiem. Właściciel karci psa szarpnięciem smyczą w wypadku próby podjęcia jedzenia bez słowa, po czym głośno chwali psa, jeśli ten zrezygnował z jedzenia.

LEKCJA 2
Po kilku próbach pies sam zacznie odwracać głowę od wyciągniętej dłoni pomocnika. Wtedy właściciel nagradza pupila smakołykiem, by podkreślić, że brać od obcego jest źle, a od pana – dobrze. Zarówno rodzaje przynęt, jak i pomocników należy zmieniać.

LEKCJA 3
Pies zostaje przywiązany np. do drzewa, właściciel się chowa. Pomocnik podchodzi ze smakołykiem; w wypadku próby zjedzenia sam karci psa, np. „prztyczkiem” w nos, strumieniem wody z „dyngusówki” czy lekko nadeptując mu na łapę. Gdy pies już nie chce jeść z ręki, pomocnik daje właścicielowi umówiony sygnał, po czym ten drugi natychmiast chwali psa i nagradza smakołykiem.

LEKCJA 4
Powtarzamy lekcje od 1 do 3, z tą różnicą, że pokarm nie jest podawany z ręki, lecz podrzucany na ziemię, w pobliżu psa. Nawet po doskonałym opanowaniu tej umiejętności należy ją psu przypominać, najlepiej… przez całe życie

TO TYLKO MITY

Pies nieprzyjmujący pokarmu od obcych w razie nieobecności właściciela umrze z głodu. Nieprawda – nie da się tak wyszkolić psa, by „popełnił samobójstwo”.
Nieprzyjmowanie pokarmu od obcych skutecznie zabezpieczy przed otruciem. Niestety, nie ma stuprocentowej gwarancji, że pies nie ulegnie pokusie. Najczęściej ta umiejętność przydaje się… przy grillu – pies nie żebrze u gości.
Nieprzyjmowania pokarmu można nauczyć tylko przy użyciu metod przyjemnych dla psa. Nieprawda – ale stosowanie wzmocnień pozytywnych jest nieodzowne.
Najtrudniej jest oduczyć brania pokarmu od obcych psa łakomego. Przeciwnie – jeśli pies bardzo chce coś zjeść, można go równie intensywnie od tego zamiaru odwodzić smakołykami…
Można osiągnąć sukces w szkoleniu, podrzucając psu pokarm z pieprzem. To wyjątkowo zły pomysł, szkodliwy dla zdrowia i nieskuteczny, bo negatywne doznania smakowe następują jakiś czas po zjedzeniu – uniemożliwia to psu wyciągnięcie wniosków z „lekcji”.