Waruj przy budzie

Wbrew pozorom utrzymanie dobrych relacji z psem mieszkającym w budzie i szkolenie go jest możliwe - pod warunkiem że nie jest jej więźniem

Opublikowano: 16 czerwca 2008

Sytuacja psa uwiązanego przy budzie na stałe jest godna współczucia, i to bez względu na to, jakiej długości łańcuch go ogranicza – nic nie usprawiedliwia takiego traktowania zwierzęcia. Przy odrobinie wysiłku można mieć jednak szczęśliwego czworonoga mieszkającego w budzie.

Po pierwsze: właściwa rasa
Musi to być pies o takim charakterze, by nie czuł się źle, nie mogąc być cały czas z rodziną. Z pewnością owczarki podhalańskie, kaukaskie czy jużaki lepiej zniosą taką sytuację niż bokser, doberman czy labrador. Jednak przebywanie na uwięzi, nawet przez kilka godzin dziennie, może spowodować, zwłaszcza ras stróżujących, zwiększenie skłonności do agresji. Aby to ryzyko zmniejszyć, uwiązanego psa nigdy nie można karcić ani drażnić.

Po drugie: właściwy czas
To, że pies nie mieszka z nami w domu, nie powinno oznaczać, że nie poświęcamy mu czasu. Przeciwnie – jeśli będziemy go zabierać codziennie na spacer, możemy go nawet szkolić. Najpierw jednak musimy pozwolić mu się wybiegać, by mógł zaspokoić oczywisty w tej sytuacji deficyt ruchu.
Jeśli mamy psa mieszkającego w budzie, musimy się także liczyć z tym, że układanie go będzie bardziej skomplikowane niż czworonoga mieszkającego na co dzień z rodziną, bo trudniejsze może być stworzenie relacji opartej na hierarchii. Częste przebywanie na uwięzi utrudnia szczególnie naukę przychodzenia na zawołanie i chodzenia przy nodze. W zasadzie jest tylko jeden plus takiej sytuacji: łatwiej ustalić, który z członków rodziny jest głównym opiekunem i wychowawcą psa, co ułatwia funkcjonowanie obu stronom.

Jak przygotować budę dla psa?

Budę ustawiamy tak, by pies miał możliwość przebywania w cieniu przez cały dzień, i w miejscu, gdzie nie będzie drażniony przez przechodniów, inne psy ani ruch uliczny – ale z którego może obserwować otoczenie. Wokół budy najlepsza jest zwykła ziemia (w żadnym razie nie bruk czy beton!), pies może wtedy wykopać dół, w którym będzie mu chłodniej.
Buda powinna mieć zdejmowany dach, który na czas upałów należy nieco podnieść, ułatwiając w ten sposób wentylację.
Kilka razy w roku wnętrze budy posypujemy preparatem zabijającym pchły.
Słomę wymieniamy nie rzadziej niż raz na dwa tygodnie (jest lepsza niż posłanie, bo nie wchłania wilgoci).