Tak zwane wilcze pazury to dodatkowe palce na tylnych łapach psów. Normalna wilcza i psia kończyna przednia ma pięć palców, a tylna – cztery. W przedniej łapie są cztery palce, na których pies opiera się podczas chodzenia, i jeden palec odpowiadający naszemu kciukowi, umieszczony nieco wyżej, po wewnętrznej stronie. W typowej tylnej łapie są tylko cztery palce – te, na których pies chodzi. „Kciuki” w przednich łapach przydają się do przytrzymywania przedmiotów, np. patyków, kości, toteż wszystkie psy rodzą się z nimi. Wprawdzie niektórzy hodowcy usuwają te palce szczeniętom tuż po urodzeniu, jednak zaobserwowano, że u polujących chartów, którym usunięto „kciuki”, częściej dochodzi do urazów łap. Przy szybkim biegu, pełnym gwałtownych zwrotów, śródręcza uginają się bowiem tak mocno, że kciuki dotykają ziemi i dodatkowo stabilizują kończynę. Bez nich łapa jest bardziej podatna na skręcenia.
Inaczej rzecz się ma z dodatkowymi palcami tylnych łap. Wilki i większość psów ich nie mają – najwyraźniej nie są więc im one potrzebne. Jednak u psów stosunkowo często spotyka się dodatkowe – pojedyncze lub podwójne – palce na tylnych łapach. Często taki palec nie jest przyrośnięty do kości, a nawet wcale nie ma kości, tylko wiszący na skórze pazur. Niejednokrotnie występuje tylko na jednej łapie. Nie przeszkadza on psu, choć wiszący luźno pazur może się łatwo naderwać. Dlatego warto usuwać takie palce tuż po urodzeniu, w znieczuleniu miejscowym. U starszego psa wymaga to już pełnej narkozy. Można to zrobić przy okazji innego zabiegu, np. sterylizacji. Nie wszystkim jednak psom należy usuwać dodatkowe palce – są one bowiem wymaganą lub pożądaną cechą niektórych ras, np. briardów czy beauceronów.