Z uszczerbkiem na zmysłach
Nie wpadajmy w panikę, gdy pies niedowidzi lub niedosłyszy. Da się z tym żyć
Bez przemeblowań
Pierwszym zauważalnym objawem pogorszenia wzroku psa jest wpadanie na przeszkody na spacerach, a nawet w domu – jeśli sprzęty zostały przestawione w inne miejsce. Jeśli zauważymy takie zmiany w zachowaniu lub zmiany w wyglądzie oczu, konieczne jest pełne badanie okulistyczne, pozwalające postawić diagnozę i podjąć leczenie. Jeżeli jednak pomimo leczenia wzrok nadal słabnie, musimy przygotować do prawidłowej opieki nad niedowidzącym czy też ociemniałym psem.
Podstawowym sposobem pomocy niedowidzącemu psu jest nieprzemeblowywanie mieszkania. Jeśli koniecznie musimy coś zmienić, przez kilka dni powinniśmy oprowadzać psa po mieszkaniu, by nauczył się nowego rozkładu. Mimo wszystko starajmy się nie zmieniać lokalizacji psich misek, by nie stresować naszego ociemniałego przyjaciela.
Na spacerach niedowidzący pies powinien być wyprowadzany wyłącznie na smyczy. Biegający luzem w chwili przestrachu może wpaść pod koła samochodu, do zbiornika wodnego w parku itp.
Psy w ogóle nie najlepiej widzą. Doskonale rekompensują to słuchem. Toteż niejednokrotnie ten uszczerbek na zdrowiu nie utrudnia życia zwierzęciu aż tak bardzo jak niewidomemu człowiekowi.
Komendy na migi
Kiedy pies przestał reagować na dzwonek do drzwi czy na wołanie właściciela, to zachodzi podejrzenie, że ma poważny ubytek słuchu lub wręcz ogłuchł. Spacery z niedosłyszącym psem powinny odbywać się wyłącznie na smyczy, bo pies nie zareaguje na wołanie.
Warto wypracować komendy wydawane gestami. Każdą prawidłowo wykonaną nagradzajmy smakołykiem. W domu starajmy się nie zaskakiwać psa niespodziewanymi zachowaniami. Nigdy nie zachodźmy go od tyłu ani nie dotykajmy znienacka. Może to bowiem zakończyć się nawet pogryzieniem z przestrachu.
Gdy pies ma tylko poważną wadę słuchu, ale nie ogłuchł, pomocne w kontaktach z nim są gwizdki. Połączenie gestu i dźwięku gwizdka pozwala nawiązać lepszy kontakt z niepełnosprawnym zwierzęciem.