Geny odpowiedzialne za nadpobudliwość

Eksperymentowi poddano 104 owczarki (52 psy i 48 suk), które naukowcy obserwowali podczas wykonywania czterech ćwiczeń. Obserwacje miały dostarczyć badaczom informacji na temat poziomu aktywności danego psa.

Wcześniej dane na ten temat zebrano od właścicieli zwierząt, którzy musieli wypełnić specjalny kwestionariusz dotyczący zachowań ich podopiecznego. Następnie psy wykonywały ćwiczenia o niezbyt skomplikowanym stopniu trudności. Jedno z nich polegało na tym, że właściciel wydawał swojemu psu polecenie, aby ten się położył, a następnie kucał obok i odwracał psa na bok, próbując przy tym, na przykład za pomocą głaskania, zatrzymać czworonoga w tej pozycji przez 30 sekund. Jeśli owczarek wstał przed upływem tego czasu, test był powtarzany. Jeżeli pies odmawiał przewrócenia się na bok lub wstawał za szybko podczas drugiej próby, po 60 sekundach ćwiczenie przerywano.

Badacze, którzy obserwowali wykonywanie ćwiczeń, za pomocą trzystopniowej skali oceniali różne czynniki, takie jak szybkość wykonywania poleceń czy użycie głosu w komunikacji z psem. Następnie naukowcy przyjrzeli się DNA badanych psów – zwracali szczególną uwagę na gen mający związek z okazywaniem emocji i z umiejętnością koncentracji. Okazało się, że psy z krótszą wersją tego genu miały najwięcej trudności z zapanowaniem nad impulsywnymi zachowaniami.

Wiedza na ten temat pozwoli hodowcom na zidentyfikowanie nadpobudliwych psów. Naukowcy wierzą także, że analogie w zachowaniu ludzi i psów spowodowane podobnymi procesami ewolucyjnymi pozwolą w przyszłości zastosować zbliżone metody w badaniach nad ludzką wersją ADHD.  JH