Jak szkolić psy obronne

Zanim rozpoczniemy szkolenie obronne, musimy ukończyć z czworonogiem kurs podstawowego posłuszeństwa, tzw. P. T. 1 (pies towarzyszący). Pies będzie już potrafił chodzić przy nodze, przychodzić do nogi, aportować, przyjmować pozycję siedzącą, stojącą i leżącą, zostawać w miejscu a także nie weźmie pokarmu od obcych osób. Należy pamiętać, że dobry pies obronny ma być przede wszystkim bezpieczny dla otoczenia. Warunkiem jest bezwzględne podporządkowanie opiekunowi. Rozpoczynając szkolenie, musimy skompletować niezbędny sprzęt: mocną smycz, skórzaną obrożę, kaganiec.

Pierwsze ćwiczenia
Do szkolenia obronnego, prócz psa, potrzebujemy pozoranta. Powinien on być ubrany w specjalny kombinezon lub ochraniacz na rękę. Jeśli pies ma pracować w kagańcu, pozorant może występować w normalnym, „cywilnym” ubraniu. Pierwszym etapem szkolenia jest drażnienie czworonoga, połączone ze wstępną nauką chwytania rękawa lub gryzaka. Powodzenie tych ćwiczeń zależy od zachowania właściciela, który musi trzymać psa na krótkiej smyczy i zachęcać go do ataku. Pozorant, biegając, pokrzykując, ewentualnie wymachując pałką, stara się sprowokować czworonoga do chwycenia gryzaka.
Na tym etapie nauki nie stosujemy przymusu. Jeśli pies zachowuje się prawidłowo, właściciel chwali go, co zachęca pupila do dalszych ćwiczeń. Początkowo pies powinien wygrywać „walki”, dlatego chwycony przez niego gryzak pozorant zostawia zwierzęciu w pysku. Po kilku lekcjach zaczynamy kontrolować agresywne zachowania, wymagając od psa, aby na komendę zwalniał uchwyt. Gdy nasz pupil opanuje komendy „bierz” i „puść”, możemy przejść do bardziej zaawansowanych ćwiczeń.

Odparcie ataku na właściciela
Przewodnik prowadzi psa przy nodze w kierunku miejsca, gdzie ukrywa się pozorant (miejsce to nie jest znane psu). W odpowiednim momencie pozorant-napastnik wybiega z ukrycia i atakuje właściciela czworonoga.
Pies powinien od razu skoczyć na ratunek swojemu panu, a po krótkiej chwili, na komendę „puść”, natychmiast zaniechać dalszej obrony. Ćwiczenie możemy zakończyć przeszukaniem napastnika, a następnie konwojowaniem go do wyznaczonego miejsca.

Pościg za napastnikiem
Ćwiczenie aranżujemy tak, że np. w trakcie konwoju albo rewizji napastnik niespodziewanie podejmuje próbę ucieczki. Pies powinien błyskawicznie dogonić uciekiniera i przytrzymać go. Na komendę przewodnika musi natychmiast zwolnić uchwyt i automatycznie przejść do pilnowania pozoranta, w pozycji siedzącej lub warującej.
Do ćwiczeń możemy wprowadzić również elementy tzw. „próby odwagi”. Przewodnik przytrzymuje psa nieco dłużej, pozwalając pozorantowi na znaczne oddalenie się. Po puszczeniu psa w pościg, uciekający pozorant nagle wywraca się, po czym głosem i gestem usiłuje przestraszyć czworonoga, którego zadaniem jest zaatakowanie, pomimo ewentualnego lęku.

Pilnowanie przedmiotu
Właściciel kładzie przedmiot (np. swoją torbę lub czapkę) przed pyskiem warującego i ubranego w kaganiec psa, wydaje rozkaz „zostań, pilnuj”, po czym oddala się. Do przedmiotu zbliża się pozorant. Pies obserwuje sytuację, lecz nie wolno mu zaatakować kogoś, kto przechodzi nawet bardzo blisko pilnowanego przedmiotu.
Pies atakuje dopiero wtedy, gdy pozorant w zdecydowany sposób chce sięgnąć po obiekt. W momencie, gdy napastnik porzuca przedmiot, ucieka lub staje nieruchomo, pies powinien zaprzestać dalszej obrony przedmiotu i zająć się pilnowaniem go.
Rasy, które najlepiej nadają się do szkolenia obronnego

– beauceron
– czarny terier rosyjski
– cane corso
– rottweiler
– owczarek niemiecki
– sznaucer olbrzym
– doberman
– airedale terrier
– pitbull
Właściciel psa obronnego powinien

– mieć odpowiednią ilość wolnego czasu na codzienne spacery i treningi
– być sprawny fizycznie
– zapoznać się z przepisami, określającymi obowiązki właścicieli psów w miejscu zamieszkania
– być cierpliwy, stanowczy i konsekwentny w działaniu