Czy jamniki długowłose i szorstkowłose różnią się charakterami?

Tolerancyjne i przyjazne wobec dzieci, nie lubią jednak niedelikatnego traktowania, dlatego poleca się je raczej dla starszych pociech. Z uwagi na niewielkie rozmiary nadają się nawet do małego mieszkania. Potrzebują regularnych spacerów – zwłaszcza że większość z nich przejawia skłonności do tycia.

Jamnik szorstkowłosy ma znacznie silniejszy instynkt myśliwski od swojego długowłosego kuzyna, jest też bardziej zadziorny i niezależny. Szkolenie tego małego uparciucha wymaga cierpliwości i konsekwencji. Można go nauczyć podstawowych komend, ale raczej nie sprawdzi się na kursie posłuszeństwa. Stworzony do pracy użytkowej, z powodzeniem uczestniczy w konkursach myśliwskich. Nieufny wobec obcych, nie powinien jednak okazywać agresji. Mimo że zwykle jest tolerancyjny w stosunku do łagodnych psów, na pewno odpowie na każdą zaczepkę.
Jamnik długowłosy, choć spokojniejszy od szorstkowłosego, dorównuje mu odwagą. Z reguły ufny i serdeczny wobec obcych, o wiele szybciej się zaprzyjaźnia – zarówno z ludźmi, jak i z psami. Jedynie w obecności dużo większych od siebie pobratymców może się czuć mniej pewnie. Podobnie jak jego kuzyn jest indywidualistą, ale dzięki domieszce krwi spanieli dosyć szybko się uczy i chętniej wykonuje polecenia. Jednak również w jego przypadku na duże sukcesy szkoleniowe nie ma co liczyć. Szczenięta obu ras wymagają socjalizacji i starannego wychowania. Nie wolno pozwalać im na wszystko, bo choć niewielkie, mogą szybko podporządkować sobie domowników.