PINCZER MINIATUROWY (RATLEREK)

Charakter rasy pinczer miniaturowy

Pinczer miniaturowy jest zwierzakiem ruchliwym, aktywnym, wesołym i skorym do zabaw. Ma duży temperament i miłe usposobienie. Bywa zazdrosny o względy pana i lubi być faworyzowany. Zazwyczaj wybiera sobie jedną osobę, którą obdarza największym uczuciem, ale jest przyjazny także wobec innych domowników. Ciekawski i towarzyski ratlerek źle znosi zamknięcie, samotność i ostre traktowanie. Pozostawiony zbyt długo sam może zacząć niszczyć w domu i donośnie szczekać.

Pinczer miniaturowy bywa nieufny w stosunku do nieznanych osób, ale nie powinien reagować w sposób przesadnie agresywny. Jeśli poczuje się niepewnie, potrafi odstraszać obcych głośnym szczekaniem.

Ratlerek jest psem inteligentnym, lojalnym, przywiązanym do opiekuna i – jak na swoje małe rozmiary – bardzo odważnym, zaciekłym i nieustępliwym. Mimo niepozornej budowy jest doskonałym stróżem, bardzo czujnym, reagującym na najmniejszy podejrzany szmer.

Zadziorny, aktywny i wymagający ogromu uwagi pinczer miniaturowy nie przepada za obecnością innych psów i kotów. Wymaga regularnych spacerów i wyzwań umysłowych, w przeciwnym razie może stać się zbyt pobudliwy. Podczas wędrówek często podąża za tropem. Nie obawia się zimowych spacerów, pod warunkiem że są rozsądnie dawkowane.

Umiejętności

Pinczer miniaturowy to pies, którego pierwotnym zadaniem było tępienie myszy i szczurów. W walce z nimi konieczne były takie cechy, jak czujność, upór i odwaga. Dziś psiaki tej rasy pełnią głównie rolę psów do towarzystwa, choć mogą także odnosić sukcesy w niektórych psich sportach (np. agility).

Szkolenie i wychowanie

Nie można wychowywać go w izolacji – pinczer miniaturowy już jako szczeniak musi poznawać swoje otoczenie i zaprzyjaźniać się z innymi psami. Często nadwrażliwi opiekunowie obawiają się, że ich pupilowi stale grozi jakieś niebezpieczeństwo. Jeśli ograniczymy mu normalne kontakty, może wyrosnąć na psa niezdolnego do bezkonfliktowego współżycia.

Ratlerek jest bardzo inteligentny, łatwo się uczy i jest bardzo dokładny. Odpowiednio zmotywowany będzie chętnie wykonywał polecenia opiekuna. Szkolenie psa tej rasy powinno opierać się wyłącznie na metodach pozytywnych – stosowanie przemocy, karcenie i krzyk sprawią, że pinczer miniaturowy zacznie unikać swojego opiekuna lub wręcz stanie się agresywny.

Dla kogo ta rasa

Pinczer miniaturowy będzie doskonałym psem rodzinnym wszędzie tam, gdzie panuje spokój i stabilizacja. Każdy, kto poświęci mu dużo uwagi, zyska w nim oddanego przyjaciela. W domu, w którym stale się coś dzieje, może być dość uciążliwy. Psiak tej rasy nadaje się na pierwszego psa, pod warunkiem, że zapewni mu się odpowiednią socjalizację i zajęcie umysłowe. Ze względu na małe rozmiary pinczer miniaturowy doskonale odnajdzie się nawet w małej kawalerce.

Wady i zalety rasy pinczer miniaturowy

Pinczer miniaturowy – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• pobudliwy, reaktywny na bodźce
• ma tendencje do szczekliwości
• bywa agresywny wobec innych psów
• bywa zaborczy i zazdrosny
• marznie zimą

Zalety

• dobry, lojalny towarzysz
• aktywny, ale nie jest pracoholikiem
• lubi długie spacery
• można z nim uprawiać sporty
• ekonomiczny w utrzymaniu
• łatwy w pielęgnacji

Zdrowie rasy pinczer miniaturowy

Ratlerek to jedna z niewielu ras psów, u której małe rozmiary nie wiążą się z przeróżnymi wadami i chorobami. Rasa ta cieszy się dobrym zdrowiem i jest długowieczna. Pinczerki chętnie chodzą nawet na bardzo długie spacery i są stosunkowo odporne na warunki atmosferyczne, ale na zimę warto im sprawić ciepłe ubranko.

Żywienie

Pinczer miniaturowy wymaga niewielkiej ilości pokarmu. W jego żywieniu można stosować zarówno karmy gotowe, jak i przygotowywać posiłki w domu. Wybierając dietę domową lub BARF trzeba jednak pamiętać o odpowiedniej suplementacji.

Pinczery mają dość dużą skłonność do nadwagi i z reguły są łakomczuchami. Dlatego trzeba kontrolować wielkość jego posiłków i nie przesadzać ze smakołykami.

Pielęgnacja

Utrzymanie pinczera w czystości jest bardzo łatwe – wystarczy pieska wyczesywać miękką szczotką lub zgrzebłem i przecierać irchą lub flanelową szmatką. Kąpiele możemy ograniczyć do minimum. Gęsty włos pinczera rzadko wypada, nie powinniśmy mieć więc kłopotów z linieniem. Należy za to systematycznie sprawdzać długość pazurów i, jeżeli nie ścierają się same, koniecznie je skracać. Należy też dbać o zęby, np. spryskując je specjalnym preparatem zapobiegającym osadzaniu się kamienia nazębnego.

Akcesoria

Ratlerek powinien być wyprowadzany w dobrze dopasowanych szelkach i na tradycyjnej, lekkiej smyczy. Na jesienne i zimowe spacery warto zakładać mu ubranko, które nie będzie krępować mu ruchów.

Do szczotkowania pinczera najlepiej posłuży szczotka z włosia o dosyć gęstej, równej szczecinie, lub gumowe zgrzebło z miękkimi wypustkami. Zabawki dla psa tej rasy powinny być solidne i odporne na niszczenie.

Reklama

Historia rasy pinczer miniaturowy

Pinczer miniaturowy, nazywany także ratlerkiem, jest najmniejszą z trzech istniejących ras pinczerów. Powinien być idealną kopią pinczera średniego lub dobermana w miniaturze (oczywiście z uwzględnieniem pewnych zmian w proporcjach ciała, zachodzących przy miniaturyzacji, jednak bez cech karłowatości).

Jego bezpośrednim przodkiem jest występujący od dawna w Niemczech pinczer średni. Hodowcy wykorzystali fakt pojawiania się w miotach pinczerów średnich psów mniejszych niż przeciętne. Stosując ostrą selekcję, polegającą na wybieraniu do rozrodu jak najmniejszych zwierząt, udało im się po niedługim czasie wyhodować psa nie przekraczającego 30 cm w kłębie.

Popularny ratlerek hodowany jest już od kilkuset lat. Był chętnie trzymany w wiejskich obejściach i w dużych miastach, szczególnie w dzielnicach portowych. Pomagał tam zwalczać plagi gryzoni, głównie szczurów i myszy. Słowo „pinczer” w języku niemieckim oznacza „szczypacz” i trafnie charakteryzuje kąśliwą naturę tego niewielkiego pieska.

O tym, jak stara jest to rasa, może świadczyć fakt, że na wystawionym w Luwrze obrazie z 1640 r., zatytułowanym „Chłopska rodzina” („Rodzina wieśniacza”), został uwieczniony pies bardzo podobny do dzisiejszego pinczera. Podobno w żyłach ratlera płynie też krew charcika włoskiego i jamnika.

Na ziemiach niemieckich i w Skandynawii pinczer miniaturowy występował na długo przedtem, zanim uznano go za odrębną rasę. W 1895 r. powstał Niemiecki Klub Miłośników Pinczera, przekształcony później w Klub Miłośników Pinczerów i Sznaucerów. Po raz pierwszy pies ten pojawił się publicznie w 1900 r. na wystawie w Stuttgarcie. Amerykanie niezwłocznie importowali kilka okazów i w 1929 r. założyli Amerykański Klub Miniaturowego Pinczera.

Ważnym wydarzeniem dla rasy było zdobycie przez pinczerka na wystawie w Chicago pierwszego miejsca w grupie psów do towarzystwa. Dzisiaj jest to pies bardzo popularny w Belgii i Szwajcarii. W latach 50. XX w. dotarł do Francji i Anglii, gdzie także zyskał wielu sympatyków.

Pinczer miniaturowy w Polsce

W Polsce pinczery miniaturowe były znane od dawna. W latach powojennych były bardzo popularne i dość licznie prezentowane.

Wzorzec rasy pinczer miniaturowy

Pinczer miniaturowy – grupa II FCI, sekcja 1.1, nr wzorca 185

• Kraj pochodzenia: Niemcy
• Charakter: pełen temperamentu, pewny siebie i opanowany, a przy tym inteligentny i wytrzymały
• Wielkość: psy i suki – 25 do 30 cm
• Waga: psy i suki – 4 do 6 kg
• Szata: krótka i gęsta, gładka, przylegająca, lśniąca, bez przełysień 
• Maść: jednolita – czerwień jelenia, jasno ruda do ciemno rudej; czarna podpalana – lśniąco czarna z rudymi znaczeniami
• Długość życia: 12-15 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: średnia
• Koszty utrzymania: od 150 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: 2500-5500 zł

Ciekawostki o rasie pinczer miniaturowy

Mianem ratlerków najczęściej określa się u nas małe, trzęsące się pieski o jabłkowatej głowie, wyłupiastych oczkach i cienkich jak patyczki nóżkach, a więc o cechach karłowatości. Są to pieski bez rodowodu lub z fałszywymi rodowodami, sprzedawane przez pseudohodowców. Natomiast faktycznie istnieje rasa do nich podobna, mająca cechy karłowatości, lecz nie tak ekstremalnie wyrażone – to praski ratler, czyli pražský krysařík – rasa czeska, uznana na razie tylko w swojej ojczyźnie.

Charakterystyczną cechą amerykańskiego typu pinczera miniaturowego jest sposób chodzenia. Jest to tzw. „chód konia dorożkarskiego”, inaczej hackney, polegający na wysokim unoszeniu nadgarstków w kłusie. Obecnie w Europie preferuje się zwierzęta o normalnym sposobie poruszania. Powinny w ruchu przypominać dobermana.

Pinczer miniaturowy - wszystko, co musisz wiedzieć

Niech cię nie zmylą niewielkie rozmiary tego psa. Ratlerek nie jest maskotką, ale silnym zwierzęciem o zdecydowanym charakterze. 

Czy ratlerek i pinczer miniaturowy to to samo? 

Nie ma żadnej różnicy pomiędzy pinczerem miniaturowym a ratlerkiem. Pinczer miniaturowy to oficjalna nazwa tej rasy, zaś ratlerek - potoczna. 

Czy pinczer miniaturowy jest agresywny? 

Przedstawiciel tej rasy z natury nie jest agresywny, jednak źle prowadzony może stać się zadziorny - atakować obcych ludzi, inne psy, a nawet opiekuna. Aby uniknąć wszelkich problemów behawioralnych, należy już w okresie szczenięctwa zadbać o prawidłową socjalizację psa. 

Czy pinczer miniaturowy lubi dzieci?

Ratlerek jest dobrym towarzystwem dla nieco starszych dzieci, z którymi chętnie bawi się do upadłego. Ważne jednak, by dzieci nauczone były szacunku do zwierzęcia – osaczony, dręczony pinczer miniaturowy może bronić się przy pomocy zębów.

Po jakim czasie pinczerowi stają uszy? 

Zgodnie ze wzorcem rasy uszy ratlerka mogą być stojące lub oklapnięte. Chrząstki psa kształtują się do 5-6 miesiąca życia - w tym czasie uszy zwierzęcia powinny stanąć. 

Dlaczego pinczer miniaturowy się trzęsie? 

Trzęsienie się znacznie częściej można zaobserwować u psów ras miniaturowych i tych, które nie posiadają podszerstka. Główną przyczyną jest uczucie zimna. Niekiedy powodem trzęsienia mogą być też silne emocje, ból czy zatrucie. Obserwuj psa - jeśli drżenie ciała utrzymuje się zbyt długo, zabierz go do lekarza weterynarii. 

Czy pinczer miniaturowy ma podszerstek? 

Ratlerek nie posiada podszerstka. Ma za to krótką, prostą i gładką sierść.