Jak to robią za granicą?
Psy łańcuchowe to nie tylko polski problem. Sprawdziliśmy jak o los zwierząt dbają władze niemieckie i amerykańskie.
Wybieg i „kontakty społeczne”
W Niemczech kwestię trzymania psa na łańcuchu lub w kojcu reguluje szczegółowo rozporządzenie dot. ochrony psów (Tierschutz-Hundeverordnung) z 2001 roku. Przewiduje ono, że pies może przebywać na łańcuchu jedynie w miejscu, w którym może swobodnie się poruszać, a długość łańcucha musi zapewnić zwierzęciu możliwość przemieszczenia się co najmniej o pięć metrów w każdą stronę. Łańcuch nie może go krępować w dostępie do legowiska i powinien być wykonany z materiału uniemożliwiającego zaplątanie. Stosować wolno jedynie obrożę lub uprząż.
Niemieckie prawo zabrania trzymania na łańcuchu psów, które nie mają jeszcze roku, oraz chorych psów, szczennych suk w trzecim okresie ciąży lub karmiących. Psu trzymanemu na łańcuchu opiekun musi zapewnić budę (dostosowaną do wielkości psa) z odpowiednim legowiskiem, w której będzie mógł schronić się w czasie niepogody lub upału. Rozporządzenie nakłada na opiekuna obowiązek nakarmienia psa dwa razy dziennie, usunięcia odchodów raz dziennie, zapewnienia psu wybiegu oraz „kontaktów społecznych”.
Przestrzegania tych przepisów pilnują Urzędy Weterynaryjne. One też wymierzają wysokość kary. (Kad)
Na łańcuchu najwyżej trzy godziny na dobę
Gubernator Kalifornii Arnold Schwarzenegger podpisał przed kilkoma miesiącami projekt ustawy, która zakazuje trzymania psa na łańcuchu przy budzie czy płocie dłużej niż trzy godziny dziennie.
Przepis ten ma zdaniem gubernatora i urzędników wpłynąć ma zmniejszenie liczby pogryzień ludzi przez psy. – Zwiększenie naszego bezpieczeństwa osiągniemy przez zapobieganie agresywnym zachowaniom psów wynikającym z niehumanitarnego trzymania ich stale na uwięzi – oświadczył gubernator Schwarzenegger. Za niestosowanie się do przepisu, który wejdzie w życie na początku 2007 roku, grozi grzywna w wysokości 1 tys. dolarów lub do 6 miesięcy więzienia.