Erik Axellson i zespół naukowców analizowali genetyczne różnice między wilkami a psami i znaleźli je w systemie nerwowym, co ich nie zdziwiło, bo przedstawiciele obu gatunków zachowują się inaczej, ale odkryli też, że trzy kluczowe geny odpowiedzialne za trawienie skrobi są zupełnie inne u psów i u wilków, co ich zaskoczyło.
Axellson przypuszcza, że w czasie, gdy ludzie zaczęli prowadzić osiadły tryb życia i siać zboża oraz uprawiać inne rośliny, zgłodniałe wilki, chcąc się pożywić wytwarzanymi przez nich odpadkami, musiały się przystosować. Żeby skuteczniej kraść śmieci, musiały się stać mniej płochliwe – stąd genetyczne różnice w systemie nerwowym między nimi a psami. A z kolei, żeby dobrze trawić roślinne odpadki zawierające skrobię, musiały dostosować do tego swój układ pokarmowy. Zdaniem Axellsona tylko wilki, które były w stanie to zrobić, przetrwały i to one były przodkami psów.
co białka. Pierwszy krok w tym kierunku mięsożerny wilk zrobił prawdopodobnie dziesiątki tysięcy lat temu, gdy zbliżył się do człowieka i zmienił dietę z mięsnej na roślinną. MC
