Pies o nagannej opinii

O swojej hodowli
Pierwszego rottweilera o imieniu Korad Jelkgrden’s Fait kupiłam w 1990 r. Wybrałam tę rasę, bo sprawdza się w szerokim zakresie pracy. Trzy lata później nabyłam pierwszą sukę. Okazało się jednak, że nie nadaje się do rozrodu z powodu choroby genetycznej wykrytej u jej rodzeństwa (choć sama była zdrowa). Kupiłam więc kolejną sukę, która miała pierwszy miot w 1996 r.
Dziś mieszkają ze mną trzy suki i pies. Większość moich szczeniąt trafia do właścicieli, którzy je szkolą i pracują z nimi, a nie postrzegają je tylko jako zwierzęta wystawowe. Sama w zeszłym roku tylko raz wystawiałam psy. Kulla Gulla’s Daga została najlepszą suką w rasie, a jej córka Kulla Gulla’s Gullviwa zajęła drugie miejsce. Świadczy to o tym, że moje psy nie tylko doskonale pracują, ale liczą się też na ringu.

O pracy z psami
Rottweiler jest molosem, a to oznacza, że jest ciężki i nie tak szybki, jak inne rasy pracujące, na przykład owczarki belgijskie malinois czy owczarki niemieckie. W Szwecji najczęściej można zobaczyć rotki podczas zawodów w tropieniu i zawodów w pracy w wojsku, która obejmuje pilnowanie oraz tropienie. W sportach takich jak IPO lub Schutzhund nie mamy tak długiego doświadczenia jak inne kraje europejskie.
Z moimi psami trenujemy głównie poszukiwanie przedmiotów i tropienie ludzi. W zawodach z tropienia doszłam z Craggiem (Kulla Gulla’s Copernicus) do drugiego poziomu. W poszukiwaniu ludzi przeszliśmy pierwszy poziom i uzyskaliśmy doskonały wynik. Szkoliłam moje psy także trochę do IPO – niestety wiele rottweilerów jest do tego zbyt ciężkich.

O szkoleniu obrończym
Jeśli pies jest stabilny psychicznie, może być szkolony do IPO, nawet jeśli w domu mieszka z dziećmi. Gdy jednak okazuje agresję, to właściciel powinien się dobrze zastanowić, zanim zacznie z nim ćwiczyć obronę. Agresja często wynika ze strachu, a psy niezsocjalizowane, z lękami, nigdy nie będą dobre w IPO, gdzie muszą pracować blisko pozoranta.
Zrównoważonemu psu ten sport da wiele radości, bo angażuje instynkt łowiecki i instynkt walki oraz węch. Dla niego rękaw pozoranta to wspaniała zabawka – nie ma poczucia, że atakuje człowieka. Jeśli pozorant odrzuci rękaw, pies za nim pobiegnie, nie zwracając uwagi na człowieka.
Oczywiście wymagane jest tu doskonałe posłuszeństwo, lecz na zawodach sędziowie preferują radosne psy. Dlatego nauczyłam się szkolić je do IPO klikerem – i to się doskonale sprawdza!

O agresji
Nigdy nie miałam problemu z agresją u swoich psów. Odrobina jej jest jednak zakodowana genetycznie w każdym czworonogu. Sekret tkwi w tym, by upewnić się, że część agresywna jest zrównoważona innymi cechami charakteru. Konstrukcja psychiczna jest szczególnie istotna, gdyż tylko pies o silnych nerwach ma zdolność analizowania sytuacji i niereagowania zbyt szybko i niewłaściwie.
Rottweilery o psychice zgodnej z wzorcem tej rasy powinny mieć wysoki próg pobudzenia – co oznacza, że trudno wyprowadzić je z równowagi. Między innymi z tego właśnie powodu są zwykle cierpliwe wobec dzieci. Należy tylko pamiętać, że tak duży, silny i ciężki pies może je skrzywdzić przez przypadek. Zresztą nigdy nie powinny być pozostawiane same z żadnym psem, żadnej rasy.
Często słyszę pytanie: czy twój pies jest przyjazny wobec dzieci? Odpowiadam: tak, ale czy twoje dziecko jest przyjazne w stosunku do psów? Każdy pies traktowany z szacunkiem, jeśli tylko urodził się ze zdrową psychiką, będzie dobrym członkiem rodziny. Rozmnażam wyłącznie psy, które pozytywnie przeszły testy psychiczne, więc wiem, co siedzi pod ich futrem. Testy zaczynają się od sprawdzenia, czy zwierzak toleruje obcych ludzi. Osoba przeprowadzająca test unosi jego łapy, sprawdza uszy i zęby. Jeśli pojawi się jakiekolwiek zachowanie agresywne, testu się nie kontynuuje. Do szwedzkiego związku kynologicznego trafia informacja o tym zachowaniu psa i zostaje on oznaczony literką A. Wtedy doświadczony specjalista od zachowań psów wykonuje kolejny test, by sprawdzić, czy to był jednorazowy incydent. Jeśli sytuacja się powtórzy, pies zostaje na zawsze wykluczony z hodowli.

O dominacji
Dominacja i agresja to dwie różne sprawy. Dominujący pies często pokazuje swoją siłę, posługując się językiem ciała: nosi wysoko ogon, wpatruje się w oczy. Nie musi okazywać agresji, bo wie, że jest panem sytuacji. Agresja bierze się głównie ze strachu. Pies agresywny chce utrzymać lub zwiększyć dystans między sobą a czymś lub kimś, czego lub kogo się boi – szczerząc zęby, strosząc sierść. W ten sposób chce odstraszyć intruza. Ja swoją pozycję przewodnika buduję, trzymając się kilku zasad: psy muszą poczekać na moje pozwolenie, zanim zaczną jeść, czy na hasło OK, zanim przejdą przez drzwi. Egzekwuję też komendy z zakresu posłuszeństwa. Zawsze jednak staram się być wobec nich fair – nigdy nie stosuję przemocy. Po prostu pokazuję im przyjaźnie, lecz zdecydowanie, jakie zasady panują w naszej rodzinie. Nie osiągnie się dobrych rezultatów, ostro postępując z rottweilerem. Pewnego dnia on stanie się silniejszy i zapewniam, że lepiej być osobą, której ufa i którą szanuje, niż jego wrogiem.

O rottweilerach w Szwecji
Dziś są tu bardzo popularne – co roku rejestruje się prawie 2000 szczeniąt. Większość osób wybiera je tylko dlatego, że mają opinię nieustraszonych – i nie zapewnia im odpowiedniego zajęcia. A jeśli nie da się ujścia ich energii, same się czymś zajmą: nadmiernym pilnowaniem, polowaniem itp. Ten problem można rozwiązać tylko przez edukację właścicieli. Zgadzam się z głosami, że powinno się wyrabiać licencję na psa. Mam nadzieję, że nigdy nie zostanie u nas wprowadzony zakaz posiadania jakichś ras.