Pytania z forum

Przyjaciel dla malucha

Jakie rasy można polecić rodzinom z dziećmi?
Wśród ras godnych polecenia jako sprawdzone psy rodzinne są i takie, które choć popularne za granicą, u nas nie zostały jeszcze docenione. Należy do nich choćby cavalier King Charles spaniel – nieduży, lecz niefiligranowy piesek o wyjątkowo miłym usposobieniu. To dobry wybór i dla osób aktywnych, i dla domatorów – lubi ruch, ale bez kłopotu przystosuje się do spokojnego trybu życia. Łatwy do wychowania, pozwoli się ułożyć nawet początkującemu właścicielowi. Jego szata jest łatwa w pielęgnacji. Psy tej rasy często mają niestety wady serca, dlatego szczenię najlepiej kupować po przebadanych pod tym kątem rodzicach.

W ostatnich latach mniej popularny, ale bardzo rodzinny jest owczarek szkocki collie, od wielu pokoleń hodowany jako pies wystawowy i do towarzystwa. Wymaga ruchu, ale nie jest tak aktywny jak jego bardziej pracowici kuzyni (np. border collie). Będzie dobrym towarzyszem dla średnio aktywnej rodziny z dziećmi. Warto zainteresować się także odmianą krótkowłosą tej rasy, łatwiejszą w pielęgnacji, ale niestety znacznie rzadszą.

Zdarzają się collie przesadnie nieufne i lękliwe, kupując szczenię trzeba więc zwrócić uwagę na usposobienie matki.

Golden retriever często przegrywa w rodzinnych wyborach ze swoim kuzynem – labradorem, choć podobnie jak on cieszy się opinią doskonałego psa rodzinnego. Zazwyczaj jednak ma mniejszy temperament, a więc jest bezpieczniejszy dla dziecka. Kupować należy psa tylko z dobrej hodowli, bo moda na retrievery sprawiła, że znane są już przypadki agresywnych goldenów. Warto też się zdecydować na szczenię po rodzicach przebadanych pod kątem dysplazji.

Nowofundland ma chyba tylko jedną zasadniczą wadę: nie jest tani w utrzymaniu. Mogą go śmiało wybrać rodziny, które lubią spędzać czas nad wodą. Bardzo opiekuńczy i tolerancyjny wobec dzieci, nie należy do ras obecnie modnych, co powinno zapewniać niezły poziom ogólnej hodowli. Szata wymaga szczotkowania tylko raz na kilka dni, jednak warto wiedzieć, że nowofundlandy miewają tendencję do ślinienia się.

Dla rodziny zajmującej mieszkanie o niewielkim metrażu odpowiedniejszy będzie mały piesek – na przykład buldog francuski. Jest dość krzepki, więc nie tak łatwo go skrzywdzić jak inne maluchy. To wesołek, doskonały towarzysz zabaw dla starszych dzieci. Co ważne dla zapracowanych rodziców, zadowoli się mniejszą dawką ruchu niż jego więksi pobratymcy. Na dodatek ma krótką, łatwą w pielęgnacji szatę, która jednak nie chroni go przed mrozem – trzeba więc mu będzie na zimę sprawić ubranko.
Nie zaszkodzi przy okazji wspomnieć o rasach, które, choć z różnych względów kojarzone z dziećmi, niekoniecznie się dla nich nadają. Nie najlepszym wyborem dla maluchów jest yorkshire terrier – łatwo go skrzywdzić, bo jest filigranowy i zazwyczaj ma długą szatę, za którą dziecko może go ciągnąć. W dodatku bywa, że obdarzony temperamentem teriera psiak też malucha uszczypnie…

Z kolei żywiołowy dalmatyńczyk ma dość silny charakter. Wbrew pozorom nie jest przytulanką w kropki, ale sportowcem z krwi i kości. Może być towarzyszem rodziny tylko pod warunkiem, że dorośli zapewnią mu dużo ruchu i poświęcą czas na ułożenie go.

Również doberman – nawet z dobrej hodowli – nie nadaje się dla przeciętnej rodziny. Ten pies o silnych instynktach stróżowania i obrony wymaga dużo ruchu i jakiejś pracy. Z kolei miniatura dobermana – pinczer miniaturowy – choć jest dobrym psem do towarzystwa, to nie nadaje się dla małych dzieci – bywa w stosunku do nich zbyt mało tolerancyjny. Ewentualnie może być kompanem do zabawy dla naszych starszych pociech. (Urszula Charytonik)

Niebezpieczne dni

W których dniach rui suka może zajść w ciążę?
Suki osiągają dojrzałość płciową w różnym wieku. Najwcześniej te należące do małych i średnich ras , tj. w wieku 6-12 miesięcy, ras dużych – 12-16 miesięcy, a olbrzymich – nawet po ukończeniu 16-24 miesięcy. Wtedy też pojawia się pierwsza cieczka. U większości dorosłych suk będzie występowała dwa razy w roku, zwykle wiosną i jesienią.

Cieczka objawia się krwistym wypływem z dróg rodnych, który po kilku dniach staje się śluzowo-krwisty. Jest to zwykle okres owulacji. To wtedy pojawia się tzw. odruch tolerancji dla samca: suczka wygina grzbiet, odstawia na bok ogon. Książkowo wypada to między 8. a 12. dniem cieczki. W tym właśnie okresie należy najbardziej uważać na sunię, aby nie obdarzyła nas niechcianym potomstwem: wyprowadzać wyłącznie na smyczy i nawet na chwilę nie spuszczać jej z oczu. Warto też wydłużyć o parę dni czas intensywnego pilnowania – nie mamy przecież gwarancji, że zauważyliśmy cieczkę na samym początku lub że czynniki środowiskowe nie wpłynęły na jakieś przesunięcie książkowych wyliczeń. Niewątpliwie najwygodniej jest wysterylizować suczkę po osiągnięciu przez nią dojrzałości płciowej – zapomnimy wtedy, co to stres związany z cieczką. (lek. wet. Artur Dobrzyński)