CATAHOULA LEOPARD DOG

Charakter rasy catahoula leopard dog

Catahoula to pies pewny siebie, sprawny, zwinny i wytrzymały. Cechuje go duża inteligencja i temperament. Ma silny instynkt stróżujący – nie tylko ostrzega o podejrzanych zjawiskach, ale też z oddaniem broni terenu, dobytku i właściciela. Jeżeli nie ukierunkuje się jakoś jego energii i inteligencji, bywa nieznośny i niszczy, co mu pod pysk podejdzie. Ma też tendencję do pilnowania zasobów (jedzenia, zabawek).

To dobre psy rodzinne, troskliwe wobec dzieci. Jednak w młodości bywają niesforne i niedelikatne w zabawie – a wtedy maluchy narażone są z ich strony na obskakiwanie i podszczypywanie. Większość przedstawicieli tej rasy jest nieufna wobec obcych i wykazuje instynkt obronny. W niektórych liniach cechy te są bardzo silne, dlatego niezmiernie ważna jest socjalizacja. Inaczej zwierzak może się stać lękliwy lub agresywny.

Wobec innych psów catahoula bywa dominujący. Dlatego próba trzymania razem dwóch dorosłych samców może się zakończyć niepowodzeniem. Z kolei w stosunku do innych zwierząt psy tej rasy wykazują silny instynkt łowiecki i ciętość. Mogą mieszkać w domu z kotem, o ile towarzyszył im od szczenięcia i uznały go za członka stada.

Umiejętności

W swojej ojczyźnie catahoule nadal są popularne jako czworonogi użytkowe na ranczach i farmach. To zwierzaki pracujące z krwi i kości, zatem bardzo poważnie traktują swoje obowiązki. Używane są też do zaganiania półdzikiego bydła oraz świń. Praca z oboma tymi gatunkami zwierząt wymaga od psa dużej twardości, dlatego zazwyczaj nie wykorzystuje się go do zaganiania owiec, wobec których może być zbyt ostry.

Catahoule uważane są za doskonałe psy tropiące. Poluje się z nimi na dziki, wiewiórki, jelenie, szopy, pumy i niedźwiedzie. Tropią w milczeniu, a głos dają dopiero po osaczeniu ofiary.

Przedstawiciele tej rasy sprawdzają się w rozmaitych sportach, od posłuszeństwa sportowego, przez agility, po IPO (sporty obronne) i próby uciągu.

Szkolenie i wychowanie

W przypadku psa tej rasy niezwykle istotna jest socjalizacja i konsekwentne wychowanie. Jest to pies chętny do współpracy, lecz równocześnie uparty i niezależny, dlatego jest szkolenie nie zawsze jest proste.

Dla kogo ta rasa

Jako psy dosyć niezależne i lubiące postawić na swoim wymagają konsekwentnego, doświadczonego przewodnika. Odpowiednio wychowany i mający coś do roboty catahoula jest wiernym i oddanym towarzyszem.

Wady i zalety rasy catahoula leopard dog

Wady

• bywa uparty i niezależny
• dominujący
• może być agresywny wobec ludzi i psów
• ma silny instynkt łowiecki

Zalety

• bardzo przywiązany do swojej rodziny
• doskonały stróż i obrońca
• chętny do współpracy
• wszechstronny
• łatwy w pielęgnacji

Zdrowie rasy catahoula leopard dog

Jako rasa głównie użytkowa catahoule są zdrowe i odporne, ale miewają problemy o podłożu genetycznym. Jednym z głównych jest głuchota związana z brakiem pigmentu. U psów, których maść jest w większej części biała, prawdopodobieństwo, że będą głuche przynajmniej na jedno ucho, wynosi 80 proc.

Z kolei te posiadające dwa geny merle (gen ten odpowiada za umaszczenie marmurkowe) często mają upośledzony nie tylko słuch, ale i wzrok.

Aby uniknąć problemów, trzeba kojarzyć psy marmurkowe z niemarmurkowymi. Poza tym zdarza się u catahouli dysplazja biodrowa i łokciowa. Odpowiedzialni hodowcy badają psy pod kątem dysplazji oraz robią test BAER na słuch.

Żywienie

Catahoule nie są wybredne i dobrze wykorzystują pożywienie. Można je karmić zarówno dobrej jakości gotową karmą, jak i pokarmem przygotowywanym samodzielnie.

Pielęgnacja

Pielęgnacja tych psów jest prosta, wystarczy szczotkowanie raz na dwa tygodnie (częściej tylko w okresie linienia). Większość catahouli ma krótką, jednowarstwową szatę. U jednych włos jest krótszy, a u innych nieco dłuższy. Czasem spotyka się osobniki z szatą dwuwarstwową (z podszerstkiem), ale jest ona niepożądana.

Historia rasy catahoula leopard dog

Historia jednej z najstarszych amerykańskich ras zwanej louisiana catahoula leopard dog w pewnym stopniu jest odwzorowaniem dziejów Nowego Świata. Psy te wyhodowano w gminie Catahoula w stanie Luizjana jako wszechstronne wiejskie czworonogi używane głównie do polowań na dziki, a ich rodowód jest skomplikowany.

Plemionom indiańskim, które zamieszkiwały okolice jeziora Catahoula od IV w., towarzyszyły niewielkie, rude psy w typie pierwotnym, których przodkowie trafili tu wraz z protoplastami Indian z Azji. Około 1540 r. dotarł tu hiszpański konkwistador Hernando de Soto, którego wyprawie towarzyszyły psy bojowe w typie mastifa oraz myśliwskie (charty). Przybysze używali ich do polowania i walki z Indianami. Kolonizacja się jednak nie udała i Hiszpanie się wycofali, ale zostawili czworonogi, które skrzyżowane ze zwierzakami tubylców dały początek psom w typie catahoula.

Po prawie 200 latach tereny te trafiły pod panowanie Francuzów, którzy sprowadzili tu beaucerony – rasę pasterską, u której występuje umaszczenie marmurkowe. Obok wymienionych już czworonogów w powstaniu rasy mogły wziąć też udział inne psy pasterskie, o czym może świadczyć występowanie genu skróconego ogona. Cecha ta zdarza się u catahouli sporadycznie, ale jest akceptowana.

W XIX w. jednymi z pierwszych hodowców catahouli byli bracia James i Rezin Bowie – barwne postaci Dzikiego Zachodu. Ich potomkowie kontynuowali hodowlę. Początkowo istniały trzy linie catahouli. Psy z linii Wrighta były najcięższe (40-50 kg) i najbardziej przypominały oryginalny typ z dużą zawartością krwi molosów. W linii Fairbanksa występowały żółte i pręgowane czworonogi ważące 30-35 kg, a w linii McMillina marmurkowe i najlżejsze (ok. 25 kg) z dużym udziałem krwi psów pasterskich.

Z krzyżowania przedstawicieli tych trzech linii powstały współczesne catahoule. Jednym z ich miłośników był prezydent Theodore Roosevelt, który na początku XX w. polował z takim psem.

W 1979 r. louisiana catahoula leopard dog został uznany za oficjalną rasę stanu Luizjana. Amerykański United Kennel Club uważa ją za pasterską, natomiast American Kennel Club rejestruje catahoule w Foundation Stock Service. To pierwszy krok do uznania rasy – rodzaj księgi wstępnej, w której znani muszą być przynajmniej rodzice psa.

W Europie rasa zdobywa sobie coraz więcej miłośników. W Czechach pojawiła się w 2000 r. i obecnie żyje tam 460 rodowodowych catahouli. Działa też ok. 20 hodowli. Inne kraje, w których można spotkać psy tej rasy, to Słowacja, Niemcy i Holandia. W Polsce jest już kilkanaście catahouli i był już jeden miot tej rasy.

Wzorzec rasy catahoula leopard dog

Catahoula leopard dog – rasa nieuznana przez FCI

• Użytkowość: pies myśliwsko-pastersko-stróżujący
• Pochodzenie: Stany Zjednoczone
• Charakter: pies pewny siebie, inteligentny, pełen energii, zrównoważony; nieufny wobec obcych; doskonały stróż i obrońca; wykazuje silny instynkt łowiecki; może być agresywny wobec innych psów, szczególnie tej samej płci
• Wielkość: psy 56-66 cm, suki 51-61 cm
• Waga: psy 30-40 kg, suki 25-35 kg
• Szata: krótka, jednowarstwowa
• Maść: czarna, czekoladowa, niebiesko-marmurkowa, czekoladowo-marmurkowa, ruda, pręgowana; często występują podpalania i białe znaczenia; dopuszczalne umaszczenie łaciate z przewagą koloru białego (nie więcej niż 70 proc. powierzchni ciała)
• Długość życia: 12-13 lat
• Podatność na szkolenie: duża, choć bywa uparty i niezależny
• Aktywność: wysoka
• Koszty utrzymania: od 250 zł miesięcznie
• Odporność / choroby: bardzo odporny (choć nie nadaje się do trzymania na zewnątrz przy bardzo niskich temperaturach); u psów z dużą ilością bieli istnieje ryzyko głuchoty; zdarza się dysplazja biodrowa i łokciowa
• Możliwość nabycia szczeniaka: tylko za granicą
• Cena psa z rodowodem: od 700 euro (Czechy), powyżej 1500 euro (w Europie Zachodniej)

Ciekawostki o rasie catahoula leopard dog

W 1979 roku gubernator Luizjany Edwin Edwards nadał rasie status oficjalnego psa Luizjany.

Dzięki inicjatywie czeskiej miłośniczki rasy przebadano catahoule genetycznie, aby wyjaśnić niezwykłą różnorodność umaszczenia marmurkowego u tej rasy. Okazało się, że gen merle może mieć różne wersje i od tego zależy wygląd psa. Potem potwierdzono istnienie tych mutacji także u innych ras, w tym border collie.