NAGI PIES MEKSYKAŃSKI - XOLOITZCUINTLE

Charakter rasy nagi pies meksykański

Nagie psy meksykańskie (xoloitzcuintle, w skrócie xolo) są inteligentne i ciekawskie. Mocno przywiązują się do ludzi, zwłaszcza do wybranej osoby w rodzinie. Wszystkim domownikom okazują czułość i lubią towarzyszyć im zarówno podczas aktywności, jak i leniwego wylegiwania się na kanapie. Są natomiast nieufne w stosunku do obcych i potrzebują kilku spotkań, by otworzyć się przed nowymi osobami. Nie szczekają bez powodu, sygnalizują jednak obecność intruzów.

Przy zapewnieniu odpowiedniej dawki ruchu i ciekawego zajęcia, xoloitzquintle są spokojne i zrównoważone. Pozbawione aktywności mogą natomiast stać się uciążliwe i nabrać niszczycielskich skłonności. Młode nagie psy meksykańskie potrzebować będą dużo uwagi ze strony opiekuna i są niezwykle energiczne. Starsze psiaki są mniej zajmujące i znacznie spokojniejsze.

Nagi pies meksykański bezwzględnie musi mieszkać w domu ze względu na brak okrywy włosowej. Nie powinien być także zostawiany w ogrodzie bez opieki - psy tej rasy są wyjątkowo inteligentne, zwinne i skoczne, przez co z łatwością wydostaną się z każdego ogrodzonego terenu.

Umiejętności

Rasa xoloitzcuintle wyhodowana została przede wszystkim do towarzystwa, a większe odmiany wykorzystywane były także do polowań i stróżowania. Dlatego nagi pies meksykański musiał odznaczać się nie tylko łagodnym usposobieniem, ale także samodzielnością, inteligencją, czujnością i wyostrzonymi zmysłami.

 

Obecnie nagi pies meksykański to głównie doskonały, łagodny towarzysz rodziny, który sprawdzi się również jako dzwonek alarmowy. Dobrze zmotywowane i uczone od szczeniaka psy rasy xoloitzcuintle mogą także brać udział w przeróżnych sportach kynologicznych, takich jak agility, rally-o czy nosework.

Szkolenie i wychowanie

Nagi pies meksykański jest dosyć uparty i niezależny, dlatego nie należy od niego oczekiwać bezwzględnego posłuszeństwa. Xoloitzcuintle nigdy nie powinien być szkolony przy użyciu metod awersyjnych - źle traktowany może stać się lękliwy, unikać opiekuna, a nawet agresywnie bronić się przed przemocą.

Szczeniak rasy nagi pies meksykański wymaga starannej socjalizacji. W okresie dorastania maluch powinien poznawać zarówno inne psy o różnorodnej wielkości i wyglądzie, jak i rozmaitych ludzi. Brak socjalizacji we wczesnym wieku zwiększy ryzyko reaktywności i lękliwości u psa, który już z natury jest nieufny w stosunku do obcych.

Dla kogo ta rasa

Nagie psy meksykańskie nie wymagają opiekuna z dużym doświadczeniem, choć nie poleca się ich na pierwszego psa w rodzinie. Ze względu na możliwość częstych kąpieli i brak sierści, xoloitzcuintle polecane są często alergikom. Warto jednak pamiętać, że alergeny odpowiedzialne za reakcję alergiczną znajdują się również w ślinie psa. Dlatego nagi pies meksykański nie będzie idealnym rozwiązaniem dla każdego alergika - wiele zależy od indywidualnej reakcji danego organizmu.

Wady i zalety rasy nagi pies meksykański

Nagi pies meksykański - jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• niezależny i uparty
• może być szczekliwy
• wrażliwy na zimno i upał

Zalety

• miły pies do towarzystwa
• czujny stróż
• łatwy w pielęgnacji
• dobry dla alergików

Zdrowie rasy nagi pies meksykański

Wbrew pozorom xoloitzquintle są bardzo zdrowe i odporne. Nagie psy meksykańskie muszą być tylko chronione przed zimnem i upałem. Psy tej rasy uwielbiają wylegiwać się na słońcu, ale trzeba dawkować im tę przyjemność ze względu na ryzyko oparzenia.

Żywienie

Nagi pies meksykański nie jest specjalnie wymagający pod względem żywienia. Karma dla psa rasy xoloitzquintle powinna być dostosowana do indywidualnych potrzeb danego psa - jego wielkości, wieku, stanu zdrowia i poziomu aktywności fizycznej. Xolo można karmić zarówno wysokiej jakości karmami suchymi lub mokrymi, jak i jedzeniem przygotowywanym w domu. Domowa dieta powinna być zbilansowana pod kątem wszystkich składników odżywczych i uzupełniona preparatami mineralno-witaminowymi.

W zimnych porach roku nagie psy meksykańskie powinny otrzymywać bardziej energetyczny pokarm, który zapewni im energię niezbędna do ogrzania organizmu.

Pielęgnacja

Brak owłosienia u xoloitzquintle sprawia, że psa tej rasy nie trzeba szczotkować. Nie znaczy to jednak, że nagi pies meksykański nie wymaga żadnej pielęgnacji. Hodowcy zalecają, aby raz na 3 tygodnie kąpać xolo w delikatnym, hipoalergicznym szamponie. Po kąpieli warto zastosować balsam nawilżający.

Opiekun nagiego psa meksykańskiego powinien także regularnie kontrolować stan oczu, uszu, pazurów i skóry pupila.

Akcesoria

Psy rasy xoloitzquintle powinny być wyprowadzane na spacer w dobrze dopasowanych szelkach typu guard lub w szerokiej obroży. Wszystkie akcesoria spacerowe muszą mieć miękkie podszycie, które będzie chronić delikatną skórę przed otarciami. Opiekun nagiego psa meksykańskiego powinien także zaopatrzyć się w kilka sweterków i kurtek - ubranka są bowiem niezbędne podczas niskich temperatur i brzydkiej pogody. Latem natomiast konieczny będzie zakup przeznaczonego dla psów kremu z filtrem UV.

Reklama

Historia rasy nagi pies meksykański

Nagi pies meksykański czyli xoloitzquintle, zwany w skrócie xolo, to jedna z kilku ras psów bez owłosienia. Wywodzi się prawdopodobnie od nagich psów z Azji, które dotarły do Nowego Świata kilka tysięcy lat temu przez Cieśninę Beringa wraz z przodkami dzisiejszych Indian. Najnowsze badania genetyczne wykazały, że wszystkie amerykańskie psy mają euroazjatyckich przodków.

Nazwa rasy pochodzi od boga Xolotla. Aztekowie wierzyli, że nagie psy potrafią przeprowadzić ludzką duszę do krainy umarłych. Ludzi chowano często razem z psem, który był najpierw składany w ofierze.

Nagie psy były znane już w czasach przedkolumbijskich. Wyjątkowe znaczenie przypisywali im zwłaszcza Aztekowie. Służyły jako psy-towarzysze, zwierzęta ofiarne, ale również jako pokarm. Używano ich do polowań, stróżowania, a także w lecznictwie, traktując jako doskonały środek na reumatyzm. Z tego względu spały razem z ludźmi. Uważano również, że ich mięso ma właściwości lecznicze.

Rasę xoloitzquintle zarejestrowano w Meksykańskiej Federacji Kynologicznej w 1956 r. Meksykańscy hodowcy nadal wyszukują psy o nieznanym pochodzeniu, hodowane w różnych zakątkach kraju. Jeśli spełniają one wymogi wzorca, mogą być włączane do hodowli. Dzięki temu powiększa się baza genetyczna rasy, co może pozytywnie wpływać na zdrowie psów.

W Europie nagi pies meksykański nie należy do popularnych, ale ma swoje grono miłośników. Dużo xolo hoduje się w Holandii.

 

Nagi pies meksykański w Polsce

Do Polski pierwsze dwie suki odmiany standard sprowadzono w 1999 r. z Moskwy. Urodziły 9 szczeniąt, w tym 4 owłosione. Xoloitzcuintle nie jest zbyt popularną rasą w Polsce - spośród bezwłosych ras psów znacznie częściej spotykane są chińskie grzywacze.

Wzorzec rasy nagi pies meksykański

Nagi pies meksykański – grupa 5 FCI, sekcja 6, nr wzorca 234

• Kraj pochodzenia: Meksyk
• Charakter: pies pełen temperamentu, czujny, nieufny w stosunku do obcych, doskonały stróż i towarzysz rodziny
• Wielkość: miniaturowy: 25 – 35 cm, średni: 35 – 45 cm, standard: 45 – 60 cm
• Waga: w zależności od odmiany 4 - 20 kg
• Szata: cechą charakterystyczną rasy jest brak owłosienia na większej powierzchni ciała; większość psów ma jednak krótką, szczeciniastą czuprynkę na głowie; na kończynach i ogonie występują rzadkie włosy; brak owłosienia nie jest wadą; odmiana owłosiona: preferowany jest włos krótki, ale zdarza się także dłuższy
• Maść: preferowane jest jednolite, ciemne umaszczenie; kolor od czarnego, przez łupkowo szary, wątrobiany, różne odcienie brązu aż do ciemnożółtego;
  dopuszczalne białe łaty
• Długość życia: 15 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: wrażliwy na zimno, upał i ostre słońce
• Koszty utrzymania: od 200 zł miesięczni
• Cena psa z rodowodem: 9000 - 10000 zł

Ciekawostki o rasie nagi pies meksykański

Nagi pies wydaje się cieplejszy w dotyku od swoich owłosionych pobratymców, jednak w praktyce jego ciało ma taką samą temperaturę jak ciało innych psów. Brak sierści u xolo, podobnie jak u chińskich grzywaczy i nagich psów peruwiańskich, wynika z przyczyn genetycznych. Gen dominujący tego psa powoduje również braki w uzębieniu.

Hodowla samych psów nagich nie jest możliwa, gdyż w miocie rodzą się również psy owłosione. Z dwojga nagich rodziców może przyjść na świat 2/3 szczeniąt nagich i 1/3 owłosionych. Od jakiegoś czasu można już wystawiać psy owłosione i używać ich w hodowli, jednak krzyżując wyłącznie z nagusami.