SZPIC JAPOŃSKI
Mały potomek europejskich szpiców. Ma typowy dla swojej grupy gęsty, efektowny, odstający włos z gęstym podszerstkiem w barwie czysto białej, czarne oczy i nos. Radosny, żywiołowy, niezbyt uległy. Miły towarzysz dzieci i osób starszych.
Charakter rasy szpic japoński
W obrębie rasy występują odmiany, różniące się wyglądem i charakterem. Psy w typie Hi-Crown są spokojne i zrównoważone, przyjazne i ufne w stosunku do obcych, komunikatywne, wesołe i serdeczne. Podobnie jak ludzi traktują obce psy, nie okazują im wrogości ani nieufności. Są otwarte i chętne do zabawy. Inteligentne, szybko się uczą i łatwo je wychować. Sprawdzają się jako psy do towarzystwa.
Psy w typie Lassie są żywiołowe i czujne. Ostrzegają o zbliżaniu się intruzów oraz informują o powrocie domowników głośnym szczekaniem. Dobrze wywiązują się z roli stróża.
W porównaniu z Hi-Crown są ostrożne i nieufne wobec ludzi i psów, których nie znają. Bywają dominujące w stosunku do innych czworonogów, jednak właścicielowi – podobnie jak psy w typie Hi-Crown – podporządkowują się i są wierne.
Umiejętności
Szpice japońskie lubią konkurować z innymi czworonogami, na przykład w pogoni za piłeczką. Szybkie i zwinne, świetnie sprawdzają się w agility. Zamiłowanie do aktywności nie oznacza jednak, że potrzebny jest im intensywny trening – zazwyczaj wystarczy po prostu zwykły spacer.
Szkolenie i wychowanie
Szpice japońskie to psy generalnie łatwe do wychowania i chętne do współpracy z człowiekiem.
Dla kogo ta rasa
Szpice japońskie mają ogromną potrzebę bycia blisko właściciela. Korzystają z każdej okazji, by się do niego przytulić i upomnieć o pieszczoty. Chętnie bawią się z dziećmi i wykazują przy tym dużą delikatność, są również ulubieńcami starszych osób.
Wady i zalety rasy szpic japoński
Wady
- szczekliwy
- bywa zaczepny wobec innych psów
- niektóre psy bywają nieufne wobec obcych ludzi i psów, więc wymagają bardzo starannej socjalizacji
Zalety
- doskonały pies rodzinny
- czujny stróż
- łatwy do układania
- nieskomplikowany w pielęgnacji
Zdrowie rasy szpic japoński
Chociaż sprawiają wrażenie filigranowych, są silne i odporne. Jeśli chodzi o wady genetyczne, najczęściej spotyka się zły zgryz. Generalnie jest to rasa zdrowa, z nielicznymi problemami genetycznymi. Głównym problemem zdrowotnym jest zwichnięcie rzepki.
Japończyki bywają również również podatne na problemy z oczami i alergie. Niektóre osobniki dożywają nawet szesnastu lat, co sprawia, że rasa jest uznawana za długowieczną.
Żywienie
Szpica japońskiego można żywić zarówno gotowymi karmami, jak i pożywieniem przygotowywanym w domu.
Pielęgnacja
Nie jest skomplikowana. Wystarczy psa co wyczesywać raz na tydzień, częściej w okresie linienia.
Historia rasy szpic japoński
Na temat pochodzenia szpiców japońskich wysuwa się kilka hipotez. Według jednej z nich, wywodzą się one od szpiców niemieckich importowanych do Japonii w okresie międzywojennym. Japończycy podkreślają jednak, że brak dowodów potwierdzających tę hipotezę. Ich zdaniem, białe szpice przybyły do Japonii z Ameryki Północnej – były to psy rasy american eskimo.
Jeszcze inne białe szpice dotarły na Wyspy Japońskie ze wschodniej Syberii podczas japońskiej okupacji Mandżurii na początku XX wieku. Były wśród nich małe białe łajki towarzyszące rosyjskim emigrantom po rewolucji październikowej.
Wśród przodków szpica japońskiego można więc prawdopodobnie znaleźć następujące rasy: małe białe łajki syberyjskie (przypuszczalnie spokrewnione z samojedami), amerykańskie eskimo oraz – choć Japończycy temu zaprzeczają – białe szpice niemieckie.
Warto tu zauważyć, że psy rasy american eskimo również mają europejskie korzenie. Jedno jest pewne: szpice japońskie nie są spokrewnione z typowo orientalnymi rasami japońskimi, takimi jak shiba czy akita.
W 1921 roku po raz pierwszy pokazano szpice japońskie na wystawie w Tokio. W latach 1925-1936 importowano białe szpice z Kanady, Stanów Zjednoczonych, Australii i Chin w celu ulepszenia rasy. Hodowcy dążyli do uzyskania psów mniejszych niż rasy wyjściowe. W 1948 roku Japoński Związek Kynologiczny sformułował wzorzec, obowiązujący do dziś.
Poza Japonią największą popularnością rasa cieszy się w Szwecji i Finlandii. Lubiana jest także w Danii i we Włoszech. Do Polski pierwsza – i jak dotąd jedyna – para trafiła w 1998 roku. Niestety, nie dochowała się potomstwa.
Wzorzec rasy szpic japoński
Szpic japoński – grupa V FCI, sekcja 5, nr wzorca 262
- Kraj pochodzenia: Japonia
- Charakter: psy w typie Hi-Crown są spokojne, zrównoważone, wesołe, przyjacielskie w stosunku do obcych ludzi i innych czworonogów, natomiast psy w typie Lassie – żywiołowe, czujne, nieufne w stosunku do obcych, stosunkowo dużo szczekają; oba typy mają dobry kontakt z właścicielem, są inteligentne i podatne na szkolenie
- Wielkość: psy 30-38 cm, suki są mniejsze
- Waga: psy 6-7,5 kg, suki 5-6,5 kg
- Szata: dwuwarstwowa: włos okrywowy prosty i sterczący, podszerstek krótki, miękki i gęsty; pysk, uszy i kończyny z przodu pokryte krótkim włosem, reszta ciała – włosem długim i obfitym; bogato owłosione są szyja, przedpiersie i ogon
- Maść: biała
- Długość życia: 12-15 lat
- Podatność na szkolenie: duża
- Aktywność: lubi ruch, ale bez problemów dostosuje się do życia w mieszkaniu
- Koszty utrzymania: 50-100 zł miesięcznie
- Odporność/podatność na choroby: odporny
- Możliwość nabycia szczeniaka: za granicą – w Polsce nie było dotąd miotu tej rasy
Ciekawostki o rasie szpic japoński
Szpic japoński to jedyna z ras japońskich, która ma w pełni europejskie pochodzenie! Również pod względem cech psychicznych psy te nie przypominają szpiców orientalnych.