AUSTRALIAN STUMPY TAIL CATTLE DOG

Bliski krewny australian cattle doga. Niewysoki, mocno zbudowany, krótkowłosy, często rodzi się z naturalnie szczątkowym ogonem. Niezmordowany w pracy i w zabawie, pełen temperamentu, bystry, silnie przywiązujący się do właściciela.

Stumpy o rudym dereszowatym umaszczeniu
  1. Charakter
  2. Wady i zalety
  3. Zdrowie
  4. Historia
  5. Wzorzec
  6. Ciekawostki

Charakter rasy australian stumpy tail cattle dog

Australian stumpy tail cattle dog, czyli australijski krótko­ogoniasty pies do bydła, jest bliskim kuzynem australian cattle doga. Z wyglądu stumpy przypomina australian cattle doga, ale jest smuklejszy, o lżejszej budowie. Umaszczenie też ma do niego podobne – jedyna różnica polega na tym, że psy niebieskie są pozbawione podpalań.

Większość szczeniąt rodzi się ze szczątkowymi ogonami, jednak na świat przychodzą też maluchy długoogoniaste. Ponieważ u tej rasy ogon długi (bądź kopiowany) to wada dyskwalifikująca, takie psy nie są wystawiane.

Stumpy leżący i obgryzający konar

Jeśli chodzi o cechy psychiczne, stumpy i cattle dog praktycznie się nie różnią. Stumpy jest psem rodzinnym, bardzo oddanym właścicielowi. Wyhodowany do współpracy z człowiekiem, potrzebuje bliskości i nie odstępuje go na krok.

W stosunku do dzieci przedstawiciele tej rasy są zazwyczaj przyjaźni, delikatni i cierpliwi. Te skoczne i sprawne psy reagują żywiołowo, toteż zabawy z maluchami powinny się odbywać pod nadzorem. Stumpy wychowywany z dziećmi odnosi się do nich jak do własnego potomstwa i stara się je chronić. Warto o tym pamiętać, gdy zapraszamy do domu nieznane czworonogowi osoby. Większość tych psów nie lubi obcych na swoim terenie – nawet goście siedzący już w salonie mogą zostać oszczekani. Dlatego podczas pierwszych spotkań trzeba być szczególnie ostrożnym. Dla znajomych stumpy są z reguły miłe i skore do zabawy.

Przy odpowiednim zaznajomieniu go z domowymi zwierzakami stosunki układają się poprawnie. Może pogonić zająca czy sarnę, ale z reguły zatrzyma się, gdy straci kontakt wzrokowy z właścicielem. Jako pies pasterski próbuje czasem zaganiać napotkane zwierzęta.

Australian stumpy

Może mieszkać w mieście, jeśli zapewnimy mu solidną porcję rozmaitych zajęć i ruchu. Posiadacze ogródków muszą się liczyć z tym, że psy tej rasy lubią kopać dołki i obgryzać rośliny. Stumpy wychowywany w towarzystwie innych czworonogów, z reguły nie ma większych problemów w kontaktach z pobratymcami. Mogą się one pojawić, gdy obcy pies podejdzie znienacka do właściciela lub gdy stumpy uzna napotkanego czworonoga za rywala.

Umiejętności

Stumpy jest inteligentny i pojętny, a przy tym bystry – nic nie umknie jego uwadze. Choć ma niespożyte pokłady energii i wytrzymałość maratończyka, nie przejawia skłonności do włóczęgostwa. Jeśli się nim mało zajmujemy, może jednak siać zniszczenie. Wymaga zajęć umysłowych – sam wysiłek fizyczny nie zaspokoi jego potrzeb.

Dobrze się sprawdza jako towarzysz górskich wycieczek, zawodnik psich sportów: obedience, agility, flyballu czy frisbee, ale przede wszystkim to doskonały pies pasterski. Będzie świetnym kompanem dla sportowca czy osoby aktywnej, lubiącej spędzać czas poza domem. Może towarzyszyć w joggingu, jeździe na rowerze, pływaniu.

Szkolenie i wychowanie

W wychowaniu przedstawiciela tej rasy nie wolno stosować przymusu – zresztą i tak raczej nie przynosi on rezultatów. Najlepsze efekty daje nagradzanie pożądanych zachowań i żelazna konsekwencja. Należy też pamiętać o wczesnej socjalizacji – bez niej stumpy dziczeje.

Dla kogo ta rasa

Docenią go osoby, które chcą mieć psa niezależnego. Ma silny charakter, dlatego potrzebuje przewodnika, który wyraźnie określi reguły.



Wady i zalety rasy australian stumpy tail cattle dog

Wady

  • wymaga dużo ruchu i zajęcia umysłowego
  • ma silny charakter i wymaga doświadczonego przewodnika
  • może wykazywać agresję wobec psów

Zalety

  • chętny do współpracy
  • bardzo przywiązany do rodziny
  • nadaje się do psich sportów
  • łatwy w pielęgnacji



Zdrowie rasy australian stumpy tail cattle dog

To rasa bardzo odporna na trudne warunki klimatyczne, zdrowa i długowieczna. Jedyny istotny problem genetyczny to postępujący zanik siatkówki. Na szczęście jest już dostępny test genetyczny na tę chorobę.

Młody stumpy stojący na stopniu

Dysplazja zdarza się rzadko, ale wskazane jest prześwietlenie łokci i bioder u zwierząt przeznaczonych do hodowli. Głuchota występuje dużo rzadziej niż u australian cattle doga, ale tak samo związana jest z genem skrajnej łaciatości (nadmiarem bieli). Pożądane jest badanie słuchu (BAER) szczeniąt w wieku około siedmiu tygodni.

Żywienie

Stumpy nie jest psem o specjalnych wymaganiach żywieniowych. Można go żywić gotowymi karmami lub pożywieniem przygotowywanym w domu.

Portret stumpy z profilu

Pielęgnacja

Pielęgnacja rasy jest nieskomplikowana, wystarczy psa wyczesać raz na jakiś czas gumowym zgrzebłem, aby usunąć martwy włos. W okresie linienia warto robić to częściej.



Historia rasy australian stumpy tail cattle dog

Stumpy i australian cattle dog mają wspólnego przodka – był nim Hall’s heeler, czyli heeler (pies podgryzający po pęcinach, do dziś określa się tak czasem cattle dogi) wyhodowany przez Thomasa Halla.

Portret stumpy leżącego na śniegu

Historia tych ras sięga początków XIX wieku. Przywiezione z Europy dość ciężkie i kudłate smithfieldy (przodkowie m.in. owczarka staro­angielskiego) nie sprawdzały się w trudnym australijskim klimacie.

Dlatego hodowca bydła Thomas Hall sprowadził z Wielkiej Brytanii hodowane w Northumberland psy poganiające (drovers dogs) – krótkowłose, o charakterystycznym dereszowatym umaszczeniu i często skróconych ogonach. Skrzyżował je z dingo, które miały dać rasie odporność, a dały też rude umaszczenie.

Istniejąca od 1840 r. nowa rasa pozostawała tylko w rękach rodziny Hallów. Jednak po śmierci Thomasa w 1870 r. zwierzęta zostały sprzedane. Jednym z nabywców był prawdopodobnie Jack Timmins, znany później z hodowli psów zwanych Timmins biters.

Pod koniec XIX w. na cattle dogi zwrócili uwagę kynolodzy. W 1897 r. powstał wzorzec. Początkowo wystawiano zarówno psy długo-, jak i krótkoogoniaste. W latach 20. XX w. zaczęła spadać popularność czworonogów z krótkimi ogonami. 40 lat później działała już tylko jedna ich hodowla. W 1988 r. w Australii powstał program odbudowy rasy, a w 2005 r. zatwierdziło ją FCI.

Młody stumpy stojący na chodniku

Psy te najpopularniejsze są w Australii. Szacuje się, że na całym świecie jest ich mniej niż 3000, z czego 100 w Kanadzie i USA oraz dwa w Europie – suka w Niemczech i pies w Polsce. Pies przybył do naszego kraju wraz z wypożyczoną na rok suką w 2006 r. Mioty tej rasy rodzą się w Europie sporadycznie.



Wzorzec rasy australian stumpy tail cattle dog

Australian stumpy tail cattle dog – grupa I FCI, sekcja 2, nr wzorca 351

  • Kraj pochodzenia: Australia
  • Charakter: pracowity, odważny, oddany właścicielowi, posłuszny; bystry i czujny, nieufny wobec obcych
  • Wielkość: psy 46-51 cm, suki 43-48 cm
  • Waga: 16-23 kg
  • Szata dwuwarstwowa; włos okrywowy stosunkowo krótki, gęsty, prosty, dosyć twardy, podszerstek krótki, miękki i gęsty; najkrótszy włos na głowie i kończynach, najdłuższy – na szyi
  • Maść: niebieska dereszowata (mieszanka włosów białych i czarnych) lub ruda dereszowata (mieszanka włosów białych i rudych); dopuszczalne czarne lub rude łaty na głowie i tułowiu; szczenięta rodzą się białe, jedynie łatki – jeśli występują – są widoczne od razu
  • Długość życia: 16 lat
  • Podatność na szkolenie: bardzo duża
  • Aktywność: duża; potrzebuje codziennej dawki ruchu i zajęć umysłowych
  • Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie
  • Odporność/podatność na choroby: bardzo odporny
  • Możliwość nabycia szczeniaka: tylko import z kraju pochodzenia
  • Cena psa z rodowodem: ok. 1000 euro

Ciekawostki o rasie australian stumpy tail cattle dog

Choć australijscy hodowcy bardzo do tego dążyli, nie jest możliwa hodowla psów tej rasy wyłącznie krótkoogoniastych, ze względu na charakter mutacji odpowiadającej za tę cechę.

Wszystkie psy krótkoogoniaste są heterozygotami, co oznacza, że mają jeden gen od pary zmutowany i jeden normalny. Zarodki, które otrzymają dwa zmutowane geny, zazwyczaj zamierają na wczesnym etapie rozwoju, dlatego przy krzyżowaniu dwóch psów krótkoogoniastych można czasem zaobserwować statystycznie mniejsze mioty (o 1/4), niż gdyby krzyżować psa ogoniastego z krótkoogoniastym.

Statystycznie przy krzyżowaniu dwóch psów z krótkim ogonem rodzi się 1/3 psów długoogoniastych i 2/3 krótkoogoniastych, a przy krzyżowaniu długoogoniastego z krótkoogoniastym połowa miotu będzie mieć ogony krótkie, a połowa normalne.


Podziel się tym artykułem:

null

Bądź na bieżąco

Zapisz się na newsletter i otrzymuj raz w tygodniu wieści ze świata psów!

Zapisz się