Weto wetowi

Odpowiedzialność zawodowa weterynarzy unormowana jest przez ustawę z 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych /Dz.U.2002.187.1567/ i pomocniczo w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z 29 lipca 1993 r. w sprawie postępowania dotyczącego odpowiedzialności zawodowej lekarzy weterynarii /Dz.U.1993.79.371/. Zgodnie z ww. ustawą /art. 10/ – sprawowanie pieczy i nadzoru nad należytym i sumiennym wykonywaniem zawodu lekarza weterynarii należy do zadań samorządu lekarzy weterynarii. Organem, do którego należy się zgłosić w przypadku podejrzenia o niewłaściwe leczenie jest więc odpowiednia okręgowa izba lekarsko-weterynaryjna. Postępowania w takich sprawach prowadzi okręgowy rzecznik odpowiedzialności zawodowej. W przypadku uznania lekarza za winnego sąd lekarsko-weterynaryjny może orzec kary: upomnienia, nagany, zawieszenia prawa wykonywania zawodu lekarza weterynarii na okres od trzech miesięcy do trzech lat i pozbawienia prawa wykonywania zawodu.

W toku postępowania pokrzywdzony ma prawo: zgłaszać wnioski dowodowe i przeglądać akta sprawy. Pokrzywdzonemu przysługuje też prawo wniesienia odwołania od orzeczenia sądu lekarsko-weterynaryjnego.
Poza odpowiedzialnością zawodową lekarz weterynarii może ponieść również odpowiedzialność odszkodowawczą na ogólnych zasadach prawa cywilnego oraz – w przypadku popełnienia przestępstwa (wykroczenia) – także odpowiedzialność karną.