Wystarczy spojrzeć na budy i „budy” polskich Azorów i Burków, by się przekonać, że większość rodaków nie wie, jak powinna wyglądać buda dla psa.
Jak powinna wyglądać wygodna i bezpieczna buda?
Na pewno powinna mieć podłogę – nie wystarczą cztery ściany ustawione na gołej ziemi! Że ściany i dach muszą być co najmniej szczelne, a najlepiej składać się z dwóch warstw, między które można włożyć styropian lub inny materiał ocieplający. Że porządna buda powinna mieć przedsionek, a jeśli go nie ma, to przynajmniej trzeba powiesić na zimę kawałek grubego koca, by przysłonił wejście i zabezpieczył psa przed mroźnym wiatrem. I że buda po dużym psie nie nadaje się dla małego, bo nie będzie mu w niej wygodnie, tylko zimno!
A już naprawdę mało kto wie, że najlepsza do wymoszczenia budy jest słoma – stare bawełniane ręczniki czy koce wchłoną wilgoć i będą ziębić zamiast grzać! Oczywiście słoma musi być zmieniana (co dwa tygodnie) i powinno jej być tyle, by pies mógł się w niej zagrzebać (parę centymetrów grubości).
Jeśli zwierzak nawet zimą do budy nie chce wchodzić, tylko leży na jej dachu lub robi pod nią podkopy – to nie znaczy, że jej nie potrzebuje! Pewnie nie spełnia ona podstawowych opisanych tu warunków – a może po prostu… pies urósł lub przytył i otwór zrobił się zbyt mały?