Pytania z forum

Trujące rośliny

Mój szczeniak nadgryzł liść draceny – czy to mu czymś grozi?

Wiele roślin zawiera toksyczne substancje. Niektóre są silnymi truciznami, inne mogą być groźne dopiero w większej dawce. Najbardziej niebezpieczne są rośliny zawierające substancje upośledzające funkcjonowanie serca, wątroby czy nerek. Należą do nich m.in. zawierające glikozydy nasercowe: oleander, naparstnica purpurowa i konwalia majowa. W niektórych przypadkach toksyczna jest cała roślina, w innych – tylko jej określona część. Bywa, że toksyny znajdują się w roślinie tylko w określonym czasie, np. w niedojrzałych owocach.

Wiele roślin zawiera substancje, które podrażniąją błony śluzowe i skórę, czego efektem może być poparzenie pyszczka i dróg pokarmowych. Wrażliwość na toksyny zależy od gatunku zwierzęcia i właściwości osobniczych. Na wiele trucizn bardziej wrażliwe są koty niż psy, np. tylko u nich stwierdzono zatrucia liliami. Niektóre rośliny, np. dracena, wywołują u kotów poważniejsze objawy niż u psów. Koty częściej ulegają zatruciom, bo lubią podskubywać rośliny. Dorosłym psom zdarza się to znacznie rzadziej, na zatrucia narażone są przede wszystkim szczeniaki w okresie wymiany zębów.

Wiele toksyn roślinnych nie daje objawów od razu, lecz dopiero po pewnym czasie, gdy dojdzie do ich akumulacji w organizmie. Bywa, że zdrowy kot nagle zaczyna źle się czuć, a badania wykazują nieodwracalne uszkodzenie wątroby i nerek. Na szczęście przypadki śmiertelne nie są częste, lepiej jednak zapobiegać niż narażać zwierzaka na przykrą niedyspozycję.

Jakie rośliny trują:

• Doniczkowe Amarylis, azalia, difenbachia, dracena, filodendron, fiołek alpejski, gwiazda betlejemska, jemioła, jukka, kroton, sanseweria, skrzydłokwiat, szeflera
• Polne i ogrodowe Bez czarny, bukszpan, cis, groszek, hortensja, irys, kasztanowiec, łubin, mak, pierwiosnek, rabarbar, szparag, tulipan

   

Przedwczesna siwizna

Mój półroczny pies zaczął siwieć – czy to normalne?

Tak, wczesna siwizna to objaw schorzenia zwanego bielactwem, polegająca na nieprawidłowym wytwarzaniu melaniny, tj. barwnika odpowiadającego za prawidłowe zabarwienie skóry. Rozróżnia się dwa typy bielactwa: albinizm oczno-skórny i oczny. U psa dotkniętego albinizmem oczno-skórnym pojawiają się białe włosy, a lusterko nosowe w wielu miejscach pozbawione jest ciemnego pigmentu. Chore zwierzęta mogą mieć światłowstręt, niekiedy oczopląs i pogarsza im się wzrok. Czasem objawy z wiekiem łagodnieją, czasem jednak – nie.

Pies z albinizmem ma jasną tęczówkę i siatkówkę oka. Cierpi na wyraźny światłowstręt i znacznie pogarsza mu się wzrok. Przy tym typie bielactwa nie ma jednak zmian skórnych. Bielactwo niestety nie poddaje się leczeniu. Można prowadzić jedynie terapię wspomagającą, podając zwierzęciu niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe omega 3 i omega 6. Objawy bielactwa przeważnie nasilają się latem, dlatego chore zwierzę powinno unikać słońca.

Kiedy sterylizować

Czy można wysterylizować sukę przed pierwszą cieczką?

Niektóre kraje zachodnie promują tzw. ”wczesną sterylizację” – w wieku 3-6 miesięcy, a więc jeszcze przed osiągnięciem dojrzałości płciowej. U nas najczęściej zaleca się ją dopiero po zakończeniu dojrzewania płciowego i fizycznego. Uzasadnia się to możliwością wystąpienia zaburzeń wzrostu, zaburzeń hormonalnych itp.  Pamiętajmy, że suczki najpierw osiągają dojrzałość płciową, dopiero kilka miesięcy później kończą wzrost fizjologiczny, a jeszcze później – rozwój psychiczny. Dlatego sądzę, że o terminie sterylizacji suki powinien zadecydować właściciel. Jeśli dopilnujemy jej podczas pierwszej cieczki, zabieg można wykonać później. Jeśli takiej pewności nie ma, lepiej przeprowadzić wcześniejszą sterylizację.