Szczęśliwy pies wiosną

Kompozycja utrzymana jest w barwach zieleni i bieli. Zieleń, która zawsze towarzyszy wiośnie, symbolizuje nadzieję; biel niewinność rzeczy pierwszych, kwitnących drzew, dzieci, młodych zwierząt. Biały jest także pies, centralny i najmocniejszy akcent litografii. Całość oddaje klimat beztroskiej zabawy. Artysta zaprasza widza do swego ogrodu-świata, piękniejszego niż jakikolwiek rzeczywisty, w którym zwyczajne przemienia się w nadzwyczajne, znajome w tajemnicze. Pierre Bonnard (1867-1947), malarz kobiet, dzieci i ogrodów, jako reprezentant szkoły zwanej nabizmem, przywiązywał wielką wagę do koloru, wielbił go niemal fanatycznie, mniejszą zaś uwagę poświęcał realistycznemu obrazowaniu.

Widać to również w grafice „W sadzie”, gdzie figury dzieci i psa świeżością spojrzenia i ujęciem przypominają malarstwo dziecięce. Bonnard swoją uwagę poświęcał tematom z pozoru małym, ulotnym. Utrwalał niepowtarzalność bezpowrotnie ginących, przelotnych wrażeń. Świat jawił się artyście jako strumień nieustannie zmieniających się zjawisk. Pochwycenie przelotnego zjawiska ma u Bonnarda jednak siłę uogólnienia – błahe wydarzenie, jakim bywa dziecięca zabawa z psem, przetwarzał siłą swego talentu w pełną wyrazu metaforę wiosny. Temat obrazu – ogród, uważa się za symboliczny znak odwrócenia się od rzeczywistości i jej spraw, izolacji. Artysta ma jednak prawo do ucieczki do świata piękniejszego i bardziej pocieszającego niż realny. Bonnard uprawiał sztukę „schlebiającą oczom”, dającą widzowi odpoczynek od nie zawsze dobrej rzeczywistości, wskazującą na dobre strony ludzkiej egzystencji. Zielono-biała litografia „W sadzie”, z psem w roli głównej, w pełni potwierdza sens tworzenia takiej właśnie „sztuki szczęśliwej”.