Wieżowiec Babel

Współistnienie psa z kotem, królikiem, tchórzofretką czy papugą często przebiega bardzo dobrze. Zwykle każde chodzi własnymi drogami. Niektóre pary lubią się z sobą bawić i urozmaica im to czas bezczynności. Jednak w niektórych przypadkach umieszczenie psa na wspólnej przestrzeni z nieznanym mu gatunkiem burzy wszelki spokój.

Pokonać obsesję
Najczęściej problem polega na tym, że pies zachowuje się tak, jakby miał obsesję na punkcie nieznanego wcześniej stworzenia. Jest pobudzony, piszczy i wciąż stara się być tam, gdzie obiekt jego obsesji – nie spuszcza go z oka. Może też próbować dostać się do niego, skakać na szafkę, na której stoi klatka z kanarkiem lub siedzi kot – i szczekać. Jeśli na drodze napotka zamknięte drzwi – węszy pod nimi, głośno fukając, i skrobie łapami. Już pierwsze pół godziny jest męczące, a po kilku dniach większość właścicieli, niewyspanych i wyczerpanych, szuka pomocy. Zdarza się, że pies stopniowo sam się przyzwyczai do obecności innego stworzenia i życie w domu wróci do normy. Częściej jednak obecność kota, królika czy papugi nie daje mu spokoju. Trzeba więc jak najszybciej pomóc czworonogowi zaadaptować się do nowej sytuacji.

Odwrażliwić na kota czy królika
Kuracja jest prosta, ale wymaga systematyczności. Trzeba nauczyć psa ignorować obecność niepokojącego współmieszkańca. Celem nie jest zaprzyjaźnienie zwierząt z sobą, lecz odwrażliwienie jednego na drugie. Nagradzamy psa za to, że mimo obecności irytującego go stworzenia zwraca uwagę na nas (i jedzenie lub zabawkę), zamiast na nie.
Najlepiej zacząć, gdy mamy choć dwa wolniejsze dni na ćwiczenie. Zwierzęta trzymamy w osobnych pokojach, mogą się widzieć tylko w ramach terapii. Przygotowujemy jedzenie – najlepiej normalny pokarm psa, tak żeby cały dostawał w czasie sesji terapeutycznych. Dzienną porcję trzeba podzielić co najmniej na sześć części – i tyle samo razy powtórzyć ćwiczenie. Psa trzymamy na luźnej smyczy, w pobliżu stoi miska. Pomocnik podchodzi, trzymając kota na rękach czy klatkę z królikiem w takiej odległości, żeby pies je zauważył, ale nie wyskakiwał ze skóry. Powinien siedzieć tuż przed nami, tyłem do drugiego zwierzęcia. Gdy się ono pojawi, zaczynamy karmić go z ręki – jeśli na nas patrzy.
Sesja trwa dopóty, dopóki pies skupia uwagę na jedzeniu lub dopóki się ono nie skończy – początkowo nawet jedynie 20 sekund. Gdy tylko zainteresowanie drugim zwierzakiem zaczyna przeważać nad zainteresowaniem jedzeniem, zabieramy i zwierzaka, i miskę.

Nie tracić czujności
Pobudzenie psa związane z obecnością innego zwierzęcia często wiąże się z zachowaniami łowieckimi. Mimo to opisana terapia może pomóc rozwiązać problem w domu. Znam charty, które nie były socjalizowane z kotami, a nauczyły się je ignorować. Jednak nawet jeżeli pies nie zwraca uwagi na kota czy królika w mieszkaniu, to na otwartej przestrzeni i tak najczęściej będzie go gonił. Jeśli jednak jednoznacznie traktuje współmieszkańca jako ofiarę, lepiej zrezygnować z trzymania ich razem, bo wcześniej czy później może dojść do tragicznego, choć naturalnego końca współżycia drapieżnika i ofiary…
SZCZENIAK I INNE ZWIERZĘTA
Najlepszym sposobem zapobiegania konfliktom między różnymi gatunkami jest wczesne socjalizowanie psów ze zwierzętami domowymi. Najlepiej, żeby miały z nimi systematycznie styczność w okresie od 3. do 8.-12. tygodnia życia. Jeżeli matka szczeniąt wykazuje zachowania łowieckie, nie może być przy tym obecna, aby szczeniaki nie miały możliwości uczenia się od niej przez naśladowanie. Socjalizacja pozwala zaliczyć nowe gatunki do zaprzyjaźnionych – a więc takich, na które się nie poluje.